Ronald Reagan lidhur me taksat e larta i referohej Ibn Haldunit:
Presidenti 40-të i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Ronald Reagan deklaroi shkëlqyeshëm në një citat në New York Times në vitin 1993, ku thotë:
“Mund të ju ofroj disa këshilla nga historiani i shekullit të 14, arabi i quajtur Ibn Halduni, i cili tha:” Në fillim të perandorisë, normat e taksave kanë qenë të ulëta dhe të ardhurat ishin të larta. Në fund të perandorisë, normat e taksave ishin të larta dhe të ardhurat ishin të ulëta. ”
Edhe pse ne mund të pajtohemi apo nuk pajtohemi me politikat konservatore ekonomike të Ronald Reagan, ai nuk ka mohuar idetë gjeniale të njeriut siç është Ibn Halduni -. Ai kishte jetuar shumë shekuj përpara kohës së tij. Puna e tij monumentale, Mukadime, botuar në 1377, është e vështirë për ta kategorizuar. Për të gjitha ngjarjet në të njëjtën kohë ai libër është një burim për historinë, Islamin, shkencën, sociologjinë, ekonominë, politikën, luftën, dhe filozofinë. Një artikull i ndarë nga i gjithë libri do të ishte një dëmtim ndaj Ibn Haldunit dhe sasisë së madhe të dijes që ai ka dhënë për gjeneratat e mëvonshme. Në vend të kësaj, ky artikull do të përqëndrohet vetëm në disa nga idetë e tij ekonomike, të cilat shekuj më vonë formojnë disa nga idetë themelore që përdorim në taksimin e qeverisë ne sot.
Kush ishte Ibn Halduni
Ai ka lindur në vitin 1332 në Tunis, Afrikën Veriore në një familje të pasur Andalusiane . Familja e tij kishte qenë të detyruar të largohen nga Gadishulli Iberik në mes të pushtimit të krishterë të asaj toke prej sunduesve muslimanë. Në një moshë të re ai ishte shkolluar në studimet fetare të Kur’anit, Hadithit, jurisprudencës dhe ligjit, si dhe shkencave të tilla si fizika, matematika, logjika, dhe filozofia. Baza e tij e fortë është në një shumëllojshmëri të gjerë të disiplinave që do të ndihmojnë në të kuptuarit e tij të botës dhe rrugën përmes së cilës ai e analizonte atë.
Në fillim të jetës së tij sa qe i rritur, ai ka mbajtur një numër të posteve të vogla klerikale në të gjithë Afrikën e Veriut. Kur atij i ishte ofruar një punë në emiratin e Granadës në Andaluzi (Spanjë), në 1364, ai kërceu në mundësinë e parë për ta pranuar detyrën. Ai punoi atje si një diplomat i suksesshëm për qeverinë e Granadës, duke punuar jashtë një traktati paqeje mes Granadas dhe shteteve fqinje të krishtera. Përmes rrethanave të intrigës politike që ndodhnin vazhdimisht ai morri vendim që të braktisë postin e tij, për të shkuar përsëri në Afrikë, ku ai hartoi kryeveprën e tij e njohur si el-Mukaddime (Libër i përkthyer edhe në shqip nga Jahja Hundozi, e sjellur nga sh.b “Fjala e Bukur”).
Të ardhurat nga taksat
Ajo që është e thënë se diskutimi i Ibn Khaldunit për ekonominë është i lidhur pothuaj gjithmonë në një diskutim të qeverisë, si dhe ngritjen dhe rënien e dinastive. Ai pretendon se dinastitë kanë një jetëgjatësi të natyrshme, pothuajse asnjëherë nuk shkon më shumë se tre breza, në të cilën pikë një dinasti e re ngritet për të zëvendësuar atë. I lidhur drejtpërdrejt me këtë jetëgjatësi, është një model i taksimit që ndihmon të përcaktojë se sa kohë një dinasti apo qeveri në të vërtetë do të zgjasë.
Në fillim të seksionit të tij në të ardhurat tatimore, ai deklaron që pushtetet japin kuotën e përmendur nga Ronald Regan për taksat e ulëta që do të thotë: Të ardhura të larta dhe taksat e larta të kenë domethënie të ardhura të ulëta (për qeverinë). Në fjalinë tjetër, Ibn Halduni jep një arsye për këtë:
Arsyeja për këtë është se kur dinastia ndjek rrugët (Sunetin) e fesë, ajo imponon vetëm taksa të tilla siç janë të përcaktuara nga ligji fetar, të tilla si taksat për bamirësi, tatimin e tokës, dhe të tatimit për frymë (për çdo njeri). Ata do të thonë se janë vlerësime të vogla, sepse, siç të gjithë e dinë, se tatimi tek bamirësia mbi pronën është i ulët.
Në aspektin Islam, udhëzimet fetare për tatimet janë në fakt për një tatim mjaft të ulët. Zekati (taksa lëmoshë), e cila shkon tek të varfërit dhe jo tek qeverisa, është vetëm 2,5% të pasurisë së akumuluar (në ari, argjend, ose monedhë të përgjithshme). Tatimet tjera, duke përfshirë taksat e tokës dhe taksat për frymë kurrë nuk kanë qenë aspekt tejet i madh në botën myslimane. Ibn Khalduni argumenton këtu se: kur një qeveri të jetë dakord me parimet e saj islame dhe nuk përpiqet për të taksuar popullin tepër, ata do të gjejnë suksesin më të madh në gjenerimin e të ardhurave nga taksat.
Qeverisja e Ndershme
Në lidhje me këtë, në seksionin tjetër Ibn Halduni thekson se një nga arsyet që të ardhurat nga taksat në periudhat e hershme ishin aq të suksesshme është sepse, më herët në një dinasti sundimtari zakonisht ishte më shumë i interesuar në unitetin dhe në kohezionin e shtetit sesa në pasurinë e tij personale:
“Në fillim të dinastisë, të hyrat e grumbulluara shprëndaheshin në mesin e fiseve dhe njerëzve që ndajnë besimet, përkrahjen dhe vlerat me udhëheqësin, në përputhje me dobishmërinë dhe grupin e tyre për shkak se ato janë të nevojshme për të krijuar dinastinë, siç kemi theksuar më parë. Në këto rrethana, përmbahet aspekti i tyre udhëheqës në favor të tyre nga pretendimi i të hyrave që ata do të dëshirojnë të kenë”.
Këtu Ibn Halduni është duke ofruar një shpjegim se përse taksat e ulëta janë efektive në fillim në një dinasti – ku shpreh mungesën e korrupsionit qeveritar. Për sa kohë që qeveria është e interesuar për unitetin e shtetit dhe efektivitetin e qeverisë, të ardhurat tatimore do të përdoren për të mbështetur dhe forcuar zyrat e shtetit. Në të kundërt, kur një perandori bëhet e korruptuar, me një pjesë të madhe të të ardhurave tatimore që qojnë drejt shpenzimeve personale të udhëheqësit dhe njerëzve të tyre, taksat duhet natyrisht të jenë të ngritura për të mbështetur përdorime të tilla.
Një shembull legjendar i kësaj ishte halifi i dytë i Islamit, Omer ibn el-Hatab, i cili sundoi nga 634 deri 644. Ai ishte i njohur që të ketë dy llambat e ndryshme që ai do të përdorë për të dritë në shtëpinë e tij. Një llambë është financuar nga paratë e tatimpaguesve, dhe ai do ta përdorë atë një të tillë vetëm duke bërë punën në cilësinë e tij zyrtare si udhëheqës politik i botës muslimane. Llamba e dytë është financuar nga paratë e tij personale, dhe ai e ka përdorur atë, ndërsa nuk bënte asgjë përveç punës së qeverisë.
Arsyeja e tij për këtë ishte që të mos e humbin paratë e taksave të shtetit me shpenzimet e tij personale. Kështu, gjatë sundimit të Omerit perandoria muslimane e themeluar rishtazi ishte shumë efektive në shumicën e ndërmarrjeve.
Një tjetër shembull ishte mbretërimi i Salahhudinit në vitet 1100. Kur ai vdiq në 1193, ai ishte i njohur që të ketë vetëm kishte një dinar ari dhe një dinar argjend dhe disa monedha të tjera në posedim të tij, pavarësisht se ishte sulltani i Egjiptit dhe Sirisë kishte sasi të bollshme. Ai në mënyrë të shkëlqyer kishte përdorur para të qeverisë për forcimin e ushtrisë apo pjesë të tjera të qeverisë. Me veprime të tilla, ai ishte në gjendje për të ndërtuar një shtet të fortë që çliroi Jerusalemin nga kontrolli kryqtar.
Aspekti i Ofertës në Ekonomi
Ibn Halduni më vonë thekson një problem tjetër me anë të taksimit të lartë:
Rezultati [i tatimit të lartë] është se interesi i subjekteve në ndërmarrjet kulturore zhduket, pasi kur ata krahasojnë shpenzimet dhe taksat me anë të të ardhurave dhe fitimit të tyre dhe të shohin fitimin e paktë që ata e bëjnë, thuajse ata humbin të gjitha shpresat. Prandaj, shumë prej tyre duhet të përmbahen nga çdo aktivitet kulturor. Rezultati është se të ardhurat e përgjithshme të taksave shkojnë poshtë, si (numri i) vlerësimeve individuale shkojnë poshtë.
Ibn Khalduni është duke e bërë argumentin se kur një qeveri i ka taksat tek njerëzit në masë të madhe (sidomos ata që kanë aftësinë për të krijuar vende pune), ata do të ndihen me një nxitje për të investuar paratë e tyre në më shumë aspekte të ndërmarrjeve të biznesit (ai i referohet ndërmarrjeve të biznesit si “aktivitete kulturore “këtu). Arsyeja për këtë është e thjeshtë: nëse qeveria takson paratë tuaja, ju keni më pak para për të shpenzuar në biznesin tuaj, duke çuar në një stagnim ekonomik dhe në këtë mënyrë pëson një rënie në të ardhurat e taksave në përgjithësi.
Kjo ide është sot një nga parimet themelore të ekonomisë të ofertës. Njerëzit të cilët mbështesin ekonominë e ofertës argumentojnë se korporatat dhe të pasurit duhet të ketë norma të ulëta tatimore. Normat e ulëta të taksave do t’u japë atyre më shumë para në dorë që mund të përdoren për të zgjeruar biznesin, duke i dhënë kështu më shumë mundësi ekonomike (përmes vendeve të punës), për ata të cilët janë më pak të pasur. Për këtë arsye, kjo qasje është quajtur edhe “Ekonomia e rrjedhshme”. Kjo përbën bazën e shumë politikave konservatore ekonomike në botën moderne. Politikanët konservatorë (të tilla si Ronald Reagan) e kanë përdorur këtë metodë për tu mbrojtur norma më e ulët e taksave për të pasurit kundër ideve më liberale ekonomike të taksave të larta mbi të pasurit.
Presidenti Regan gjatë një transmetimi televiziv duke treguar mbi aspektet e Ofertës në Ekonomi. Deklaratë me të cilën bëri bujë të madhe në shtetin amerikan, duke u bazuar mbi idetë e Ibn Haldunit.
Idetë e Ibn Khaldunit rreth gjetjes së një ekuilibri në tatimin që të çon në të ardhurat më të larta ku më vonë u bë i njohur si Kurba e Lakuar.
Kurba e Lafferit është përdorur nga ekonomistët sot për të përcaktuar normën e përsosur të taksave për të prodhuar të ardhura të larta për qeveritë. Kurba zakonisht merr një formë alegorike, me normat e taksave tepër të ulëta që çojnë në të ardhura të ulëta dhe norma tepër të larta tatimore që gjithashtu çojnë në të ardhura të ulëta. Sipas kësaj ideje, ka një normë të përsosur të taksave në mes që do të çojë në të ardhurat e larta, ku synohet të krijohet klima ku njerëzit nxiten aq shumë për të investuar më tej në biznes.
Kurba e Lafferit është emëruar sipas ekonomistit amerikan, Arthur Laffer. Vetë Laffer nuk pretendon se e ka shpikur vetë këtë ide, megjithatë, ai e bëri të qartë se ai e mori idenë nga Ibn Halduni, duke deklaruar:
“Kurba e Lafferit, nga kjo rrugë, nuk u shpik nga unë. Për shembull, Ibn Khaldun, një filozof musliman i shekullit të 14, ka shkruar në veprën e tij Mukaddimah, ku thotë: “Duhet të dihet që në fillim të dinastisë, taksimi jep të ardhura të mëdha nga kuotat e vogla të taksave. Në fund të dinastisë, taksimi jep të ardhura të pakta nga kuotimet e mëdha të taksave.
Konkluzione
Në mënyrë të qartë, idetë ekonomike të Ibn Haldunit me normat tatimore ishin shumë përpara kohës së tij. Edhe pse ai ka jetuar në vitet 1300, idetë e tij janë bazike për mendimin modern kapitalist. Idetë ekonomike dhe qeveritare duke përdorur Mukaddimen e tij kanë marrë udhëzime të përjetshme, udhëzime që në mënyrë të qartë kanë një rol të rëndësishëm në botën moderne. Gjë me të vërtetë e mahnitshme, megjithatë, është se ky artikull ka prekur vetëm mbi disa nga idetë ekonomike të Ibn Haldunit. El Mukaddime është e mbushur edhe me filozofitë e historisë, qeverisë, fesë, sociologjisë, psikologjisë, dhe arsimit. Gjeniu i vërtetë i këtij njeriu musliman nga Afrika e Veriut është shumë më përtej normave të taksave dhe kthesës Laffer.
Referencat:
1 – Ronald, Reagan. “There They Go Again.” New York Times18 02 1993, n. pag. Web. 1 Dec. 2012.
2 – Ibn Khaldūn. The Muqaddimah, An Introduction To History. Bollingen, 1969. 230. Print.
3 – Ibn Khaldūn, 231.
4 – Ibn Khaldūn, 230.
5 – Laffer, Arthur. “The Heritage Foundation.” Heritage Foundation. 2004. n. page. Web. 1 Dec. 2012.
