1. Shkrimtari i dalluar nuk shkruan derisa të jetë bërë ekspert i çështjes për të cilën ka qëllim të shkruajë, derisa të ketë notuar në sekretet e asaj lëmie.
2.I mbledhë informacionet e shpërndara, i përmbledh, i radhit, i sqaron të paqartat, i fakton ato. Ky është qëllimi i përpilimit.
3. Mban një ekulibër ndërmjet përshkrimeve të gjata dhe atyre të mërzitshme.
4. Hedh në punimin e tij shembuj të bukur, mendime të kristalta, fjali të lehta, mënjanohet nga të koklaviturat dhe të pakuptueshmet.
5. E rilexon atë që ka shkruar. Largohet nga fjalët e padëgjuara, Po ashtu largohet edhe nga fjalët e thjeshta dhe popullore.
6. I përzgjedh çështjet të cilat nuk janë hulumtuar dhe për të cilat njerëzit ndjejnë nevojë.
7. Nuk kap pendën të shkruajë veçse në artin e vet dhe nuk shmanget derisa ta perfeksionojë, në të kundërtën ajo për të llogaritet njollosje.
8. E zhvesh punimin e tij nga çdo sharje, ofendim, fyerje, lëndim.
9. Nuk i’a merr sytë bukuria e asaj që ka shkruar dhe nuk ndjen vetëpëlqim dhe mendjemadhësi.
10. I përmend në referencë gjërat gë i ka huazuar. Bën shumë kujdes nga plagjiatura, kopjimi, përvetësimi dhe vjedhja!
