BE nis një “luftë”, atë për krahun e punës

Platforma për ta bërë më të lehtë gjetjen e punëtorëve nga “vendet e treta”

Komisioni Evropian prezantoi kornizën e parë në nivel të Bashkimit Evropian për lëvizshmërinë e organizuar të fuqisë punëtore nga vendet e treta, me synimin për të reduktuar mungesën kritike të punëtorëve.

Punëdhënësit e kanë të vështirë të gjejnë punëtorë në BE dhe tre të katërtat e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme në BE nuk arrijnë të gjejnë punëtorët që u nevojiten.

Unioni ka vendosur një objektiv që të ketë 20 milionë ekspertë në sektorin e teknologjive të informacionit dhe komunikimit (TIK) deri në vitin 2030, dhe aktualisht ka vetëm nëntë milionë prej tyre. Pra 11 milionë njerëz janë të zhdukur.

“Kjo është arsyeja pse pika e fillimit për këtë diskutim është: ‘Bruksel, ne kemi një problem’,” tha Margaritis Schinas, nënkryetar i KE për promovimin e mënyrës evropiane të jetesës.

Komisioni thekson se deri në fund të dekadës, për shkak të ndryshimeve demografike, situata në tregun e punës do të përkeqësohet. Numri i popullsisë në moshë pune në BE do të ulet nga 265 milionë në vitin 2022 në 258 milionë në vitin 2030.

Tre elementet kryesore të propozimit të ri

Mungesa e fuqisë punëtore mund të kërcënojë tranzicionin e gjelbër dhe dixhital, të zvogëlojë konkurrencën e BE-së dhe të dobësojë shërbimet publike në zonat ku tashmë ka mungesë të punëtorëve, si kujdesi shëndetësor dhe kujdesi afatgjatë.

Propozimi përfshin krijimin e një baze të re të BE-së për lidhjen e punëdhënësve në Union me punëkërkuesit nga vendet e treta, si dhe masat për njohjen e kualifikimeve dhe lëvizshmërinë e studentëve.

Megjithëse problemi i mungesës së fuqisë punëtore në BE zgjidhet kryesisht përmes trajnimit, rikualifikimit dhe përdorimit të potencialit të papërdorur të fuqisë punëtore vendase, importi i fuqisë punëtore është i pashmangshëm.

Janë tre elementë kryesorë të propozimit të ri: e para është baza e talenteve, e cila duhet të lehtësojë punësimin nga vendet e treta, e dyta është njohja më e lehtë dhe më e shpejtë e kualifikimeve të marra në vendet e treta dhe elementi i tretë është lëvizshmëria për qëllime mësimore.

Këshilli i BE-së dhe Parlamenti Evropian marrin vendimin përfundimtar për propozimin e bazës së talenteve dhe dy elementët e tjerë janë rekomandime për shtetet anëtare.

Baza e Talentit është platforma e parë e tillë në nivel të BE-së, e cila duhet të lehtësojë dhe përshpejtojë rekrutimin ndërkombëtar në mënyrë që punëdhënësit të mund të kenë më lehtë akses në një numër më të madh të fuqisë punëtore të kualifikuar dhe talenteve.

Pjesëmarrja në grupin e talenteve të BE-së do të jetë vullnetare për shtetet anëtare.

Integrimi në shoqërinë e vendit pritës

Lehtësimi i njohjes së kualifikimeve dhe vlerësimi i aftësive të fituara në vendet e treta është thelbësor për punëdhënësit që kërkojnë punëtorë të kualifikuar dhe shtetasit e vendeve të treta që kërkojnë akses në tregun e punës të BE-së dhe integrimin e tyre në shoqërinë e vendit pritës.

Kjo gjithashtu mund të lehtësojë lëvizshmërinë e shtetasve të vendeve të treta në tregun e përbashkët të BE-së, sipas Komisionit.

Rekomandimi “Evropa në lëvizje – mundësi mobiliteti për të mësuar për të gjithë” synon të inkurajojë lëvizshmërinë në të gjitha fushat e arsimit dhe trajnimit.

Komisioni propozon rritjen e lëvizshmërisë ndërmjet personave me arsim të lartë nga 20 për qind në 25 për qind aktuale dhe ndërmjet pjesëmarrësve të arsimit dhe trajnimit profesional në të paktën 15 për qind. /tesheshi.com/

Një shembull nga Kur’ani për paranë dhe pasurinë

Kur një musliman shpenzon para bujarisht për të ndihmuar nevojtarët, kjo kënaq Allahun i cili e shpërblen atë me lumturi në këtë jetë dhe në tjetrën. Por nëse me këtë pasuri individi bëhet mendjemadh, egoist dhe mosmirënjohës ndaj Krijuesit, atëhere ate do ta ndjek stresi dhe dënimi. Andaj paraja konsiderohet thikë me dy teha.

Historia e Karunit në Kur’anin fisnik është një shembull i influencës së tmerrshme që paratë dhe pasuria mund të kenë mbi qeniet njerëzore me dobësi të pashërueshme. A mundet që paraja vetëm me tërheqshmërinë e saj të sjell sigurinë, paqen e mendjes dhe shpirtit? Fakte nga e kaluara dhe e tashmja thonë se jo, veçanërisht kur njerëzit grumbullojnë pasurinë e tyre në mënyra të paligjshme (haram). Karuni ka jetuar në kohën e Musait, alejhis- selam. Ai ishte një njeri i keq i cili grumbulloj një pasuri shumë të madhe duke shfrytëzuar dhe shtypur popullin e tij. Thesari i tij u shtua dhe u shtua por ai nuk ishte kurrë mirënjohës ndaj Zotit të tij. Ai jetoi si një tiran mendjemadh i cili nuk kujdesej për askënd. Shumë nga njerëzit e tij, të cilët e dëshironin jetën tjetër më tepër sesa jetën e kësaj bote, e këshilluan atë të mos sillej me arrogancë por të bëntë të mira. Megjithatë Karuni nuk i dëgjoi ata. Ai nuk e mori vesh që e gjitha ajo që ai kishte ishte një begati nga Allahu. Karuni ka thënë me medjemadhësi: “Ai (Karuni) tha:”Më është dhënë vetëm në sajë të dijes sime” [el-Kasas:78] Kur Karuni ecte në pronën e tij ata njerëzit të cilët dëshironin jetën e kësaj bote e admironin atë dhe dëshironin të bëheshin të njëjtë si ai në pasuri dhe madhështi. Por të tjerë më të ditur i treguan atij që shpërblimi i Allahut është për ata që besojnë, bëjnë vepra të mira dhe janë të durueshëm. Megjithatë ai nuk i kushtoi kujdes kësaj dhe kështu meritoi dënimin e Allahut. Ai u takua me një fund të tmerrshëm që nuk i kalon askujt nëpër mendje: “Po ne atë dhe pallatin e tij i shafuam në tokë dhe veç Allahut nuk pati ndonjë që ta mbrojë e as vetë nuk pati mundësi të mbrohet” [el-Kasas:81] Historia përsërit vetveten dhe histori të tilla ndodhin dhe kanë ndodhur. Madje edhe në jetën tonë bashkohore ne mund të shohim njerëz të cilët veprojnë si Karuni. Nëse qëniet njerëzore do merrnin në konsiderim gabimet e të tjerëve dhe do përpiqeshin të mësojnë diçka nga ato, jeta do të bëhej më e mirë.Të pasurit duhet të ndihmojnë të varfërit. Ata duhet të ndajnë një pjesë të pasurisë së tyre për nevojtarët për t’i bërë ata të kënaqur dhe që vet të shpërblehen me Xhenet. Ndërkohë ata janë të lirë të gëzojnë çfarë ata posedojnë, pa devijime. Me të vërtetë ata me këte do të jetojnë në paqe. Historia e Karunit është në Kur’an si një shembull për çdo kënd të mësojë. Ai është i përshkruar me zbukurimet dhe rrobat e tij kur shfaqej përballë atyre njerëzve të cilët mblidheshin për të parë. Kjo ngase ai fshihej prapa mureve të pallatit të tij gjatë gjithë kohës, duke u gëzuar me veten dhe thesaret e tij, e kur dilte të gjithë e vështronin atë të mahnitur. Si në çdo shoqëri, njerëzit ndryshonin në opinionet rreth tij. Grupi i të humburve, të cilët ishin të mashtruar nga paraqitja dhe nuk i interesonte e vërteta mbrapa saj, e admiruan atë. Ata e kishin zili dhe dëshironin për vete një pasuri të tillë. Megjithatë një grup i dytë, i cili përfshin besimtarët me mendjet e ndritura, i doli para duke e paralajmëruar dhe e këshilluan atë. Por të gjitha thesaret, ari, rojet dhe robërit nuk e mbrojtën këtë burrë. Njerëzit u kthyen në drejtim të pallatit dhe papritmas nuk e gjetën atë. Pallati nuk ishte më. Megjithëse ndërtesa ishte e fortë dhe e rrethuar më mirë të larta nuk mundi ti reziston fatit të saj. Toka e gëlltiti atë dhe Karuni u shkatërrua, me gjithë pasurinë dhe mendjemadhësinë e tij. Shtëpitë e mëdha, paratë e shumta dhe luksi ose autoriteti nuk janë të mira po nuk pati besim dhe bindje ndaj Allahut. Çfarëdo fuqie që një njeri mund të gëzojë nuk mund as ti bëjë mirë e as të dëmton veten e tij. Nuk mund kurrë të shkaktojë stres ose të sjell lumturi pa vullnetin e Allahut, subhanehu ve teala. Pas këtij fundi të tmerrshëm të Karunit, ata të cilët dikur ishin magjepsur nga lavdia e pasurisë së tij u kthyen në vete. Ata patën një goditje të fortë dhe nuk mund të besonin syve të tyre. Dhe si rrjedhim ndjenjat e tyre ndryshuan: “E ata që dje lakmuan të ishin në vendin e tij filluan të thonë: A nuk e shihni se Allahu me të vërtetë i jep begati e komoditet atij që do nga robërit e vet, e edhe ia mungon atë atij që do, e sikur Allahu të mos bënte mëshirë ndaj nesh do të na rrafshonte në tokë edhe neve, sa habi sesi jobesimtarët nuk gjejnë shpëtim” [el-Kasas:82]

Të gjithë bukurisë së kësaj jete do t’i vijë fundi herët ose vonë.Vetëm besimtarët të cilët punojnë shumë për të kënaqur Allahun dhe duke iu larguar të vepruarit keq ose të pendohen dhe do të jetojnë në Parajsën e përhershme-Xhennet.

Dr. Hanan Abdu el-Tahavi
Përktheu: (Ammar) Ardit Kraja

Si po e dërrmon Gaza ekonominë izraelite

Agresioni që i kushton shtetit hebre 2.4 miliardë dollarë në muaj

Teksa agresioni izraelit kundër Rripit të Gaza-s hyri në ditën e 45-të, konturet e dëmeve fillestare dhe humbjeve të pësuar nga ekonomia izraelite kanë filluar të shfaqen, me vlerësime se ajo po shkon drejt recesionit.

Vlerësimet e fundit të tilla vijnë nga Shmuel Abramzon, një ekonomist kryesor në Ministrinë e Financave të Izraelit, i cili beson se është plotësisht e mundur të pritet që dëmet dhe humbjet të rriten.

Ai thotë se ekonomia izraelite po vuan nën barrën e agresionit kundër Gaza-s që nga 7 tetori dhe ka frikë se humbjet do të rriten nëse lufta me Hezbollahun në frontin verior zgjerohet.

Sipas vlerësimeve të Abramzonit, të publikuara nga gazeta ekonomike izraelite The Marker, pasiguria dhe situata e paqartë në lidhje me ecurinë e mëtejshme të luftës në Gaza dhe vazhdimi i përshkallëzimit në frontin libanez mund të ndikojë në aktivitetin ekonomik dhe të shkaktojë dëme shumëdimensionale në ekonominë izraelite.

Sipas tij, çdo muaj i luftës mund të çojë në humbje të produktit të brendshëm bruto (PBB) prej tetë deri në nëntë miliardë shekelë (2.1 deri në 2.4 miliardë dollarë), si dhe humbje të ardhshme për ekonominë dhe tregun e punës.

Sipas pritshmërive të Abramzonit, GDP-ja e Izraelit në vitin 2023 mund të ulet me 1.4 për qind, që do të thotë se ritmi i rritjes ekonomike këtë vit do të arrijë vetëm dy për qind, krahasuar me pritjet e mëparshme për rritje prej 3.4 për qind.

Meqenëse popullsia e Izraelit po rritet me dy për qind çdo vit, kjo situatë do të thotë që GDP për frymë në Izrael do të ngecë në vitin 2024.

Gjatë pandemisë së koronavirusit, ekonomistit kryesor në Ministrinë e Financave iu kërkua t’i jepte qeverisë një vlerësim të përditësuar të rënies së PBB-së pothuajse çdo javë.

Vlerësimet u bazuan kryesisht në masat e mbylljes dhe pasojat e tyre në tregun e punës, tregtinë dhe ekonominë.

Megjithatë, ai tani beson se ekonomia izraelite është nën barrën e rëndë të agresionit kundër Gaza-s.

Sot, në dritën e luftës në Gaza, përshkallëzimin në frontin e Libanit dhe zhvendosjen e izraelitëve nga zonat e konfliktit në jug dhe veri, kryeekonomisti në Ministrinë e Financave nuk po publikon vlerësime të përditësuara të dëmit të shkaktuar ndaj PBB-së.

Shumica e sektorëve të prekur

Sipas gazetës, në rrethanat aktuale nuk mund të formulohen vlerësime të tilla, sepse nuk ka mundësi të monitorohen me saktësi ndryshimet dhe zhvillimet e ngjarjeve, e me këtë edhe vlerësimi i dëmit të pritshëm.

Gjeografikisht, dëmet më të mëdha ndodhin në veri, në frontin me Libanin dhe në jug, në frontin me Gaza-n, kryesisht në zonat nga të cilat u evakuuan banorët, sepse pati një ndërprerje në një pjesë të madhe të aktiviteteve të biznesit në këto zona.

Nga ana tjetër, janë shkaktuar dëme në disa aktivitete tregtare në të gjitha pjesët e vendit, si sektori i argëtimit, i restoranteve dhe kafeneve, i aviacionit civil, si dhe i turizmit, me përjashtim të një sërë hotelesh ku ishin akomoduar banorët e evakuuar të prekur rëndë nga lufta.

Efektet anësore shtesë lidhen me tkurrjen e tregut të punës, duke pasur parasysh se qindra mijëra punëtorë në Izrael janë aktualisht në forcat rezervë që marrin pjesë në luftën në Gaza.

Në të njëjtën kohë, për shkak të ndërprerjeve në sistemin arsimor dhe pezullimit të plotë ose të pjesshëm të mësimit, një numër i madh i punëtorëve nuk vijnë në punë, gjë që ul produktivitetin e tyre.

Ka mendime të ndryshme për efektet e pritshme inflacioniste të luftës.

Disa vlerësime të hershme tregojnë se lufta do të dëmtojë ofertën e huaj dhe do të shkaktojë një rënie të mprehtë të vlerës së shekelit, duke krijuar presione të reja inflacioniste.

Pasi shekali u mblodh në nëntor dhe hyri në një lloj “rutinë të kohës së luftës”, duket se këto pritje ishin të paktën pjesërisht të gabuara.

Kërkesat për kompensim monetar

Sa i përket tregut të punës, midis 7 tetorit dhe 19 nëntorit, 128,000 izraelitë aplikuan për përfitime papunësie dhe përfitime të sigurimeve shoqërore, dhe 96,000 prej tyre iu kërkua të merrnin pushim nga puna pa marrë pagesë ose përfitime papunësie.

Për krahasim, mesatarisht 20,000 kërkesa të reja për përfitime dhe shtesa papunësie bëhen çdo muaj, nga të cilat 59 për qind janë të moshës 20 deri në 40 vjeç dhe 39 për qind janë të moshës 41 deri në 67 vjeç.

Sipas të dhënave nga Byroja e Punës e Institutit Kombëtar të Sigurimeve të Izraelit, muajin e kaluar listës së të papunëve iu shtuan rreth 70 mijë persona.

Ky numër është tre herë më i lartë se i njëjti muaj i vitit të kaluar, pasi 60 për qind e pretenduesve të rinj të papunë u dërguan me leje pa pagesë. /tesheshi.com/

Huaja – Rregulla dhe dispozita shumë të rëndësishme

Meqë feja islame është fe e përkryer dhe përfshinë të gjitha ibadetet që njerëzit i kryejn ndaj Allahut dhe të gjitha veprat, traditat dhe raportet që ata i veprojnë mes veti, prandaj kjo fe edhe i sqaron të gjitha këto në formë të përgjithshme dhe të detajizuar.

Ndër traditat që janë të përhapura në mesin e njerëzve është huaja, dhe unë pata dëshirë që në vijim t’i sqaroj disa dispozita të saj.

Llojet e huave

Lloji i parë:

Kur njeriu ka nevojë të blejë një mall por nuk posedon të holla, atëherë atë e blenë me një afat të caktuar pagese me një çmim më të lartë sesa çmimi me të holla në dorë, dhe kjo është e lejuar. Si p.sh. nëse blen një shtëpi me një çmim prej dhjetëmijë (euro) me afat pagese prej një viti, përderisa çmimi i saj me të holla në dorë është nëntmijë (euro). Apo blenë një veturë me çmim dhjetëmijë (euro) me afat pagese për një vit, përderisa çmimi i saj është nëntëmijë (euro) me para në dorë. Kjo hua përfshihet në fjalën e Allahut ku thotë:

“O besimtarë! Shkruajeni huan që ia jepni njëri-tjetrit për një afat të caktuar.” (El Bekare: 282)

Lloji i dytë:

Kur mallin e blenë hua me qëllim që të bëjë tregti me të. Si p.sh. nëse blenë grurë hua me një çmim më të lartë se sa çmimi me para në dorë, me qëllim që të bëjë tregti në një vend tjetër, apo të presë ngritjen e çmimeve dhe ta shesë. Edhe kjo lloj huaje është e lejuar gjithashtu, sepse përfshihet në ajetin e cekur më parë. Shejhul Islam Ibën Tejmije thotë se të dy llojet e këtyre huave janë të lejuara sipas Kuranit, sunetit dhe ixhmasë.[1]

Lloji i tretë:

Kur njeriu ka nevojë për të holla dhe shet një mall duke marrë paratë avancë (para se t’ia jap mallin blerësit).

Sikurse i thotë një personi: Më jep njëzet e pesë rijal (monedha e Arabisë Saudite) për 60 kilogram grurë, dhe këta grurë do t’a dorëzoj pas një viti. Edhe kjo është e lejuar po ashtu, dhe quhet “selem” apo “selef”, për të cilin janë transmetuar hadithe të sakta në Buhari dhe Muslim nga Ibën Abasi (radij Allahu anhuma), i cili thotë: Pejgamberi (salallahu alejhi ve selem) erdhi në Medine dhe pa njerëzit duke marrë paratë për të mbjellat e tyre një vit, dy vite avancë, atëherë ai tha:

“Kush merr paratë avancë (selem) atëherë le t’i merr për një sasi dhe peshë të caktuar malli dhe për një kohë të caktuar (fikse)” [2]

Lloji i katërt:

Kur njeriu ka nevojë për të holla por nuk gjen ndonjë person që t’i huazoj, atëherë blenë një mall me afat pagese për një kohë të caktuar, dhe të njëjtit person prap ia shet me një çmim më të ulët me para në dorë. Kjo quhet “El-ine” dhe është e ndaluar; duke u bazuar në fjalën e Pejgamberit (salallahu alejhi ve selem) i cili thotë:

“Kur njerëzit bëhen koprracë për dinarë dhe dirhem, i shesin njëri-tjetrit me el-ine, shkojnë pas bishtave të lopëve (d.m.th preokupohen shumë me bujqësi) dhe e braktisin xhihadin, Allahu do t’ua zbresë një bela të cilën nuk do t’ua largojë derisa të kthehen në fenë e tyre”[3].

Kjo është një hile e qartë që shpie në kamatë, sepse në realitet kjo është dhënie e parave hua që ajo hua të kthehet në shumë më të madhe se sa është marrë, vetëm se ndërmjet tyre ka hyrë malli. Imam Ahmedi dhe të tjerë citojnë se kjo është e ndaluar.

Lloji i pestë:

Kur njeriu ka nevojë për të holla por nuk gjenë ndonjë person që t’i marr hua, atëherë blenë një mall hua dhe më pastaj ia shet një personi tjetër me para në dorë, dhe ky veprim quhet “Teverruk”.

Dijetarët kanë mendime të ndryshme rreth lejimit të kësaj shitberjeje, ku disa prej tyre e konsiderojnë të lejuar; sepse njeriu e blenë mallin duke pasë për qëllim vetë atë mall ose vlerën e tij, dhe që të dy qëllimet janë të lejuara.

Kurse ka nga dijetarët që kanë thënë: kjo nuk është e lejuar; sepse me këtë shitblerje është për qëllim shkëmbimi i të hollave me të holla duke përdorë mallin si dredhi, ndërsa kur një gjë e ndaluar bëhet e lejuar me mjete që nuk e largojnë të keqen,atëherë kjo nuk bën dobi, përderisa Pejgamberi (salallahu alejhi ve selem) ka thënë:

[4].

Këtë mendim e ka zgjedhur Ibën Tejmije dhe është njëri ndër transmetimet nga Imam Ahmedi. Bile Imam Ahmedi e konsideron si shitblereje “el-ine” sipas asaj që e përmend Ibën Kajimi në librin “Tehdhibu Sunen” 508/5.

Por duke pasë parasyshë nevojën e njerëzve për të holla dhe mungesën e atyre që japin hua, atëherë duhet që kjo të lejohet me disa kushte:

1. Që personi të ketë nevojë për të holla, dhe nëse nuk ka nevojë nuk lejohet, sikurse ai që e përdorë këtë formë për të arritur deri tek të hollat dhe që pastaj këto të holla t’ua jap të tjerëve hua.

2. Në rast se nuk ka mundësi të marrë të holla hua nëpërmjet formave tjera të lejuara sikurse është borxhi apo avanci (selemi). Por nëse ka mundësi që të arrijë deri tek të hollat nëpërmjet formave tjera të lejuara, atëherë nuk lejohet kjo, sepse nuk ka nevojë për të.

3. Që kontrata të mos përfshijë forma që i ngjasojnë kamatës, sikurse t’i thotë: artikullin e dhjetëve po t’a shesë njëmbëdhjetë, dhe nëse kontarta përmbanë gjëra të tilla ose është mekruh ose haram. Nga imam Ahmedi është transmetuar të ketë thënë për këtë: “Kjo është e njëtë sikurse të thuhet “dirhem për dirhem” dhe nuk është e lejuar. Por mënyra më e saktë është që huadhënësi i mallit t’a njoh çmimin e atij malli dhe po ashtu sasinë e fitmit dhe më pas t’i hotë huazuesit: T’a shes me këtë çmim me afat pagese për një vit.

4. Blerësi i mallit me hua nuk duhet ta shesë atë derisa ta ketë marrë në pronësinë e tij; sepse Pejgamberi (salallahu alejhi ve selem) ka ndaluar që malli të shitet para se tregtari t’a ketë në pronësinë e tij. Nëse plotësohen këto katër kushte, atëherë themi se “teverruku” është i lejuar duke pasë për qëllim që njerëzve mos t’u sillen vështirësi. Dhe po ashtu duhet të jetë e ditur se nuk lejohet në ansjë rast që blerësi i mallit me hua t’ia shes prapë të njëjtit person me një çmim më të ulët; sepse kjo konsiderohet “el-ine” për të cilën folëm në llojin e katërt…

Autor: Shejh Muhammed bin Salih el Uthejmin

Përktheu: J.B.

Ballina

_______________________________________

[1] Mexhmuul Fetava (499/29).

[2] Transmeton Buhariu, Muslimi, Ebu Davudi, Tirmidhiu, Nesaiu, Ibën Maxhe dhe Ahmedi.

[3] Transmeton Ebu Davudi dhe Ahmedi.

[4] Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

Bixhozi është një ves i ndyrë me plot kuptimin e fjalës “i ndyrë”

Bixhozi ky ves i ndyrë

Bixhozi është një ves i ndyrë me plot kuptimin e fjalës “i ndyrë”. Të ndyrë e ka quajtur edhe zoti në Kuran, në suren Maide (O ju që besuat! Vera, bixhozi, altarët dhe orakujt janë vetëm ndyrësi, prej veprave të shejtant prandaj hiqjuni atyre që të shpëtoni).

Bixhozi i ka të gjitha të këqijat në të. Për t’ia përmbledhur të këqijat bixhozit duhen kapituj të tërë. Mjafton si e keqe që ai e largon njeriun nga puna, nga produktiviteti dhe nga realiteti i jetës duke e zhytur në botën e iluzioneve dhe ëndrrave për një jetë përrallore, një jetë pa punë, pa lodhje ku njeriu vetëm dëfrehet dhe argëtohet. Një jetë në “parajsën” e shejtanit. Për fat të keq bixhozçiu zgjohet nga kjo ëndërr “e ëmbël” i shkatërruar si njeri dhe atëherë e kupton se “parajsa” e premtuar e shejtanit është vetëm një ferr.

Feja na mëson të punojmë. Puna është nder dhe bagati. E pakta me djersën e ballit është më e bekuar se çdo gjë. Pejgamberët e zotit kanë ngrënë nga puna e duarve të tyre. Daudi, alejhi selam, ishte edhe mbret edhe profet, hante nga puna e dorës. Ishte mbret, zotëronte e s’kish nevojë, por ai punonte që të jepte shembullin e njeriut të udhëzuar, shembullin e besimtarit të drejtë. I dërguari ynë, sallallahu alejhi ue sellem ka thënë: “Askush nuk ka ngrënë ushqim më të mirë se sa puna e dorës së tij. Vetë profeti i Allahut Daudi ka pas ngrënë prej punës së dorës së tij”. (1)

Në një hadith tjetër thuhet: “Që dikush të marrë litarin, të niset që në të gdhirë për në mal e të presë shkarpa, pastaj t’i shesë e kështu të hajë e të japë sadaka është më mirë për të se sa t’u lypë njerëzve”. (2) Kjo është filozofia dhe synimi i fesë; ta kthejë njeriun në njeri pozitiv, që punon, mundohet për veten dhe për të tjerët. Në kundërshtim me këtë bixhozi e ushqen njeriun me ëndrrën mashtruese të pasurimit si në përralla, ja ashtu sa hap e mbyll sytë.

Feja nuk thotë vetëm puno. Feja thotë puno dhe matu mirë ku shpenzon. Në një hadith të saktë thuhet: “Njeriut nuk i bën këmba para në ditën e gjykimit gjersa të pyetet për pesë; për jetën ku e ka harxhuar, për rininë ku e ka konsumuar, për pasurinë nga e ka fituar e ku e ka shpenzuar dhe me atë që ka ditur çfarë ka punuar?” (3)

Njeriu do të pyetet, nuk i lëviz këmba pa u përgjigjur. Nga e ka marrë? Nga e ka fituar? Me djersë apo me haram. Me të drejtë apo me mashtrim. Pastaj ku e ka shpenzuar? Aty ku e kënaq zotin dhe duhet apo aty ku e zemëron zotin dhe nuk duhet?

Shumë bastexhi e bixhozçi, ato lekë që i humbin në baste, i humbasin pasi të jenë ropatur mirë për t’i fituar. Bixhozi është ves i keq. Shumë prej tyre sfiliten në piskun e vapës për t’i nxjerrë ato para, pastaj shejtani i mashtron, u fryn në vesh: po fitove do jesh mbret, do jetosh pasha. Po pastaj të gjorit, ato para për të cilat u ropat, i fluturojnë sa hap e mbyll sytë. Bixhozi është ves i keq.

Feja thotë: Puno me djersë, fito me nder, shpenzo me mend në kokë! Për të gjitha këto do të pyetesh, kur të qëndrosh përpara zotit, pronarit të vërtetë të gjithçkaje. Në hadithin e Xhabirit, profeti ynë, sallallahu alejhi ue selem, e udhëzoi një prej ensarëve në Medine si të shpenzote me këto fjalë: “Nisja nga vetja dhe jepi asaj! Nëse mbetet akoma jepu familjarëve! Nëse mbetet akoma jepu të afërmve! Nëse mbetet akoma jepi këtij e atij, duke bërë shenjë përpara, djathtas e majtas”.(4) Pra, pasi të kesh mbaruar punët e tua jepi shokut, jepi komshiut, jepi të vobektit! Pra shpenzo me mend në kokë, aty ku duhet.

Bixhozi e zhvlerëson tërësisht këtë rregull të artë. Bixhozçiu, me këtë ves të ndyrë, i mohon fëmijës së tij mbathjen e ushqimin, i mohon prindit ilaçin e kurimin, i mohon gruas së tij rehatinë dhe gëzimin. Jo vetëm kaq, po u bëhet njerëzve ferrë në këmbë. Prej bixhozit, i merr komshiut e s’ja kthen, i merr vëllait e s’i flet, i merr shokut e bën bisht. Jo vetëm kaq, po sa e sa prej tyre bixhozi i kthen në hajdutë e kriminelë, në batakçi e të pabesë.

Feja e mëson njeriun t’i japë hakun kujtdo, ashtu siç e meriton, ndërsa bixhozi e mëson si t’u hyjë në hak të tjerëve, si t’i mashtrojë, si t’i zhvatë e t’i shkatërrojë. Pse pak njerëz e familje ka shkatërruar bixhozi!

Në kumar nuk ka të fituar. Edhe kur e fiton bastin, edhe kur fiton në lojë, ai prap i humbur është. Një bastexhi, paratë që i fiton sot, patjetër do t’i humbasë nesër. Bixhozi është ves i keq. Të paktë janë ata që fitojnë ndonjë herë me kumar. Edhe ato që i fitojnë prap në bixhoz i lejnë. Unë njoh njerëz që kanë fituar miliona dhe ato miliona ashtu siç i kanë fituar i kanë lënë. Biznesi i basteve dhe lojrave të fatit është ndërtuar me një mekanizëm të tillë që të zhvatë e të grabitë, ku padronët e mëdhenj zhvatin xhepat e viktimave të bixhozit gjer në qindarkën e fundit, pa keqardhje e pa mëshirë. I bëjnë të tjerët të luajnë bixhoz por vetë nuk luajnë, se ata janë të ndërgjegjësuar që bixhozi për ta është vetëm një biznes i artë fitimprurës.

Le ta zemë se e fiton bastin në një ndeshje futbolli. Çfarë fiton e çfarë humb? Fiton disa para me haram, që kurrë nuk i kanë duk, prej hundësh i dalin në dunja dhe dert do t’i ketë në botën tjetër. Në këmbim të kësaj humb një shok, humb një koleg, i mohon familjes së humbësit të ardhurat, i heq fëmijës së tij bukën nga goja, i privon prindit të humbësit gjumin, e fut një familje në sherr, e ndan një grua nga burri, e mbase mbase e kthen edhe një njeri në kriminel. Ky është realiteti i kumarit. Dielli nuk fshihet me shoshë.

Kumari mbjell vetëm armiqësi dhe urrejtje. Urren familjen, urren ditën kur ka luajtur, urren jetën ku jeton, urren ata që i kanë marrë paratë, urren çdo gjë, gjer edhe veten. E pse të paktë janë ata që i kanë dhënë fund jetës për shkak të bixhozit?!

Kjo është pikërisht ajo që dëshiron shejtani. Përhapja e armiqësisë dhe urrejtjes. Jo më kot Allahu thotë në Kuran: (Shejtani dëshiron të hedhë mes jush vetëm armiqësi dhe urrejtje përmes verës e bixhozit) Maide, 91.

Prandaj o njerëz! Bindijuni zotit dhe të dërguarit të tij! O njerëz! Mos dëgjoni djajtë me pamje njerëzish! Ata vetëm helm nxjerrin nga goja. Janë nepërka që me gjuhën e tyre helmojnë.

O njerëz! Bindjuni zotit të shpëtoni! Mos ju bindni Alfredit e padronëve të mashtrimit! Ruajni vetet tuaja, ruajini familjet tuaja, ruajini pasuritë tuaja se janë mirësi e zotit dhe për to do të jepni llogari. Jeta është e bukur! Mos e shkatërroni me kumar! Prandaj kthehuni te zoti juaj me pendim që të gjeni rehati e shpëtim! Dyert e zotit janë gjithmonë të hapura për çdokënd.

____________________________

(1) E transmeton Buhariu në librin e shitblerjes, hadithi nr. 2072.

(2) E transmetojnë Buhariu, hadithi 1480, dhe Muslimi nr. 1042.

(3) E transmeton Tirmidhiu, hadithi nr. 2416.

(4) E transmeton Muslimi nr. 997.

Çfarë na mëson histoia e Jusufit alejhi selam?!

Vëllezërit e Jusufit na mësuan se si nuk duhet të jetë vëllazëria: pa zili, pa hile, pa tradhëti, pa pabesi, pa u treguar I fortë kundër të dobëtit, pa dhunë, pa mendim të keq, pa akuzë pa bazë, pa shpifje. Dhe na mësuan gjithashtu se si nuk duhet të jetë sjellja ndaj babait.

Ndërsa Jusufi na mësoi se si duhet të jetë vëllazëria e vërtetë: Tolerancë, shpirtmadhësi, bamirësi, kthim i të keqes me të mirë, durimi ndaj dëmit të tjetrit, falje, tolerancë edhe kur është mundësia e plotë për hakmarrje.
Dhe na mësoi se si duhet të sillemi me prindin: të respektueshëm, të këshillohemi me ta, nderimi i tyre.
Jusufi ishte shembull në besnikëri, për shoqërinë, për shtetin: dije, aftësi, ruajtje e përgjegjësisë që i besohet.
Historia më e bukur, me në qendër njeriun më të bukur!
Allahu na zbukuroftë me moralet e larta!
Gjithashtu, Allahu na tregoi se si kurthi kthehet kundër atij që e ngriti, dhe se gënjeshtra shfaqet sado të zgjasë, dhe se shpërblimi i bamirësisë, devotshmërisë
dhe durimit është shpërblimi më I bukur në të dyja botët.

Emin Bilali
https://udhaebesimtareve.com/

Si të bëhemi lexues të rregullt të librave?

Urdhëri i parë në Kuran që Zoti kërkoi nga Muhamedi alejhi selam ishte: “Lexo me emrin e Zotit tënd, i Cili krijoi (gjithçka), e krijoi njeriun nga një droçkë gjaku! Lexo! Zoti yt është Bujari më i madh, i Cili, me anë të penës ia mësoi, ia mësoi njeriut ato që nuk i dinte.” (el-Alek, 1-5 ). Urdhri i parë i Kuranit na tregon rëndësisë që Islami i jep arsimimit të njeriut dhe ku qëndron shkaku më i madh i përparimit dhe suksesit.

Allahu i Madhëruar, Pejgamberin alejhi selam e ka porositur për t’u lutur me fjalët “… O Zoti im ma shto diturinë!” (Kuran, Ta Ha: 114)

Pejgamberi (alejhi selam) ka thënë: “Vlera e diturisë është më e madhe se vlera e ibadetit (adhurimit).” Transmetoi Taberani

Imam Maliku, Shafiu dhe të tjerë kanë thënë se pas adhurimeve farze kërkimi i diturisë është adhurimi më i mirë.

Ibn Kajimi, në librin “Miftahu daris seadeh”, 1/119 shkruan: “Shumë dijetarë kanë treguar se vepra më e mirë pas farzeve (obligimeve) është kërkimi i diturisë.”

Prej thënieve më të njohura për librin është edhe kjo: “Çështja nuk është se sa kushton çmimi i librit, po çfarë tema realisht përmban ai. Çështja është se sa të kushton të mos lexosh.”

Leximi pasuron kulturën dhe dijen, ndriçon mendjen dhe shpirtin si dhe e qetëson njeriun. Ne jemi një shoqëri e cila do të duhej shumë të lexojë, por megjithatë jemi shëdrru në një shoqëri e cila gati se aspak nuk lexon. Sikur në shoqërinë tonë ka një propagandë të fshehtë kundër leximit. Veprohet në atë që gjithçka të rrjedh sipas mediave që humbin vetëm kohën. Në këtë mënyrë kemi humbur pasurinë bazë. Ne si popull lexojmë pak. Shtetet e zhvilluara lexojnë shumë më shumë se ne. Ata e kanë kuptuar se nëse duan të përparojnë duhet të lexojnë shumë.

Të punosh dhe të fitosh në mënyrë të lejuar, gjithashtu është një nga urdhrat e Zotit. Megjithatë, japonezët, gjermanët, amerikanët punojnë më shumë se ne. Ata po zhvillohen, ndërsa ne krenohemi me importin e shpikjeve dhe produkteve të tyre. Armiku më i madh i muslimanëve, nuk janë hebrenjtë krishterët apo perëndimi, e as armiqtë e brendshëm nuk janë aq të dëmshëm sa mendohet. Të kërkosh armikun jashtë vetes është gjëja më e lehtë.

Armiku më i madh i muslimanëve është injoranca, dembelia, mosleximi dhe mos konkurrimi me botën. Baconi thotë: ”Dija është forcë”. Dmth ai që ka dije posedon teknologjinë, forcën dhe pushtetin në duart e tij. Sigurisht ai që di është më i fortë se injoranti. Burimi i dijes është “libri”. Andaj, dashuria ndaj librit duhet të jetë shumë e madhe, ai duhet të jetë shoku ynë më i ngushtë. Krahasimi i vendeve sa i përket leximit që është bërë në vitin 1995 na tregon se kush sa lexon dhe pse është i suksesshëm (e njëjta situatë është edhe sot).

Sipas një statistike: sa para jepen për libra, proporcionaliteti është si më poshtë: Një norvegjez harxhon 137 dollar, një gjerman 122, amerikanët 95 zviceranët 100 dollar. Në botë harxhimi për libër për person është 1.3 dollarë, Një turk jep 0.45 cent për libër në vit. Sa për krahasim një norvegjez lexon 300 libra më shumë se një turk.

Andaj nuk është çudi se Amerika, Norvegjia, Gjermania, Japonia janë të mbushur me njerëz të dijshëm. Ata që kanë dije sigurisht se do të jenë më të suksesshëm se ata që nuk dinë.

Shpesh pyesim veten: pse nuk përparojmë?

Po ku keni parë që një popull që është i mbushur me injorantë të garojë me botën? “A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë? Këtë pyetje na e bën Zoti i botëve i cili është i Gjithëdijshëm, ndërsa menjëherë na e jep edhe përgjigjen: “…A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?” Po, vetëm të zotët e mendjes marrin mësim.” (Zumer, 9)

Nuk mjafton vetëm të lexojmë, por duhet të mendojmë, meditojmë, duhet të prodhojmë ide të reja, të bëjmë analiza dhe sinteza, të organizojmë dhe të marrim pjesë në shumë zbulime dhe shpikje. Duhet të bëhemi shoqëri e cila lexon, mendon, prodhon ide dhe shoqëri e cila i vë në jetë idetë e saj.

Nuk është e rastësishme se në vendet më të zhvilluara në njëjtën kohë lexohet dhe botohen më shumë libra. Si në çdo punë edhe zhvillimi i leximit është i mundshëm me durim dhe praktikim të rregullt.

Ajo çka shohim na jep përvojë, ndërsa ajo që lexojmë dhe mësojmë na jep dije dhe shkencë.

Andaj, si ta shtojmë dashurinë ndaj librit? Ka shumë shembuj, por si fillim le ta bëjmë librin dhuratë standarde në situata të ndryshme, le t’i regjistrojmë fëmijët në bibliotekë, të lexojmë bashkë me ta, të japim dhurata për çdo libër të lexuar etj…

Halid Ertugrul

Ç’ËSHTË BIXHOZI?!

– Bixhoz quajmë çdo lojë të fatit që zhvillohet nga ana e partnerëve duke deponuar pasuri, me qëllim të përfitimit në dëm të njëri-tjetrit. Ne urdhërohemi nga Zoti që ta ndihmojmë njëri-tjetrin për mirëqenie më të mirë, mirëpo bixhozi arrin t’i shkatërrojë lidhjet dobiprurëse në mes njerëzve.

– Sëmundja e bixhozit e ka kapluar shoqërinë tonë, dhe pasojat e tij janë marramendëse! Ai shkatërron të gjitha virtytet e frytshme dhe çdo gjë që është njerëzore tek njeriu. Ai i robëron njerëzit e sëmurë prej tij dhe i hedh në gropë të thellë duke i bërë ata për vete.

– Bixhozi nuk është mundësi fitimi për ithtarët e tij. Bixhozi është rrugë e humbjes; aty e humb besimin, pasurinë, familjen, moralin dhe dinjitetin njerëzor. Bixhozi e ngufatë njeriun e dobët kohë pas kohe.

– Krijuesi, Mbikëqyrësi dhe Furnizuesi i kësaj bote dhe i çdo krijese, e ka ndaluar çdo veprimtari të bixhozit. Ai ka lënë shumë rrugë në të cilat njeriu mund të fitojë e të kultivojë të mira materiale dhe të gëzojë një mirëqenie më të mirë ekonomike. Mirëpo, mendjelehti viktimizohet në lojërat e fatit dhe dita-ditës shkon drejt rrënimit dhe varfërimit, duke qenë i pandërgjegjshëm se është duke e shkatërruar jeta e vet.

– Bixhozi shkakton armiqësi dhe ndjell urrejtje në mes të njerëzve. Shumë konflikte, përçarje dhe vrasje kanë ndodhur si rezultat i pasojave të mëdha të bixhozit. Bixhozi është pluhuri më ndotës i shoqërisë sonë, e një nga llojet më të përhapura të bixhozit është loja nëpër bastore, e cila e shkatërron rininë e një vendi.

– Andaj t’i përvishemi punës së ndershme, ta ndihmojmë njëri-tjetrin në të gjitha zhvillimet që na çojnë përpara dhe të bëhemi urë lidhëse dhe bashkëpunimi për të ndërtuar mirëqenien ekonomike larg nga bixhozi.

Autor: Labinot Kunushevci
Redaktor fetar: Hoxhë Fadil Musliu
Redaktor gjuhësor: Avni Tafili

Ç’ËSHTË TRAFIKIMI I QENIEVE NJERËZORE?!

Me trafikim të qenieve njerëzore nënkuptojmë shfrytëzimin e njeriut, mashkull apo femër, për arsye përfitimi nga ana e kriminelëve. Trafikantët keqdashës e fillojnë procesin e trafikimit së pari duke grabitur një person, pastaj duke i dhënë premtime të rrejshme dhe në fund me metodat e tyre joshëse dhe të ç’njerëzishme i shfrytëzojnë dhe i skllavërojnë. Statistikat tregojnë se mbi 10 milionë qenie njerëzore vuajnë në skllavëri në mbarë botën për shkak të trafikimit të tyre.

– Trafikuesit e qenieve njerëzore ndaj një viktime ushtrojnë dhunë psikike, fizike, shpirtërore, seksuale, ekonomike etj. Shkaqet e trafikimit në raport me viktimat janë:

Varfëria ekonomike,
Dhuna psikike,
Dhuna fizike,
Mungesa e shkollimit,
Dukuritë dëmtuese etj.

Shkaqet e trafikimit në raport me trafikantët janë:

Përfitimi,
Rritja e mangësive/varfërisë,
Dënimet e vogla për trafikantët,
Kufijtë e brishtë dhe komunikimi teknologjik etj.

Ndërkaq, shkaqet e trafikimit në raport me shoqërinë, janë:

1.Ekonomia në tranzicion,

Migrimi femëror,
Diskriminimi mbi baza gjinore,
Zhvillimi i industrisë seksuale,
Politika e integrimit etj.

– Të dyja gjinitë bien viktimë e trafikimit, e në veçanti femra. Trafikantët e keqtrajtojnë dhe torturojnë femrën për interesa të ndryshme; shumë prej tyre e trajtojnë femrën si një objekt seksi, duke e zhvilluar me të prostitucionin. Trafikantët synojnë që t’i privojnë njerëzit nga liria e besimit, shkollimit, punësimit, përparimit, zhvillimit dhe që t’i zhveshin nga morali dhe dinjiteti, vetëm e vetëm që t’i përmbushin interesat e tyre të ç’njerëzishme, degraduese dhe skllavëruese. Dhe harrojnë se njeriu është krijesa më e nderuar nga Krijuesi, e cila meriton të jetojë e lirë, larg çdo robërimi, trafikimi, torturimi dhe dhunimi.

T’I THEMI NDAL TRAFIKIMIT, QË TË JETOJMË ME DINJITET !

Autor: Labinot Kunushevci
Redaktor fetar: Hoxhë Fadil Musliu
Redaktor gjuhësor: Avni Tafili

Të ndaluarat në shitblerje

Të ndaluarat në shitblerje

Të ndaluarat në kontratat e shitblerjes ndahen në dy lloje:

Të ndaluara në vetvete dhe të ndaluara për mënyrën e përfitimit.

Të ndaluarat në vetvete

Këtu hynë të gjitha ato përfitimi i të cilave është i ndaluar, si shitja e alkoolit, mishi i derrit, skulpturat, veglat muzikore, etj edhe nëse janë nga ato që lejohen në rast nevoje, si shitja e qenve.

Argument për këtë është hadithi i Profetit salallahu alejhi ue selem ku thotë: “Nëse Allahu ua ndalon ndonjë populli ngrënien e diçkaje ua ndalon dhe përfitimet prej tyre.” Ahmedi 1/247 dhe Ebu Daud 3488 e ka konsideruar të saktë këtë hadith Ibën Kajim.

Po ashtu Xhabir bin Abdulla transmeton se Profeti salallahu alejhi ue selam ka thënë: “Allahu e ka ndaluar shitblerjen e alkoolit, ngordhësirës (bagëtisë së ngordhur), mishin e derrit, dhe idhujt.” I thanë: O i dërguar i Allahut, po nëse e përdorim dhjamin e tyre për të lyer anijet, lëkurën, apo për ndriçim? “Jo ajo është e ndaluar” pastaj tha: “I vraftë Allahu çifutët! Vërtet Allahu ua ndaloi ngrënien e dhjamit, ndërsa ata e shitën atë e hëndën përfitimin e tyre”. Buhari 2121 dhe Muslimi 1581.

Të ndaluarat në vetvete ndahen në dy lloje:

Lloji i parë:Ajo që është e ndaluar në vetvete dhe përfitim në mënyrë të përgjithshme. Nuk lejohet shitblerja me këtë lloj në mënyrë kategorike, edhe pse përfitimi i saj mund të lejohet në disa raste të veçanta. Në këtë lloj hynë pesë grupe, katër prej tyre janë përmendura në hadith: Alkooli, mishi i derrit, ngordhësira, idhujt (edhe statujat) dhe e pesta qentë.

Rrethi i përfitimit ke këto grupe është më i gjerë se rrethi i shitblerjes, sepse qeni dhe e ngordhura ndodh që mund të përfitosh (të kesh dobi), megjithatë është e ndaluar shitblerja e tyre.

E përmendëm të gjithë këtë në mënyrë që të kuptohet se nëse diçka ndalohet të bëhet shitblerje me të, nuk do të thotë se përfitimi prej saj është gjithmonë haram. P.sh.: përmendëm më lartë se nuk lejohet shitblerja e bagëtisë së ngordhur, por kjo nuk do të thotë se njeriu nuk mund të përfitojë prej saj (jashtë shitblerjes) si përfitimi prej lëkurës (pas regjjes), leshit, dhjamit për ta bërë sapun (në mënyrë që të përfitojë ai personalisht e jo ti tregtojë), apo vaj për ndriçim e kështu me radhë. Atë që përmendëm më lartë e ka pohuar dhe imam Maliku –Allahu e mëshiroftë!-. (Për më tepër shiko librin “Zadu el-Mead” 5/664)

Lloji i dytë:Ajo që është e lejuar në vetvete në origjinë, porse që mund të ketë fitim të ndaluar. Ky lloj ndalohet tregtia me të nëse tregtohet për këtë lloj përfitimi.

Ibën Kajim el Xheuzije – Allahu e mëshiroftë!- kur flet për këto lloje thotë: “Lloji i dytë është ajo prej së cilës lejohet të përfitohet, me përjashtim të ngrënies si: lëkurat pasi të regjen (këtu e ka fjalën për lëkurat e të ngordhurave prej atyre që u hahet mishi), gomarët, mushkat etj, nga të cilat mund të përfitohet veç ngrënies. Kështu nëse dikush i shet ato me qëllim ngrënien e mishit të tyre, atëherë ajo është e ndaluar, në dallim me atë kur ato tregtohen për punë apo ngarkesë. Po kështu edhe ai i cili e shet rrushin për tu bërë alkool (raki, vërë, apo çdo lloj pije alkoolike tjetër) e ka të ndaluar përfitimin me të ardhurat e përfituara prej tij, duke bërë dallimin nga ai i cili e shet atë për ngrënie. Të njëjtën gjë mund të thuhet edhe për tregtinë e armëve, nëse u tregtohen atyre të cilët luftojnë me to muslimanët, po ashtu këtu hyjnë shitja e mëndafshit atij që e ka të ndaluar veshjen e tij, me përjashtim të atyre që lejohet ta veshin atë (si gratë, ata që janë të sëmurë me zgjebe).” ( E përmbledhur, shiko librin “Zadu el-Mead” 5/667)

Përgatiti: Bledar Haxhiu

1...616263...714 Faqja 62 nga 714

- Advertisement -

Na ndiq

0NdjekësitNdjek

Moti

Tirana

clear sky

enter location

22.5 ° C

22.5 °

64 %

1.5kmh

0 %

Fri

33 °

Sat

34 °

Sun

37 °

Mon

39 °

Tue

35 °

Llogarite zekatin

Vlera e pasurisë

Vlera e zekatit

Anipots