Për disa vite tani, Gjermania ka filluar veprime të shënjestruara kundër kriminelëve të mbledhur në klane, me bastisje spektakolare që organizohen vazhdimisht në të cilat policia hyn në ambientet e familjeve të mëdha gjermano-arabe.
Pasuri të paluajtshme, por edhe vetura luksoze, bizhuteri dhe sende të tjera me vlerë, të cilat ndoshta janë blerë me paratë e fituara nga krimi, konfiskohen dhe bëhen pronë e shtetit, shkruan Deutsche Welle (DW).
Në vitin 2018, prokurori publik i Berlinit konfiskoi më shumë se 75 prona nga familja e madhe Remmo me vlerë 10 milion euro, në një rast klasik të pastrimit të parave, në të cilin financat e marra në mënyrë të paligjshme, në këtë shembull të marrë nga grabitjet dhe trafiku i drogës, derdhen në rrjedhat ekonomike ligjore.
Qindra miliarda euro të “pastruara”
Christoph Trautvetter, një këshilltar shkencor në Rrjetin e Drejtësisë së Taksave dhe kreu i studimit të Transparencës Ndërkombëtare mbi pastrimin e parave në Gjermani, thotë se Gjermania po bën “shumë pak” për të gjetur ata që janë të përfshirë në krimin e organizuar, kontrabandë, drogë, korrupsion, evazion fiskal dhe krime të tjera.
Ka të dhëna të ndryshme se sa para “pastrohen” çdo vit në Gjermani.
Një studim i porositur nga Ministria federale e Financave në vitin 2016 thotë shumën prej 100 miliardë eurosh dhe Gjykata Evropiane e Auditorëve vlerëson se në nivelin e Bashkimit Evropian, kjo arrin në 250 miliardë euro.
Transparenca supozon se shumat aktuale janë shumë më të larta, por nuk mund të japin një numër të saktë.
“Lista e skandaleve të pastrimit të parave në lidhje me Gjermaninë në vitet e fundit është e gjatë,” tha studimi.
Gjermania, siç rezulton, ka një problem të madh me pastrimin e parave dhe nuk po merr masa adekuate kundër saj.
Problemi është, para së gjithash, që problemi nuk njihet nga autoritetet dhe politikanët.
Transferimi i lehtësuar i parave të dyshimta
Së dyti, është më lehtë për kriminelët të transferojnë shuma të mëdha parash jashtë ose t’i investojnë ato në flukset ekonomike përmes tregtarëve të mallrave komercialë, tregtarëve të artit ose agjentëve të pasurive të patundshme.
Në vendin e tretë është “anonimati”, kështu që Trautvetter shpjegon se “edhe pse ka një rregullore për 20 vjet që bankat duhet të dinë se cilët janë klientët e tyre, kjo nuk është në praktikë”.
Pika e katërt është “aftësia shumë e vogël hetimore” në Gjermani, e cila thuhet se ka mungesë të një policie të specializuar financiare.
“Shteti nuk mund të mbështetet më vetëm në përpjekjet e institucioneve financiare që u kërkohet të raportojnë një rast nëse dyshojnë,” thotë Trautvetter.
“Shteti duhet t’i mbështesë më mirë ata, të rrisë ndërgjegjësimin dhe të rrisë kontrollin, por gjithashtu të sanksionojë në mënyrë të përshtatshme shkeljet e ligjit,” shtoi ai. /tesheshi.com/
