PIKASJET E NJË DIJETARI LIDER

1. Vepron me atë që di. I shfaqen bekimet e diturisë. Posedon sinqeritet dhe dëlirësi në raport me Zotin e tij, qoftë haptazi apo fshehurazi.
2. Është i dobishëm për njerëzit, lë gjurmë të mira tek ata që e rrethojnë, e shpërndan diturinë e nuk e fsheh atë.
3. Duron përballë të keqes që i bëhet, përballë rëndesës që i shkaktojnë mendje ngushtët dhe është modest me ta.
4. Është asket në këtë botë, e kërkon atë që është te Allahu, shmanget nga ajo që mbaron dhe lakmon atë që s’mbaron.
5. Është i pajisur me edukatë të bukur, me atribute të ndershmërisë. Ka natyrë paqësore me çdo kënd që e fyen dhe ofendon.
6. Ka ambicie të lartë për të shkruar e përpiluar, për t’i edukuar brezat dhe për të sjell reforma.
7. Heq dorë nga imitimi dhe mbështetet në dy argumente: Kuranin famëlartë dhe hadithin pejgamberik.
8. Posedon energji për thellim në dije duke analizuar faktet, hulumton qëllimet e fesë dhe tenton t’i kapë enigmat e saj.
9. Përpiqet në kërkim të së vërtetës dhe shkrin gjithë mundin për ta njohur të vërtetën.
10. I’u shmanget thënieve anormale dhe citateve të çuditshme, haditheve të shpifura dhe ngjarjeve të rreme.
11. Ka njohuri për realitetin e tij dhe të kohës së tij dhe jeton me ato që gjenden në mjedisin e tij.

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

CILËSITË E STUDENTIT TË SUKSESSHËM

1. Studenti i suksesshëm ka ambicie dhe nuk njeh kthim prapa, ai ka entuziazëm dhe dëshirë dhe nuk ngurron e as ka lëkundje, i pajisur me një vullnet të pashoq dhe kujdes ndaj të dobishmes.
2. Njohuritë e tij janë frytet e dijenisë së virtytshme, fundi i tij është i lavdëruar, kurse rezultatet e tij janë frymëzuese.
3. Përfiton diturinë në mënyrë të përshkallëzuar, fjalë pas fjale, temë pas teme, kapitull pas kapitulli.
4. Ka konsideratë ndaj prioritares. Fillon me më të rëndësishmen. Aplikon për të njohur thelbin e dijeve, përpara se t’i njoh degët e tyre.
5. E shfrytëzon kohën qysh në djalëri dhe në rininë e hershme.
6. Specializon në artin që e ka pasion, përqëndrohet me gjithë qenien e tij në mënyrë që të shfaqet talenti i tij dhe të shkëlqejë.
7. Ben larmi në metodat e nxënies së diturive. P.sh, mëson nga i dituri, lexon libra, sodit, dëgjon emisione, ndjek predikime dhe debate.
8. Bën përsëritje të informacionit të shënjestruar, zbërthen çështjet studimore dhe zhytet në dituri.
9.I jep rëndësi risive dhe kreativitetit, kurse heq dorë nga imitimi dhe stimulimi.
10. Shpreh interesimin dhe bën xhiron nëpër artet e tjera përveç specializimit të tij, me qëllim për të pasur në kokën e tij ide për to. Vëzhgon njohuritë që janë risi të kohës.
11. Për të bërë klasifikime në artin e tij, kërkon dhe rishqyrton në çdo kohë.
12. Aktivitetet i ndërton sipas asaj që pëlqen, stimulon dhe lejon feja. Kjo është padyshim kapital i madh.

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

DEMBELIZMI – RRUGA E DËSHTAKËVE

Dembelia është barrikadë në rrugën drejt suksesit. Kush i nënshtrohet asaj i është nënshtruar papunësisë dhe kotësisë. Dembelët nuk bëjnë kujdes tek shohin karavanin e jetës duke i’a mbathur me të katra. Nuk e degjojnë thirrësin duke ftuar drejt lavdisë së jetës nga mëngjesi gjer në darkë?! Profeti Muhamed a.s. gjithmonë lypte mbrojtjen e Zotit nga dembelia dhe përtacia.

Kur të shkruash, përqëndrohu në atë që je duke shkruar. Mendo thellë dhe shkruaj bukur. Që të lindë një fjali, një artikull apo një libër me vlerë, shkruaje me ambicie dhe me një frymë të re!

Kur të ndërtosh apo të krijosh diçka, apo të futesh në profesionin që ta ka ënda, futu aty me plot vullnet dhe dinamizëm, për të dalë sa më i fituar!

Dembelët nuk kanë në shpirtrat e tyre as edhe një grimcë entuziazmi dhe gjallërie. Ata kanë trupa por jo edhe shpirtra, ndaj radhiten me të vdekurit.
Prej tyre s’ka as fjalë e as vepër, as të re e as hulumtim, as produkt e as prodhim, as hapërime as zgjim. Ata janë si një libër të cilin nuk e lexon dot asnjëri, për shkak se është pa shkronja, pa fjalë, pa shpirt dhe pa risi. Ata janë si shtyllat që mbajnë raftet e librave.
Mos thuaj unë nuk mundem, as mos thuaj s’kam aftësi, por orvatu, provo, analizo, përpiqu sepse nuk dihet tek cila pjatë me ushqim rri i fshehur bekimi. Mos thuaj nuk është koha e përshtatshme, sepse ti je pjesë e asaj kohe. Zgjohu dhe bëhu vigjilent, mbase nuk i dihet, e përfundon atë vepër të cilën nuk do kishe mundësi ta bësh sikur edhe tetëdhjetë vite jetë t’i kesh. Mos u justifiko, sepse justifikimi është postulati i të vdekurve!

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

I SUKSESSHMI NUK PRET RRETHANAT

Të suksesshmit, falë ambicies dhe vendosmërisë së tyre, Allahu u’a lehtëson vështirësitë dhe u’a akomodon rrethanat. Ndërsa përtaci, dështaku, justifikohet me rrethanat dhe peripecitë e motit dhe me gjendjen e tij të humorit.
Allahu i Madhërishëm për hipokritët shpalli:
“Thanë: Mos dilni në nxehtësi! Thuaj: ‘zjarri i Xhehenemit është edhe më i xehtë, nëse marrin vesh!” (Teube: 81)
I suksesshmi mbështetet në Allahun e Madhëruar dhe atë nuk e pengojnë rrethanat drejt projekteve të tij ambicioze e të fuqishme. Ndërsa të dobëtin, të mundurin, atë çdo rrethanë e sterilizon.

Do të gjesh te ai një listë të përbërë nga rrethana të vështira, që sipas këndvështrimit të tij e pengojnë atë për të fituar dituri, njohuri, ngjitje në çështjet e larta, hamendësim për të marrë përsipër obligime të vështira.
Merr shembull çështjen e memorizimit të Kuranit:
Njoh të rinj, të cilët prej vitesh premtojnë, betohen, zotohen se kanë për ta memorizuar Kuranin, kur t’i shërohet nëna apo kur t’i përfundojë studimet fakultative. Kthehet në qytet, e harxhon pushimin veror dhe tek ai akoma gjen arsyetim. Ndërsa s’kupton se ajo arsye është e shtënë e dështimit, disfatës, mundjes dhe rrëzimit.
“..Lëri ata që të hanë e të kënaqen dhe le t’i mashtrojë shpresa; kanë për ta kuptuar!” (Hixhr: 3)

Mos prit rrethanat të të përshtaten ty, sepse ato askujt nuk i’a ofrojnë këtë!
Udhëheqësit, çlirimtarët, të mëdhenjtë, dijetarët shpikësit kanë patur rrethana njëjtë si të tuat, madje edhe më të rënda. Disa prej tyre lëngonin nga sëmundja, nga uria, nga varfëria. Dikujt i vdiqën të afërmit, dikush u sulmua nga armiqtë dhe ziliqarët, disa mbetën të vetmuar në rrugët e jetës. Por ata duruan dhe vazhuan më tutje.

Të ngushëlloftë Allahu në sukses dhe shquarje, nëse ke mbetur peng duke pritur rrethanat dhe kushtet e përshtatshme. Kur do t’i vjelësh dobitë e jetës? Kur është dimër, bën uff nga të ftohtit, kur është verë bën uff nga të nxehtit, ndërsa përsëritja e diturisë të shkakton molisje, memorizimi të sjell bezdisje, ndërsa puna të shkakton vuajtje?
Kinezët kanë një fjalë të mençur: “i uluri mbi tokë nuk rrëzohet’, ai në të vërtetë i rrëzuar është. Nga ku të rrëzohet, kur ai nuk është ngjitur në kodër e as nuk ka hipur në maje. Po mund të rrëzohet ai që ngjitet në majet e larta të Himalajeve, në Alpe dhe ai që ka fluturuar si shqiponja në gjurmim të lartësive.

Kur u takuan gomari dhe kali, ky i fundit i tha kalit: Ngadalësoje pak vrapimin, pasi e ke lodhur veten? Kali i’a ktheu: “Unë vetëm kur vrapoj shpejt mbretërit hipin mbi shpinën time, ndërsa ti kur ngadalëson ecjen, telë vënë mbi shpinë dru dhe mbeturina.”
Hiena e provokoi luanin duke i thënë: “Unë rri në vendin tim dhe gjahu më vjen në gojë i gatshëm, dhe siç e sheh trupin tim, është i trashë dhe i bollshëm. Ndërsa ti o luan, e han gjahun tënd mbasi je mpakur”. Luani i’a ktheu:
Ti hane cofëtina dhe ngordhësira të kalbura dhe me këtë je e lumtur, kurse unë nuk gjuaj vetëm kafshë të bukura, të trasha, të gjalla dhe të majme.”
Shumë prej njerëzve lënë virtytet, braktisin veçoritë e mira, heqin dorë nga kërkimi i diturisë dhe lartësimi duke u arsyetuar se rrethanat nuk i’u ndihmojnë. Apo se ato janë kundër tyre!!! Tani në këtë momente, po e kujtoj një pasanik në Bagdad, i cili u takua me E’amashiun, hadithologun e madh. Kur ky i fundit e transmetoi një hadith të të Dërguarit të Allahut, pasaniku i Bagdadit i tha:”Nuk e kemi dëgjuar këtë më herët nga etërit tanë?” E’amashiu i’a ktheu: “Të paska mbajtur larg tij loja e kënaqësia dhe shtrati i mëndafshtë!”
Në Sahīhun e Muslimit tregohet se Ibn Mesudi ka thënë: “Isha para migrimit në xhami, duke u falur i vetmuar dhe takova dy njerëz, të trashë barkmëdhenj. Barqet e tyre me plot dhjamë, kurse mendjet e tyre me pak inteligjencë.
Njëri prej tyre i thoshte tjetrit: “A thua na dëgjon Zoti ynë kur ne flasim?” Tjetri i’u përgjigj: “Na dëgjon kur e ngremë zërin, por jo edhe kur pëshpëritim”.

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

VRITE FJALËN ME VEPËR!

Lëri punët e tua të flasin për ty, ndërkohë ti vetë, vëri dry gojës!
Mos hidh fjalime në tubime duke folur për të arriturat e tua, titujt, diplomat, epërsitë dhe mirënjohjet që të janë dhënë. Sepse do të takohesh me përgënjeshtrues dhe ziliqarë, do të jesh i ironizuar dhe i përbuzur. Por, prezanto dije të unifikuar, edukatë të lavduar, kreativitet të shkëlqyer që i kënaqin sytë e shikuesve. Jep shembull të gjallë, me jetë dhe me frymë, nëpërmjet moralit tënd të lartë, atributeve tua të respektuara. Ato, në të vërtetë, janë dëshmia jote më e madhe që dëfton për piedestalin tënd.

Dështakët janë njerëzit që kanë më shumë fjalë dhe pak punë, flasin për projekte dhe plane iluzioniste, arritje ëndërrimtare që nuk prekin fushën e realitetit, në mënyrë që të fitojnë admirimin e të tjerëve. Ndërsa, në të vërtetë ata s’fitojnë gjë tjetër veç nënçmimin!

Sikur të mjaftonte vetëm kjo, por ata baltës i gjuajnë baltë, shpërndajnë kudo që shkojnë fjalë fëmijësh dhe thashetheme, e shtyjnë jetën me fjalë pafund. E lënë përveshjen në oqeanin e fjalëve. Shoqërisë së tyre nuk i dhanë gjë tjetër pos ujit që nuk shuan etjen e as’heq papastërtitë.

Kur njerëzit e suksesshëm ofrojnë rezultate fantastike e magjepsëse, bëjnë që të gjithë shikimet të kthehen nga ata dhe të mbeten tek ata. Ta rrëmbejnë simpatine, nxisin duartrokitjen, ndezin dritat dhe lënë njerëzit gojëhapur.
Gjendja më e rëndë mendore është kur njeriu lirohet nga puna, sepse ai atëherë ngjan si vetura që ecë shpejt pa shofer në drejtim të greminës dhe në fund përplaset trishtueshëm.

Ki kujdes lexues i dashur, hiq dorë nga fjalët që nuk sjellin vepra, menjanohu kohës që kalon bosh ku zihen dhe piqen thashethemet dhe muhabetet që rëndojnë shpirtin, që e prishin rehatinë. Motivo vetveten për t’u zgjuar e ngritur për të bërë vepra të frytshme e të lavdishme. Mos ri i varur për litarin e kotësisë apo ta persekutosh frymën tënde, duke ndjekur të mirat dhe të këqijat e dunjasë.

Ngrihu, tani, menjëherë, shfleto, lexo, shkruaj, bëj dhikr, fali dy rekate, përmende Zotin, rendite bibliotekën tënde ose pastro dhe ndrysho pamjen e shtëpisë. Ofroj tjetrit ndonjë dobi që ta kapërcesh zbrazëtinë që nuk është më pak se një ferr.

Jeta nuk i njeh e as i përmend ndonjëherë njerëzit e kotit, të rraskapiturit në qefinët e tyre, por ajo i bën shembull mendjendriturit punëtorë; ata që ngjiten në shkallët e lavdisë shkallë pas shkalle; ata që lënë mesazhin e tyre në jetë: ata që përpiqen për ta plotësuar strukturimin dhe krijimin e tyre; ata që kërkojnë meritën dhe të drejtën; ata që i përgjigjen me plot entuziazëm dhe vullnet pyetjes hyjnore:
“A mos mendon njeriu se do të lihet pa përgjegjësi?” (Kijameh: 36).
Atëherë mbyll gojën dhe vepro.
Nxirr në dritë orvatjet e tua të mishëruara me sukses. Shkrije energjinë pozitive, digje energjinë negative dhe do të shohësh se si ndërgjegjet e gjalla të ftojnë dhe vlerësojnë veprat e tua fisnike. Ndërsa njerëzit janë dëshmitarët e Allahut në tokë. Thuaji çdo smirëkeqi:
“Përgjigja është në atë që sheh, pa dëgjuar gjë nga goja ime.”

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

Atëherë kur shpirtrat janë të mëdhenj

Ambicia është një aspiratë e vazhdueshme, një këmbëngulje për ngjitje, një përpjekje për
plotësim, ajo është sfiduese e egos epshore dhe rezistencë e pa kompromis përballë çalimeve të jetës. Ajo i përgjigjet thirrjes për lavdi, zërit të arsyes, britmës për ringjallje: Ejani në shpëtim!
Ambicia lind me fëmijën, ushqehet me qumështin, gjahu i saj kurrë nuk shpëton. Ajo është kalë garues që nuk gremiset, është shpatë vezulluese që kurrë nuk del huq. Ajo rrjedh si furtunë dhe ecë si re. Mos e lë këtë furtunë të të ikë, derisa të të dërgojë në planetët e larta. Derisa të të hipë mbi kuajt e mbretërve. Aroma e saj zgjat me muaj, njeriu me ambicie e përçmon injorancën, e hedh poshtë padrejtësinë, e refuzon ankesën, e braktisë imitimin.
Me ambicie njeriu ngjitet në botën e përjetësisë në mbretërinë e shpëtimit, në ulëset e fisnikëve. Ambicia është një ndëshkim që nuk mbaron. E them këtë ngase ajo është çarëse, shqetësuese, djegëse dhe zgjuarëse.
Disa urtarë kanë thënë: “Nga njeriu ngelet vetëm mishi dhe gjaku, nëse s’ka ambicie”.
Ai që është stolisur me ambicie të lartë, i tejkalon muret e aspiratave. I shembë krizat, sepse ai njeri është gjithmonë në ngutje dhe nxitim, nuk i bëjnë përshtypje rrethanat e as nuk ndalon në ndonjë pengesë.

Ambicia më e ndershme dhe vendosmëria më e famshme është që njeriu të arrij ta fitojë dashurinë e Zotit.
Të arrijë dijeni gjigante dhe ta shpërndajë atë. Të bëhet asket me të përkohshmen dhe lakmitar i pangopshëm i së përhershmes, ta bëjë jetën udhëtim për fitore, anije për shpëtim.
Kujt i është dhuruar mendje udhëheqëse, Uni paepur dhe aspiratë e pashmangshme, ai është kapur fort për suksesin.
Ambicia është zjarr që patjetër i duhet lëndë djegëse. Dikush e ushqen atë me dashuri dhe nuk pushon derisa të fitojë, edhe nëse i fluturon koka dhe me gjakun e tij ngjyrosen shpatat.
Dikush është i pasionuar pas pasurisë, bredh nëpër qytete, bëhet çdo ditë më i zellshëm në ndjekjen e saj, gjersa më në fund e kap.
Dikush ka prirje për asketizëm, miqësohet me teshat e rëndomta duke e privuar egon e tij nga ëndjet e shumta.
Tregohet i zellshëm në devocion derisa ta vendos kurorën e prestigjit.
Dikujt i pëshpërit zemra për të kërkuar dijeni dhe për t’u thelluar në shkencë. Ai në këtë bëhet shërbëtor i papërtueshëm, duke u djegur në flakën e pasionit. Ëndrra e tij është dituria, synimi i tij njohuria dhe bisedat e tij janë kryeput shkencore tek rri ulur, shtrirë apo në këmbë.

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

SODITJA NDËRMJET RËNKIMIT DHE ZHURMËS

Kurani i lavdishëm ka treguar se zbrazëtia mendore dhe largimi nga rrëmujat është metodologji efikase për të menduar dhe soditur.

I Lartmadhërishmi ka thënë: Thuaj: “Unë ju këshilloj vetëm me një gjë: Për hir të All-llahut të angazhoheni sinqerisht dy nga dy ose një nga një, e pastaj të mendoni thellë (që ta kuptoni) se shoku juaj (Muhammedi) nuk ka ndonjë çmendje. Ai nuk është tjetër vetëm t’ju tërheqë vërejtjen për një dënim të ashpër (nëse nuk besoni)”.
Kuptimi i ajetit është:
“O Muhamed! Thuaju jobesimtarëve mes kurejshëve, atyre të cilët përgënjeshtruan mesazhin tënd, dhe menduan se të ka goditur çmendia. Unë ju tregoj një rrugë që të analizoni. Vetmohuni secili prej jush, deri në kufirin e mundësisë, ose dy veta të mblidhen bashkë. Kështu që të kenë mendim më të udhëzuar dhe mendje më të qetë, larg nga populli. Pastaj mendojini çështjet në mënyrë të paanshme”.

Ideja e përkushtimit ndaj një talenti dhe zbrazja e energjisë në perfeksionimin e saj është një art rreth të cilit janë unifikuar të gjithë të mençurit e botës dhe yjet e saj.
Për më tepër Robert Green në librin e tij Si të kapesh për rripin e forcës, shkruan një thënie të bukur: “Një lopë e majme është më e mirë se shtatë qengja!”

Të gjithë fisnikët dhe gjenitë kanë preferuar vetminë dhe të menduarit e thellë, madje poeti italian Dante ka thënë: “Vetmia është mbretëria e mendimeve”.
Ndërsa në librin tim Krenaria e vetmisë kam grumbulluar thëniet dhe mendimet e mëdha të thëna nga gojët dhe të shkruara nga lapsët e të ndershmëve, letrarëve dhe të urtëve, në lidhje me dobinë e vetmisë.

Kështu që kam konstatuar se çdo njëri i cili ka lanë mbas vetes një projekt dhe vepër të përjetshme, atë e ka lemuar në izolim dhe vetmi. Ja p.sh. përkujto Imam Ebu Hamid Ghazaliun i cili në një udhëtim të gjatë e shkroi librin gjigant ‘Rigjallërimi i shkencave fetare’, vepër kjo që lindi falë largimit nga përzierja me njerëzit.
Ndërsa në librin e tij “Një udhëtim i gjatë për në liri”, Nelson Mandela shkruan: “Mbasi dola nga burgu e humba kënaqësinë e të menduarit dhe të soditurit”.

Njeriu më i mirë i të gjithë bijve të Ademit a.s, Muhamedi a.s. vetmohej në shpellën e quajtur Hira dhe këtë kulturë e praktikonte përpara se t’i shpallej Kurani.
Me netë të gjata qëndronte i vetmuar, i izoluar, pa askënd, duke adhuruar dhe soditur. Derisa, Allahu i madhërishëm e nderoi me shpallje. Ndërsa kur e pyeti njëri prej shokëve të ti, ashtu siç gjendet në koleksionin e Tirmidhiut: “Ç’është shpëtimi?” Ai i tha: “Mbaje gjuhën tënde, përkushtoju shtëpisë tënde dhe qaj për mëkatin tënd!”

Kur nisën trazirat e El-Eshâthiut me Haxhaxhin, Sh’abiu i’a mësyu në shkretëtirë, ndërkohë që ishte një dijetar kolosal, dhe kur e kapi Haxhaxhi e pyeti: “Ku ishe o Sh’abij?”Ai i tha: “Isha atje ku thotë poeti:
“Uluriu ujku dhe u familjarizova me ulërimën e tij,
Por kur njeriu zë lëshoi, gati sa nuk kam fluturuar.”
Në librin Dashnorët e librave të shkruar nga el-Ferhaniju lexova një thënie që i atribohet tregimtarit botëror rus Leo Tolstoi, i cili thoshte: “Kënaqësia ime është të jem i vetmuar në një dhomë të zbrazur bashkë me librat e mi”.

Ndërsa Ibn Xheuziu në Gjuetia e meditimeve shkruan: “Nuk njoh diçka më të lëvduar, më të ndershme dhe më të lumtur për dijetarin se sa izolimi i tij me librat”. Po ashtu këtë e thotë edhe poeti i madh Mutenebbiu: “Në të gjitha kohërat, shoku më i mirë është libri”.

Çelësi i Suksesit nga Aid El Karni | Përktheu Agron Islami

Ligji i gradualitetit në reforma

Gradualiteti është një ligj hyjnor dhe një rregull në univers, i cili nuk ndryshon dhe nuk transformohet. Ai është ligji i krijimit hyjnor, me të cilin është krijuar universi dhe bota mbarë me qiejt dhe tokën e saj. “Është Zoti juaj Allahu, Ai i Cili ka krijuar qiejt dhe tokën në gjashtë ditë..” (Araf: 54).

E gjithë kjo që Zoti ka krijuar në gjashtë ditë, është tregues i gradualitetit, megjithëse Ai është i Plotfuqishmi dhe nëse do të dëshironte, do t`i krijonte në një çast, duke thënë: “Bëhu”! dhe çdo gjë do të bëhej.

Gradualiteti është ligji i Zotit në krijimin e njeriut në pesë fazat e tij (dheu nga i cili u krijua Ademi (a.s), më pas uji, balta e tharë, balta e zezë dhe në fund baltë me aromë…) dhënia e shpirtit ishte një fazë tjetër, e cila mundësoi që kjo krijesë të quhet njeri.

Ademi (a.s) ishte njeriu i parë, për të cilin Zoti thotë: “Shembulli i Isait tek Zoti është si shembulli i Ademit, të cilin (Allahu) e krijoi nga dheu..” (Ali Imran: 59), si dhe: “Dhe përkujto kur Zoti yt iu tha engjëjve: Unë po krijoj njeriun nga balta e thatë, e zezë me aromë, e kur ta përsos atë (në formën e njeriut) dhe t’i jap atij shpirtin, që është krijesë e Imja, ju bini atij në sexhde.” (Hixhr: 28-29).

Zoti ka krijuar çdo pasardhës të Ademit (a.s) sipas ligjit të gradualitetit. Ai thotë: “Ne e krijuam njeriun nga një lëng (ajkë) prej balte e më pas atë e bëmë një pikë uji në një vend të sigurtë. Më pas atë pikë uji e bëmë copë gjaku, e gjakun e ngurtë e bëmë copë mishi, e copën e mishit e bëmë eshtra dhe eshtrat i veshëm me mish e më pas atë e bëmë krijesë tjetër (me shpirt), i lartë është Allahu, Ai është Krijuesi më i mirë”. (Muminun: 12-14).

Ligji i gradualitetit është një ligj i pandryshueshëm i Zotit në krijimin e universit, botës, njeriut të parë dhe mbarë njerëzimit. Zoti ka dashur gjithashtu, që ligji i gradualitetit dhe i evoluimit të jetë një ligj i pandryshueshëm për të gjitha shpalljet hyjnore, si një “bujari” e Zotit mbi njerëzit. Mejithëse Zoti ka zbritur një fe (në aspektin e besimit), Ai ka zbritur shumë të drejta, që iu përgjigjën aktualitetit dhe zhvillimit intelektual të atyre popujve.

Periudha profetike dhe ligji i gradualitetit

Në të drejtën islame, ligji i gradualitetit është gjithashtu një ligj i pandryshueshëm i cili është marrë në konsideratë. Islami, si një fe universale dhe e përjetshme, në periudhën e Mekës – që zgjati 13 vite -, filloi të trajtonte çështjet e formimit të njeriut, shoqërisë besimtare dhe brezit unik në përputhje me vlerat dhe parimet e tij. Islami filloi ndryshimin e madh, rrënjesor, të thellë dhe gjithëpërfshirës nga e brendshmja e njeriut, në mënyrë që më pas ky njeri të jetë i aftë të rregullojë aktualitetin e tij në përputhje me sistemin e vlerave të besimit “Zoti nuk e ndryshon gjendjen e një populli, derisa ata të ndryshojnë vetveten e tyre”. (Rrad: 11).

Ligji i gradualitetit ishte prezent edhe në periudhën e Medines – që zgjati 10 vite. Shoqëria muslimane, megjithëse tashmë kishte ngritur civilizim dhe posedonte të gjithë mekanizmat dhe elementët e tij identifikues, nuk lejoi që rastësia të zërë vendin e gradualitetit dhe as revolucioni të zërë vendin e reformave në plotësimin e dispozitave dhe zbatimin e të drejtës islame. Krahas gradualitetit të shpalljes hyjnore, ishte dhe gradualiteti në zbatimin e të drejtës, në përputhje me gradualitetin e ndryshimit të njeriut, i cili do të mund ta zbatonte të plotë atë, ashtu siç ishte edhe gradualiteti në ndryshimin e aktualitetit, ku do të zbatohej e drejta islame.

Marrim si shembull sistemin e trashëgimisë, që është zbatuar në vitin e tretë Hixhri, rreth 16 vite pas fillimit të Shpalljes. Sistemi i së drejtës civile islame në lidhje me familjen, martesën, divorcin, kontributin dhe përkujdesjen monetare në familje, si dhe dispozitat e tjera që kanë të bëjnë me këtë fushë, në aspektin e zbritjes dhe zbatueshmërisë janë plotësuar në vitin e shtatë Hixhri, pra rreth 20 vite pas fillimit të shpalljes. E drejta penale – si në aspektin e dispozitave, ashtu edhe në zbatueshmërinë e saj – është plotësuar gradualisht në vitin e tetë Hixhri, rreth 21 vite pas fillimit të Shpalljes.

Gradualitet pati edhe në dispozitat e ndalimit të alkolit, ku në fillim u kritikua, pastaj u paralajmërua dhe më pas – në vitin e tetë hixhri, rreth 21 vite pas fillimit të Shpalljes – alkoli u ndalua përfundimisht.

Ndalimi i kamatës u bë në vitin e nëntë Hixhri, pasi në shoqërinë islame u krijua alternativa e sistemit ekonomik islam, i cili tashmë zuri vendin e sistemit ekonomik paraislam të vjetër. Tashmë,ishte e mundur, që të zbatohej një filozofi e re në sistemin ekonomik pa kamatë dhe në të gjithë transaksionet dhe veprimet e tjera të tij.

Ligji i gradualitetit ishte i pandryshueshëm, madje edhe në ritet dhe adhurimet islame. Namazi me formën e tij të plotë është bërë obligim natën e Israsë dhe Miraxhit, dy vite para Hixhretit, pra në vitin e njëmbëdhjetë të Shpalljes. Kështu ndodhi edhe me agjërimin, Zekatin dhe Haxhin, që u bënë obligim në periudhën e Medinës. Shoqëria njerëzore është gjithmonë në lëvizje, ajo ka ciklet e saj, në të cilat drejtësia dhe padrejtësia i lënë vendin njëra-tjetrës. Ky është ligji i ndryshimit në të gjithë historinë njerëzore.

Transmetohet se profeti Muhamed (a.s) ka përmendur një hadith, ku shpjegon shumë qartë të gjithë llojet e reformave dhe shenjat e tyre në shoqërinë njerëzore: “Shumë pak do të ketë drejtësi pas meje dhe më pas do të ketë shumë padrejtësi. Sa herë që shtohet padrejtësia, largohet drejtësia, derisa do të mendohet se nuk ka pasur drejtësi asnjëherë. Më pas Zoti do të sjellë drejtësi dhe sa herë që drejtësia do të shtohet, aq herë padrejtësia do të largohet dhe do të mendohet, se nuk ka pasur asnjëherë padrejtësi”. (Imam Ahmedi).

Përplasja e cikleve të drejtësisë dhe padrejtësisë, e rregullimit dhe shkatërrimit, është ligji që shoqëron njerëzimin dhe ndryshimi në këto përplasje vjen si pasojë e ligjit të gradualitetit. Aq sa do të jetë masa e të keqes dhe padrejtësisë në njërin krah, po aq do të jetë edhe masa e të mirës dhe drejtësisë që largohet në krahun tjetër. Ne jemi përballë gradualitetit edhe në fenomenin e lindjes dhe perëndimit të diellit, megjithëse dikujt mund t`i duket “rastësi” apo “spontanitet”. Asgjë nuk ndodh rastësisht, pasi gjithçka kalon nga rruga e ligjit të gradualitetit në ndryshim.

Dr. Muhamed Imara

Fazat e përmbushjes së qëllimit, 12 parimet kryesore

Fazat e përmbushjes së qëllimit

Vjen një kohë kur ti fillon e ndjen se jeta jote po rrjedh në një drejtim tjetër, krejt të ndryshëm nga ai që dëshiron. Hedh sytë nga vitet e shkuara të jetës tënde dhe të duket sikur nuk i ke realizuar ato që aspiroje.

Hedh sytë nga e ardhmja dhe lutesh e përgjërohesh që Zoti të të pajisë me energji dhe forcë, që të arrish atë që nuk ke arritur ta përmbushësh deri tani. Prandaj dhe unë të them që të përpiqesh gjithmonë që të kultivosh tek vetja qëllime dhe objektiva madhore, objektiva që shkëlqejnë. Bëj çmos dhe derdh mund e djersë në përmbushjen e tyre, por bëj kujdes, që këto objektiva dhe qëllime të mos mbeten thjesht dëshira, të cilat janë produkti më i madh i fukarenjve. Janë të shumtë ata që jetojnë brenda kuadrit të dëshirave, por që realiteti dhe aktualiteti i tyre është një zero me bisht.

12 parimet për caktimin e objektivave:

I pari: Caktoje mirë dhe qartë çfarë dëshiron.

Fokusoji të gjitha dritat tek qëllimi yt, bëje atë të qartë, me konture të plota, me reliev të qartë. Në librin e tij “Kënaqësia e punës” Denis Uatli na tërheq vëmendjen tek ky koncept:”Që të arrish tek një destinacion, fillimisht duhet të dish nga duhet të drejtohesh.”

I dyti: Objektivi yt duhet të jetë i qartë dhe që meriton të përmbushet.

Nuk mund të imagjinohet një njeri i ulur pranë një sobe, duke i thënë asaj:”Më ngroh, të të jap drutë!” Është krejt e palogjikshme… aspak reale. Kjo, edhe pse personi i ulur pranë sobës, e ka shumë të qartë se çfarë dëshiron prej saj, ai dëshiron ngrohtësi. Veçse, hapat e ndërmarrë prej tij për ta përfituar atë që dëshiron, nuk janë aktual. Prandaj, kur të vendosësh një qëllim dhe objektiv, le të jetë logjik, real dhe i mundshëm për tu realizuar.

I treti: Dëshirë e flaktë.

E çfarë vlere ka një objekti dhe qëllim, i cili nuk stimulohet nga vullneti i çeliktë dhe dëshira e flaktë? Vullneti i çeliktë është i nevojshëm si oksigjeni për ne. Objektivave u duhet vullnet që të marrin jetë në aktualitet.

Objektivat pa dëshirë dhe pa vullnet të fortë, janë objektiva të plogështa dhe të vdekura, janë pa shpirt.

Prandaj, të lipset vullnet për realizimin e ëndrrës tënde, duhet vullnet shpërthyes të cilin askush nuk mundet ta ndalë dhe bllokojë, vullnet të cilin as ti vetë nuk mund ta ndalësh dhe bësh zap.

I katërti: Përjetoje objektivin dhe qëllimin tënd!

Kur e cakton qëllimin dhe objektivin tënd, përpiqu ta shohësh me të gjitha detajet, imagjinoje sikur është përmbushur, sikur ti je një pjesë e tij.

Imagjinata është hallka lidhëse mes arsyes dhe pavetëdijes.

Prandaj i dashur lexues, të këshilloj që të përpiqesh gjithmonë që ta bësh sa më prezent objektivin tënd, ta përjetosh deri në detajet më të imta. Kjo ndihmon që objektivi të instalohet dhe të bëhet pjesë e pavetëdijes tënde, gjë e cila do të japë më shumë forcë, zell dhe motiv për ta realizuar.

Metafizika pohon se mendja është si puna e një magneti, kur sheh se njeriu i përmbush objektivat e tij qoftë dhe me imagjinatë, ia tërheq edhe personat edhe mekanizmat edhe rrethanat ndihmuese për përmbushjen e këtij qëllimi.

I pesti: Merr vendimin!

Duke iu kthyer pikave të mësipërme, do të kuptojmë se e kemi përcaktuar qëllimin, kemi përcaktuar sa aktual është dhe mundësinë e përmbushjes. Pasi e shohim të qartë dhe të mundshëm për tu realizuar, tani vijmë tek pika tjetër e cila është boshti, vendimi për realizimin e qëllimit.

Vendimi i vetëdijshëm, të cilin do e marrësh me vullnet të flaktë, ka nevojë për nënshkrimin tënd, që të shndërrohet në realitet, që edhe ti por edhe të tjerët, ta përjetojnë. Tashmë, është koha që qëllimin ta zbresësh në aktualitet. Tregoju njerëzve që i do dhe beson se të duan, lidhur me vendimin që ke marrë. Kështu, ata do të munden të të ofrojnë mbështetje dhe ndihmë. Ky hap, është rruga jote për ta përjetuar ëndrrën dhe për ta shndërruar në një aktualitet të prekshëm.

I gjashti: Shkruaje ëndrrën tënde!

Unë nuk e njoh dhe nuk i pranoj objektivat e pa shkruar. Një objektiv dhe qëllim i pa hedhur në letër, do të thotë vetëm një dëshirë e bukur, asgjë më shumë. Sakaq, objektivat dhe qëllimet e hedhura në letër, janë aktualë dhe prezentë. Brajan Tresy, në librin e tij “Filozofia e përmbushjes së objektivave” thotë se:”Me penë dhe letër fillon gjithçka.” Kur ta përqafosh penën me gishtat e tu, ke vënë në efiçensë dy faktorë të fuqisë dhe energjive të tua si njeri; I pari, është faktori fizik, pasi ke kapur penën dhe ke filluar të lëvizësh dorën, kurse i dyti është racional, pasi arsyeja jote është e angazhuar me këtë objektiv të cilin e shkruan dhe e lexon. Njëkohësisht, zëri i brendshëm që buron nga pavetëdija, fillon dhe e përsërit gjithmonë e më shumë objektivin e shkruar.

I shtati: Caktimi i një kuadri kohor.

Imagjinoni bashkë me mua një ndeshje futbolli, e cila është pa asnjë limit kohor, kurdo mund të përfundojë. Është shumë e vështirë për ta imagjinuar, e aq më pak besuar. E njëjta gjë vlen dhe për objektivin dhe qëllimin e papërcaktuar në kohë, si për fillimin ashtu dhe për përfundimin e tij. Përcaktimi i kohës së fillimit dhe mbarimit për çdo qëllim, të mbush me energji si përkushtimi, zelli, fuqia etj…

Por, përcaktimi i kuadrit kohor, duhet të bazohet në baza aktuale, sipas aftësive dhe kapaciteteve të tua.

I teti: Njihu me kapacitetet e tua!

Sistemoje arsenalin e kapaciteteve dhe dhuntive të tua, njihu me aftësitë që posedon! Çdo qëllim kërkon mekanizmat e tij, prandaj njihu se cilat nga mekanizmat e përmbushjes së qëllimit tënd i ke dhe çfarë tjetër të duhet, njihe mirë veten tënde dhe bëj çmos që ti mbushësh të metat që zbulon në arsenalin e dhuntive.

I nënti: Studioji vështirësitë dhe ji i gatshëm!

Përderisa ke zgjedhur të ndjekësh rrugën e ambicieve, padyshim që do të përballesh edhe me vështirësi dhe pengesa. Suksesi nuk vjen krejt kollaj, përndryshe të gjithë do të ishin të suksesshëm. Vetëm ata që kanë aftësinë për të rezistuar dhe për qëndrueshmëri, vetëm ata që shohin larg në të ardhmen, duke i parashikuar dhe vështirësitë e pengesat, vetëm ata që u përgatiten surprizave, gëzojnë aftësinë e sfidimit dhe përmbushjes së ëndrrave të tyre.

I dhjeti: Hidh hapin e parë!

Zbriti objektivat e tu në tokë, në aktualitet. Gjithmonë, hapi i parë është i vështirë. Njeriut i duhet shumë forcë dhe motivim në fillimin e çdo gjëje apo qëllimi. Fillo tani me përmbushjen e ëndrrës dhe objektivave të tu, duke i zbritur ato në aktualitet. Ndërmerre hapin e parë pa hezitim dhe pa i zvarritur gjërat! Ky është treguesi dhe argumenti i fuqisë së qëllimit!

I njëmbëdhjeti: Vlerësoji planet e tua!

Një person, ishte nisur një ditë për në një destincacion të caktuar. Pasi ishte bërë gati dhe kishte marrë gjithçka që i duhej për udhëtim, u nis për rrugë. Edhe pse moti ishte i nxehtë, rruga e gjatë dhe me vështirësi, ai mbërriti në destinacion. Atje, gjeti një njeri të ulur, krejt i qetë dhe i patrazuar, i cili e shihte me keqardhje. Disi i revoltuar nga ai vështrim, personazhi ynë i tha:”Përse më shikon ashtu more zotëri?! A e di çfarë kam hequr për të mbërritur gjer këtu?! A e di se mezi më mbajnë këmbët?! Në vend që të më vlerësosh dhe të më kurajosh, ti më sheh me keqardhje e mëshirë!”

Burri i ulur, ia ktheu:”Ah i mjeri ti i mjeri! Po të kishe pyetur ndokënd, do të të kishte treguar se nuk ke fare nevojë që gjithë këtë rrugë ta përshkosh në këmbë. Është një tren që vjen e shkon çdo ditë për këtu. Do i kurseje vetes gjithë këtë kohë dhe mund.”

Prandaj, para se të hedhësh hapat dhe t’ia nisësh rrugës për përmbushjen e objektivit, sigurohu se ke pyetur, je këshilluar dhe je furnizuar me informacionin dhe përvojat e mjaftueshme, të cilat do të ndihmojnë gjatë rrugëtimit tënd. Vetëm kështu do i kursesh vetes mund, lodhje dhe kohë në gjëra të padobishme.

I dymbëdhjeti: Përkushtimi.

Më së shumti, njerëzit dështojnë jo për shkak se u mungojnë kapacitetet, por për shkak se u mungon përkushtimi. Tomas Edison, thoshte:”Shumë dështime të jetës, u përkasin atyre njerëzve të cilët nuk e kuptonin se janë shumë afër suksesit dhe mu për këtë, u dorëzuan dhe hoqën dorë.”

Kurrë nuk do të kishte mundur Edison që të na shërbejë më llambën elektrike, pa qenë i përkushtuar dhe i vendosur që tu shkojë gjërave gjer në fund, me gjithë dështimet e njëpasnjëshme. Kurrë nuk do të kishte mundur Disney të na ofronte qytetet e ëndrrave për fëmijët, nëse nuk do ti ishte përkushtuar totalisht projektit të tij.

Këta dhe shumë të tjerë, kanë dështuar me qindra herë, madje me mijëra herë, megjithatë, përkushtimi i plotë për përmbushjen e ëndrrës, është ai që i shtyu dhe motivoi për të mbërritur në bregun e suksesit, vendit të njerëzve të suksesshëm në këtë jetë.

Përktheu: Elmaz Fida

Dr. Ibrahim Fekij

Mrekullia sociale në nivel umeti

Ne të gjithë e dimë që islami i ka kushtuar vëmendje individit dhe ka ofruar zgjidhje të shumta për botën mbarë dhe për umetin tonë, me qëllim që t’a mësojë njeriun si të jetojë në shtëpinë dhe vendin e tij i lumtur dhe i gëzuar.

Islami ka ngritur një sistem të shëndoshë shoqëror për lidhjet mes njeriut dhe komshiut të tij, njeriut dhe prindërve, njeriut dhe familjes, madje edhe mes njeriut dhe sistemit politik, ekonomik dhe ambjentit.

Në shumë biseda që kam zhvilluar me perëndimorë, ata kanë mbetur të mahnitur nga rendi shoqëror islam. Ata vuajnë nga individualizmi i ngritur në perëndim. Shumë sëmundje individuale, edukative dhe morale, kanë lindur në Perëndim për shkak të varfërisë sociale.

Nga ana sociale, ne muslimanët jemi shumë të pasur dhe kjo i dedikohet Kuranit famëlartë dhe sunetit të Profetit a.s.

Kohët e fundit kam lexuar një studim mbi suksesin që ka korrur faqja elektronike www.youtube.com. Kjo faqe përmban video të shkurtra, të cilat shihen nga të rinjtë dhe të rejat. Çdo ditë, kjo faqe vizitohet nga tre milionë vizitorë. Nuk ka njeri që e hap internetin dhe të mos ketë hyrë në këtë faqe, qoftë dhe një herë. Studimi që lexova, fliste mbi sekretin e suksesit që ka korrur kjo faqe. Ndoshta edhe ju mund të habiteni ashtu siç u habita edhe kur lexova sekretin e suksesit.

Sekreti i këtij suksesi qëndron se kjo faqe trajton një problem social shumë të theksuar në perëndim. Sistemi perëndimor, i edukon njerëzit me individualizëm dhe vetëmbyllje. Sipas tyre njeriu duhet të jetë i lirë.

Çfarë risie solli www.youtube.com?

Të rinjtë dhe të rejat që kërkojnë shokë dhe miq, hyjnë në forumet e ndryshme të kësaj faqeje – arti, sporti, politika, ekonomia etj… – dhe japin opinionet e tyre mbi videot që shohin. Kështu, mund të themi se suksesi i kësaj faqeje qëndron në reagimet e vizitorëve rreth videove që shohin dhe në lidhjet që krijohen nga reagimet e vizitorëve.

Ashtu siç kemi mrekulli në nivel social, në islam kemi mrekulli edhe në nivel familjar, në nivelin shoqëror dhe në nivel të umetit.

Po ku qëndron mrekullia sociale në nivelin e umetit, në reformat që ndërmori i dashuri ynë, profeti Muhamed?”

Dr. Zaglul Nexhar:”Kur u dërgua profeti Muhamed a.s, njerëzimi e kishte humbur çdo lidhje me qiellin dhe udhëzimin hyjnor. Ata jetonin me bestytni dhe në një errësirë e cila kishte mbuluar tokën. Padrejtësitë dhe zullumet kishin kapluar çdo skutë dhe aspekt të jetës, ashtu siç i shohim sot në ditët tona.

Profeti Muhamed a.s filloi t’i ftojë njerëzit drejt moraleve të larta. Ai i ftonte që të njohin thelbin e jetës së njeriut mbi tokë. Ai i ftonte t’a kuptojnë që janë robër të Zotit, të krijuar për të përmbushur një mesazh dhe mision të caktuar. Ky mision dhe mesazh ishte adhurimi i një Zoti të vetëm, bindja ndaj urdhërave të Tij dhe zbatimi i ligjeve të Zotit në tokë.

Profeti a.s erdhi t’i ftojë njerëzit në fenë të cilën ia mësoi Zoti i madhëruar profetit dhe njeriut të parë mbi tokë Ademit a.s. Kjo fe është islami, fe edhe e të gjithë profetëve të tjerë të dërguar nga Zoti. Kjo fe u përsos dhe u plotësua përfundimisht me ardhjen dhe dërgimin e profetit të fundit, Muhamedit a.s.

Feja islame, i ka kushtuar një rëndësi të madhe rendit shoqëror dhe ndërtimit të një familjeje të shëndoshë islame, marrëdhënieve me të afërmit dhe bashkatdhetarëve me njëri-tjetrin. Ai i ka kushtuar rëndësi edhe vlerësimit dhe fisnikërimit të njeriut, duke e ngritur në shkallët më të larta të njohura prej Zotit të madhëruar.

Njeriu nuk mund të arrijë në shkallët më të larta të nderit, veçse duke kuptuar kush është ai në të vërtetë, kush është krijuesi i tij, kush e ka dërguar në këtë botë, cili është misioni i tij, si mund t’a përmbushë këtë mision në formën më të mirë dhe cili do të jetë përfundimi i tij pas kësaj jete.

Transformimi që bëri Profeti a.s, ishte i një lloji të rrallë. Ai i ktheu njeriut vlerësimin, moralet dhe fisnikërinë që i takon. Thotë Profeti a.s në një hadith:”Jam dërguar për të përsosur moralet e larta.”

Një nga këto morale është edhe përkujdesi për familjen, për jetën, mendjen, pasurinë, ruajtjen e marrëdhënieve mes njerëzve, si dhe për ngritjen e një shoqërie njerëzore e cila synon përsosjen shpirtërore.

Dr. Xhasim El-mutava:”Atëherë, Profeti ynë i nderuar – paqja e Zotit qoftë mbi të – ndërmori reforma sociale të thella. Ai arriti t’a nxjerrë shoqërinë arabe nga një shoqëri pasive në aktive, nga imituese në lidershipe. Diçka e tillë padyshim që është një mrekulli. Sot popujt dhe shtetet luftojnë për t’a arritur këtë. Si ka qenë Kina më parë dhe si është ajo sot. Si ka qenë Korea dhe si është sot. Si ka qenë Japonia dhe si është ajo sot. Si ka qenë Malajzia dhe si është ajo sot.

Të gjithë civilizimet dhe shtetet luftojnë me qëllim që të dalin nga imitimi dhe pasiviteti në aktivitet dhe udhëheqje. Padyshim që kjo është diçka thelbësore në zhvillimin e kombeve.

Profeti Muhamed a.s i nxorri arabët nga prapambetja dhe injoranca, në civilizim dhe shkencë. Ai pushtoi zemrat e njerëzve, para se të pushtojë tokat dhe vendet e tyre.

Kush e imagjinon dot që Profeti Muhamed a.s, i dërguari i Zotit tek njerëzit dhe udhëheqësi i shtetit musliman, e kishte lënë mburojën e tij peng tek një çifut? Ai e kishte lënë mburojën peng tek ky çifut, derisa t’i paguajë të hollat për elbin e blerë. E kush mund t’a besojë sot se presidenti i një vendi, ka lënë armët e tij peng tek një nënshtetas i tij?

Kjo është tregues se Profeti a.s para se të depërtojë në tokat e njerëzve, kishte depërtuar në zemrat e tyre. Kjo është një mrekulli e re sociale, pasi përbën një trasformim shoqëror.

Rasti i mësipërm është tregues se çifuti besonte në fjalën dhe premtin e Profetit a.s. Ai është tregues se pakicat fetare gëzonin të gjithë të drejtat dhe nuk diskriminoheshin.”

Dr. Zaglul Nexhar:”Më kujtohet që jam takuar me një profesor historie nga Amerika, i cili kishte përqafuar islamin. Kur e pyeta mbi historinë e islamit të tij, më tha:”Vendosa të konvertohem në musliman, pasi dëgjova përshkrimin që i bënte profetit Muhamed a.s, e shoqja, Hadixheja. Kur Profetit a.s iu shfaq Xhibrili për herë të parë në shpellën Hira, ai u kthye i frikësuar dhe i shqetësuar në shtëpi. Pasi e dëgjoi çfarë i kishte ndodhur të shoqit, Hadixheja i tha:”Jo për Zotin! Nuk të lë në baltë ty Zoti. Ti i ruan lidhjet farefisnore, respekton mikun dhe ndihmon hallexhinjtë në hallet e tyre.”

Ajo ishte një grua që jetoi me të shoqin për njëzet vite rrjesht. Njeriu mund të pispilloset dhe të sillet mirë jashtë shtëpie, por brenda shtëpie e ka të pamundur t’i fshehë të metat e tij. E shoqja din gjithçka rreth burrit të saj, të mirat dhe të këqijat, negativet dhe pozitivet. Padyshim që një grua që e përshkruan të shoqin me fjalët e mësipërme, ka pasur një bashkëshort të përsosur dhe shumë të moralshëm. Nuk ka asnjë dyshim që ai ka qenë një njeri me virtyte të lartë, i pazakontë dhe i veçantë. Kjo më shtyri të lexoj rreth biografisë së profetit Muhamed a.s dhe më pas pranova islamin.”

Unë dua të theksoj se të gjithë depërtimet islame në zonat përreth dhe më larg, bëheshin për t’i kthyer njeriut fisnikërinë që i takonte. Nëse njëriu lihet larg lidhjeve me Zotin, kthehet në një krijesë të pavlerë, madje bie më poshtë se kafsha. Çdo ndërhyrje ushtarake që ka bërë Profeti a.s në territoret e tjera, bëhej për t’i kthyer njeriut dinjitetin dhe fisnikërinë me të cilën e ka nderuar Zoti. Këto ndërhyrje nuk bëheshin për përfitime ekonomike, as thjesht për të zgjeruar territoret dhe as për të zhvatur pasuritë e tyre. Jo. Ai synonte të ndërtojë njeriun e ri.

Islami nuk është përhapur me tehun e shpatës siç pretendojnë armiqtë e islamit. Nëse do të ishte përhapur me tehun e shpatës nuk do të kishte mbetur në këmbë asnjë hebre apo i krishter. Të gjithë ithtarët e feve, kanë jetuar në paqe mes muslimanëve, duke gëzuar të drejtat e tyre të plota si bashkëkombas të muslimanëve. Muslimanët u mësuan njerëzve të tjerë se kush ishin, kush ishte Zoti i tyre i vërtetë që i kishte dërguar në këtë botë, cili ishte mesazhi që duhet të përmbushnin para se të ndahen nga jeta, si duhej t’a përmbushnin në formën më të mirë dhe çfarë i priste pas vdekjes.

Pa këto vlera, njeriu bie në nivelin e kafshëve, madje më poshtë, pasi kafshët e njohin krijuesin e tyre në mënyrë të natyrshme.

Prof. Xhasim El-mutava:”Kush do e imagjinonte se një profesor historie amerikan, do të pranonte islamin nga gruaja e Profetit a.s, Hadixheja?! Nuk ka dyshim se fjalët me të cilat ajo e qetësoi Profetin a.s, ishin prekëse dhe ngushëlluese. Unë dua t’i përsëris edhe një herë këto fjalë:”Jo për Zotin! Nuk të lë në baltë ty Zoti. Ti i ruan lidhjet farefisnore, respekton mikun dhe ndihmon hallexhinjtë në hallet e tyre.”

Unë i kam studiuar këto fjalë dhe pashë që të gjithë kishin lidhje me aspektin social. Le t’i analizojmë shkurtimisht!

Ajo i tha Profetit a.s se Zoti nuk do e linte në baltë. Por përse vallë? Sepse ai shkonte mirë dhe i ruante lidhjet farefisnore dhe të gjakut. Lidhjet farefisnore dhe të gjakut kanë një rëndësi shumë të madhe për një shoqëri të konsoliduar. Po kështu, është edhe ndihma që i ofrohet një hallexhiu, lëmosha që i jepet një të varfëri dhe respektimi i mikut.

Të gjithë këto shërbime sociale të Muhamedit a.s para se të bëhej profet, ishin pjesë e natyrës së tij. Të gjithë këto morale dhe virtyte, ishin garanci për të gëzuar mbrojtjen dhe përkrahjen e Zotit të madhëruar.

Kur dëgjoi fjalët e të shoqit, Hadixhes – Zoti qoftë i kënaqur me të – sikur i kaloi para sysh i gjithë shiriti i jetës.

Ajo kishte pranuar të martohej me Muhamedin a.s me t’ia kërkuar ai diçka të tillë. Asokohe ai ishte njëzet e pesë vjeç, ndërsa tani ishte dyzet. Pesëmbëdhjetë vite martesë kishin kaluar sa hapa e mbyll sytë.

Në ato çaste, ajo iu referua jetës mes tyre përgjatë pesëmbëdhjetë vitesh. Ajo ishte një jetë e mbushur me kontribut social, ku u jepte të varfërve, ndihmonte hallexhinjtë, respektonte miqtë etj… Duke pasur parasysh këto morale dhe vlera, ajo e siguroi se Zoti nuk do e zhgënjente dhe nuk do e linte në baltë.

Kjo është një arsye mëse e mjaftueshme që një profesor amerikan të pranojë islamin.”

Dr. Zaglul Nexhar:”Me morale dhe virtyte të tilla, profeti Muhamed a.s arriti t’i transformojë arabët nga ashpërsia e shkretëtirës drejt butësisë dhe krenarisë, nga egoizmi drejt cilësive më të mira. Ashtu siç i promovoi dhe zhvilloi ato vlera që ekzistonin mes arabëve, si bujaria, mipritja, trimëria etj…

Në marrëveshjen e Hudejbijes, muslimanët nuk u lejuan të kryejnë tavafin në Qabe, për të cilin kishin ardhur. Profeti a.s dërgoi Uthman ibnu Affanin me qëllim që të bisedojë dhe të bie në ujdi me kurejshët. Gjatë kohës që Uthmani ndodhej në Meke për të biseduar, kurejshët e lejuan që të vizitojë Qabenë dhe të bëjë tavafin. Por Uthmani ua ktheu:”Për Zotin unë nuk bëj tavaf pa e parë Muhamedin të bëjë tavaf më parë.”

Kjo ishte një nga format me të cilat shprehet dashuria që shokët dhe muslimanët kishin për Profetin a.s.

Më pas, kurejshët dërguan një delegacion që të bisedojë me Profetin a.s. Kur delegacioni u kthye, kryetari i delegacionit u tha kurejshëve:”O kurejshë! Siç e dini, unë kam vizituar dhe perandorinë Perse dhe vetë perandorin Kisra. Ashtu siç kam vizituar dhe çezarin e Romës dhe Nexhashiun e Abisinisë. Për Zotin nuk kam parë njerëz që e duan dhe respektojnë të parin e tyre, ashtu siç bëjnë muslimanët me Muhamedin.”

Një dashuri dhe respekti i tillë i kishte rrënjët tek mënyra me të cilën i kishte edukuar Profeti a.s muslimanët. Ai kishte arritur të përcjellë tek ta vlerat dhe moralet më të larta. Sahabët garonin për t’a nderuar dhe respektuar Profetin a.s. Ata garonin edhe se kush t’a mbrojë atë në rast rreziku.

Profeti Muhamed a.s u dërgua për të përsosur moralet më të larta. Madje, ai e përkufizonte fenë si përsosje të moraleve të larta. Ai thoshte:”Feja është morali i mirë.” “Nuk ka fe kush nuk mban amanetin.” “Nuk ka fe kush nuk ka moral të mirë.”

Adhurimet dhe ritet fetare, nuk janë gjë tjetër veçse metoda për përsosjen e moraleve dhe pastrimin e shpirtit. Një musliman, sado të falet, të agjërojë dhe të lutet, nëse këto nuk reflektojnë në moralin e mirë, nuk e ka besimin e plotë.

Prandaj, ajo që profeti Muhamed a.s i ofroi njerëzimit është se i ktheu dinjitetin dhe fisnikërinë, me të cilën e ka nderuar vetë Zoti. Dinjiteti nuk kufizohet vetëm tek vlerat morale dhe edukative. Tek dinjiteti hyn edhe të kuptuarit e misionit të njeriut mbi tokë dhe se ai është rob i Zotit dhe përgjegjës për mbarëvajtjen e jetës mbi këtë planet dhe zbatimin e ligjeve dhe drejtësisë së Zotit.

Prof. Xhasim El-mutava:”Një herë, isha nisur me avion për të mbajtur një ligjëratë. Pranë meje ndodhej një i huaj dhe unë u prezantova me të. Gjatë rrugës, filluam të diskutojmë rreth islamit. Ai filloi të bëjë shumë pyetje dhe në një moment më tha:”Kam vënë re se numri i atyre që pranojnë islamin është shtuar ndjeshëm.”

Unë e pyeta:”A e din çfarë më bën mua përshtypje?”

Ai u përgjigj:”Jo.”

Unë i thashë:”Pasioni i mediave për të deformuar imazhin e islamit. Megjithë ekzistencën e këtyre mediave, megjithë ekzistencën e ftuesve muslimanë të cilët më shumë e dëmtojnë islamin se i sjelli dobi, islami përhapet më shumë se çdofe tjetër. Vallë si do të ishte situata nëse mediat do të flisnin në favor të islamit dhe ftuesit muslimanë të ishin më të aftë, duke ofruar një islam të mesëm, pa ekstremizma, ashtu siç është islami në të vërtetë?

Vetëm në Amerikë, numri i atyre që pranojnë islamin është njëzet mijë në vit. Ndërkohë që në Itali hapen çdo vit njëqind faltore dhe xhami të reja.

Ne sot kemi nevojë t’i prezantojmë njerëzit me forcën e Kuranit dhe mrekullitë e tij shkencore, historike, mjekësore dhe sociale.

Në fund, paqja e Zotit qoftë mbi ju!

Xhasim El-mutava

1...509510511...696 Faqja 510 nga 696

Na ndiq

Moti