Ebu Hurejra transmeton në një lloj hadith:
“Vërtet, Allahu i Madhëruar thotë: ‘Unë jam i treti ndër dy partnerët për aq kohë sa njëri nuk mashtron tjetrin, dhe kur ai mashtron, Unë tërhiqem.’”
El-Shirkah (Partneriteti)
Fitimi me Rrezikun e Humbjes
Amr b. Shuajb transmeton nga babai i tij, i cili e kishte dëgjuar nga babai i tij: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Shitblerja e diçkaje që nuk e ke në posedim nuk është e ligjshme, ashtu siç nuk është i ligjshëm as fitimi që rrjedh nga diçka që nuk përfshin përgjegjësi.”
Kapitali
Asnjë ekonomi nuk mund të mbijetojë pa pjesëtarët e saj që lënë mënjanë një pjesë të prodhimit të tyre aktual për të plotësuar nevojat e tyre të ardhshme. Në ekonomitë kapitaliste, ata që ofrojnë këtë shërbim shpërblehen me një kthim të garantuar dhe të fiksuar mbi kapitalin e tyre. Por Sheriati Islam ka lidhur konceptin e shpërblimit mbi kapital me përgjegjësinë për të mbajtur rrezikun e humbjes. Prandaj, askush nuk mund të pretendojë një kthim të fiksuar dhe të paracaktuar mbi kapitalin e ofruar për një ndërmarrje.[1] Në vend të kësaj, dikush mund të investojë kapitalin e tij si pronar i vetëm, duke vepruar si financues dhe sipërmarrës në të njëjtën kohë. Nëse i duhet ndihma e të tjerëve, ai mund të hyjë në shirkah (domethënë partneritet) mbi bazën e kapitalit, punës ose aftësive. Një mundësi tjetër qëndron, nëse ai nuk mund të marrë përsipër aktivisht një ndërmarrje biznesi: mund të hyjë në një kontratë të mudarabah. Në mudarabah, një person ofron kapitalin, tjetri punën dhe të dy ndajnë fitimin në një proporcion të rënë dakord. Por humbja mbartet vetëm nga ai që ofron kapitalin, ndërsa punëtori nuk merr shpërblim për punën e tij.
Kompanitë aksionare të sotme janë të ngjashme me mudarabah, në kuptimin që punonjësit profesionistë menaxhojnë biznesin me kapitalin e aksionarëve, të cilët janë të shkëputur nga çështjet e përditshme të ndërmarrjes. Kjo nuk nënkupton që konceptet e një kompanie aksionare dhe mudarabah janë identike. Ekzistojnë disa dallime juridike, por diskutimi i tyre është lënë jashtë këtij teksti.
[1] Kjo njihet teknikisht si kamatë, e cila është ndaluar në Kur’an (2:275). Diskutimi i mëtejshëm mbi kamatën është trajtuar në shkrimet paraprake.
Investimi i Pagave të Papaguara
Salim b. Abdullah transmeton nga babai i tij: Kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) duke thënë: “Kushdo prej jush që mundet, le të bëhet si ai që kishte një farak (masë) orizi.” Njerëzit pyetën: “Kush është ai që kishte një farak orizi, o i Dërguar i Allahut?” Ai përmendi tregimin e njerëzve (që u bllokuan) në shpellë kur një shkëmb ra mbi hyrjen e saj. Ata thanë njëri-tjetrit: “Kujtoni veprat tuaja më të mira.” Dhe i treti tha: “O Allah! Ti e di që unë punësova një punëtor për një masë (farak) orizi. Kur erdhi mbrëmja, i ofrova pagën e tij, por ai refuzoi ta pranojë dhe u largua. Unë e investova atë në emër të tij derisa grumbullova për llogarinë e tij një lopë dhe viçat e saj. Më pas, ai më takoi dhe tha: ‘Më jep pagën time.’ I thashë: ‘Shko drejt asaj lope dhe viçave të saj dhe merr atë.’ Ai shkoi drejt asaj (tufe) dhe e mori me vete.”
Pagesat
1) Ibn Omeri ka thënë: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Paguajeni punëtorin para se t’i thahet djersa.”
2) Në shpjegimin e ajetit “pas shlyerjes së testamentit që bëni dhe borxheve” (4:12), thuhet se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e pagoi një borxh para se të linte testament. Kur’ani thotë: “Vërtet, Allahu ju urdhëron që t’ua ktheni amanetet e tyre të zotëve të tyre.” Prandaj, është thënë: “Shlyerja e amanetit është detyrim më i rëndësishëm se sa të bësh një testament me dëshirë.” I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Asnjë sadaka nuk është e vlefshme nëse pas saj një njeri nuk mbetet i vetë-mjaftueshëm.” Dhe Ibn Abasi ka thënë: “Një skllav nuk duhet të bëjë testament pa lejen e zotërisë së tij.” Gjithashtu, i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Skllavi është përgjegjës për pasurinë e zotërisë së tij.”
3) Është transmetuar nga Sha‘bi se njëri nga banorët e Horasanit e pyeti atë: “O Ebu Amr! Disa prej njerëzve tanë nga Horasani thonë se një person që liroi robëreshën e tij dhe më pas u martua me të është si ai që hipi mbi një kafshë sakrifikuese.” Sha‘bi tha: Ebu Burda b. Ebu Musa ma ka transmetuar këtë nga babai i tij, se vërtet, i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Ka tre (kategoria njerëzish) që do të shpërblehen dyfish: Ai që është ndër Njerëzit e Librit dhe besoi në të dërguarin e tij, dhe që jetoi për të parë kohën e të Dërguarit Muhamed (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), dhe e pranoi atë si të vërtetë dhe e ndoqi atë; për të ka shpërblim të dyfishtë. Edhe skllavi i zotërisë, i cili përmbush të gjitha detyrimet që i ka Allahut dhe kryen detyrat që i ka zotërisë së tij, ka shpërblim të dyfishtë. Dhe një njeri që kishte një robëreshë, e ushqeu dhe e trajtoi mirë, pastaj e mësoi sjellje të mira dhe e liroi atë, dhe më pas u martua me të, për të ka shpërblim të dyfishtë.” Më pas Sha‘bi tha: “Pranoje këtë hadith pa (shpenzuar) asgjë. Dikur një njeri ishte i detyruar të udhëtonte deri në Medinë edhe për një hadith më të vogël se ky.”
Punonjësi si Partner
1) El-Ma’rur b. Suveid ka thënë: “Shkuam te Ebu Dherri (Gifari) në Rabadha, dhe ai kishte mbi vete një mantel, ndërsa robi i tij kishte një mantel të ngjashëm.” I thamë: “O Ebu Dherr, sikur t’i bashkoje të dy, do të bëhej një rrobë e plotë.” Ai na tha:
“Ndodhi një mosmarrëveshje mes meje dhe njërit prej vëllezërve të mi. Nëna e tij ishte jo-arabe, dhe unë e qortova për këtë. Ai u ankua për mua tek i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Kur u takova me të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), ai më tha: “O Ebu Dherr, ti je ende një njeri që mban (brenda vetes mbeturinat e ditëve të) injorancës.” Pas kësaj unë i thashë: “O i Dërguari i Allahut, ai që i fyen të tjerët, ata i kthehen duke fyer babanë dhe nënën e tij.”
Ai (i Dërguari i Allahut, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) më tha:
“O Ebu Dherr, ti je ende një njeri që mban brenda vetes (mbeturinat e) injorancës. Ata (shërbëtorët dhe skllevërit e tu) janë vëllezërit e tu. Allahu t’i ka besuar ata nën kujdesin tënd, prandaj ushqeji me atë që ha ti, vishi me atë që vesh ti, dhe mos i ngarko me barrë më shumë se ç’mund të mbajnë; por nëse u ngarkon barrë të rëndë, ndihmoji duke e ndarë barrën me ta.”
2) Ebu Hurejra transmeton se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Kur robi i ndonjërit prej jush përgatit ushqim për të dhe e shërben pasi ka ndenjur afër dhe ka vuajtur nga nxehtësia dhe tymi, ai duhet ta ulë atë (robin) pranë vetes dhe ta ushqejë së bashku me të. Nëse ushqimi është i pamjaftueshëm, atëherë le të ndajë një pjesë për të (nga pjesa e vet).” Një transmetues tjetër, Davudi, tha: “Domethënë, një kafshatë apo dy.”
Nga Skllevëria në Partneritet: Evolucioni i Marrëdhënieve të Punës në Islam
Në shoqëritë e civilizuara të botës paraislame, puna kryesisht sigurohej nga skllevërit, të cilët ishin shtylla kurrizore e sektorit të prodhimit. Në shoqëri ekzistonin dy klasa të dallueshme: zotërinjtë dhe skllevërit. Skllevërit punonin në bujqësi, tregti dhe shtëpi. Gjendja e skllevërve në atë kohë ishte e mjerueshme. Ata ushqeheshin keq, visheshin keq dhe trajtoheshin keq. Jo vetëm që nuk kishin të drejta, por trajtoheshin si mallra tregtare. Zotërinjtë pasuroheshin nga puna dhe përpjekjet e këtyre skllevërve. Në këtë kontekst, Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) nisi një program gjithëpërfshirës për çlirimin dhe mirëqenien e skllevërve. Edhe pse një përfundim i thjeshtë dhe i qartë nga udhëzimet e Profetit për një qëndrim njerëzor dhe të dhembshur ndaj skllevërve mund të jetë dëshira e tij për të përmirësuar gjendjen e tyre në shoqëri, kjo gjithashtu sugjeron një ndryshim më të thellë dhe strukturor në marrëdhëniet ekonomike bazë.
Skllevërit, të cilët punonin për zotërinjtë e tyre pa asnjë shpërblim, u ngritën në nivelin e vëllezërve dhe kolegëve. Ata u bënë të ndajnë burimet e zotërinjve të tyre. Zotërinjtë u këshilluan të mbanin skllevërit në të njëjtin nivel si ata vetë. Kjo ishte një ndryshim i madh në marrëdhëniet ekonomike bazë. Në vend që skllevërit të shpalleshin si punëmarrës, Profeti (paqja qoftë mbi të) i bëri ata partnerë dhe aksionarë. Ky reformim mbarti farat për zhvillimin e ardhshëm të ekonomisë. Nëse këta skllevër do të bëheshin punëmarrës, shoqëria arabe paraislame, që kishte një bazë rudimentare për t’u kthyer në një shoqëri kapitaliste, do të kishte lëvizur drejt kapitalizmit. Por Profeti (paqja qoftë mbi të) vendosi bazat për një ekonomi ku kapitali dhe puna duhej të bashkoheshin si partnerë dhe jo si punëdhënës dhe punëmarrës. Kjo gjithashtu na jep një udhëzim për të kuptuar pse ekonomitë myslimane të epokës mesjetare nuk u zhvilluan në ekonomitë kapitaliste.
Një segment shumë i vogël i ekonomisë gjithashtu shërbehej nga punëmarrësit. Këta ishin kryesisht zejtarë që punonin për paga të vogla. Punëmarrësit nuk ishin të punësuar nga ndonjë individ i veçantë, por ngarkonin tarifa për shërbimet e tyre. Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) nuk mundi ta shfuqizonte punën me pagesë pasi sektori i shërbimeve të ekonomisë nuk mund të funksiononte pa të. Por në sektorin e prodhimit, punëtorët u bënë të ndanin burimet e zotërinjve.
Në ditët e fundit të jetës së Profetit (paqja qoftë mbi të), kur shteti islamik ishte themeluar, hasim udhëzime në lidhje me shërbyesit e shtetit. Këto udhëzime tregojnë të drejtat dhe detyrimet e punonjësve të shtetit.
El-Ikta – Çifligjet
1) Sibra b. Abdul Aziz b. Ar-Rabi‘ el-Xhuhani përcjell nga i ati, i cili e ka dëgjuar nga gjyshi i tij, se Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) u ndal për tre ditë pranë një peme dhe vendosi kampin e tij në një vend ku ndodhej xhamia. Pastaj u nis drejt Tebukut. Njerëzit e fisit Xhuhaina e arritën atë në një tokë të madhe. Ai i pyeti: “Kush janë njerëzit e Dhil-Marwah?” Ata thanë: “Banu Rifa‘ah nga Xhuhaina.” Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Ua jap si çiflig këto toka Banu Rifa‘ah.” Pastaj ata i ndanë këto toka mes tyre. Disa i shitën pjesët e tyre, ndërsa të tjerët i mbajtën dhe i kultivuan.
2) Alkama b. Wail përcjell nga i ati i tij se Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) i caktoi atij një tokë si çiflig në Hadramaut.
Amr b. Huraith raporton: “Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) më caktoi një shtëpi në Kaus të Medinës.” Ai shtoi: “Do të të jap më shumë, do të të jap më shumë.”
Rabi‘a b. Abd-al-Rahman përcjell nga shumë persona se Profeti i Shenjtë (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) i dha Bilal b. el-Harith el-Muzani si çiflig minierat e Kabalijjah, të cilat ndodhen pranë al-Fur‘. Në ato miniera deri sot paguhet vetëm zekati.
Kathir b. Abdullah b. Amr b. el-Auf Muzani përcjell nga i ati i tij, i cili e ka dëgjuar nga gjyshi i tij, se Profeti i Shenjtë (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) i caktoi Bilal b. el-Harith el-Muzani si çiflig minierat e Kabaliyyah, përfshirë kodrat dhe ultësirat e tyre. Një tjetër përcjellës tha se Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) shkroi: “Në emër të Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit. Kjo është ajo që i është dhënë Bilal b. Harith el-Muzani nga Profeti i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të): minierat e Kabaliyyah përfshirë kodrat, ultësirat dhe tokat ku mund të rriten kultura.” Ai nuk ia dha atij të drejtën mbi atë që i përket ndonjë myslimani tjetër.
Abjad b. Hammal raporton se erdhi te Profeti i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe i kërkoi t’i caktonte si çiflig një minierë kripe. Ibn el-Muta-Wekkil, një nga përcjellësit, tha: “Miniera e kripës ndodhet në Ma‘arib dhe Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ia dha atij si çiflig.” Kur ai u kthye, një person në asamblenë e pranishme tha: “A e dini çfarë i keni dhënë? I keni dhënë një burim të përhershëm uji.” Atëherë Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Merreni atë përsëri prej tij.”
Dhënia e Kullotave
Toka për Bagëti
1) Amr b. Shuaib transmeton nga gjyshi i tij, nëpërmjet babait të tij, se Hilali erdhi tek i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) me ‘ushr-in e mjaltit që kishte dhe i kërkoi që t’i jepej si tokë e mbrojtur lugina e quajtur Salabah. I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ia dha luginën si tokë të mbrojtur. Kur Omer b. Hattab u bë halif, Sufjan b. Vehb i shkroi Omerit duke e pyetur për këtë (luginë). Omeri u përgjigj: “Nëse ai më paguan atë që i paguante të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) si ‘ushr të mjaltit të tij, atëherë lugina e Salabah mund të vazhdojë të mbetet tokë e mbrojtur për të. Nëse nuk e paguan, atëherë ajo është nga kullotat për bletët, dhe kushdo që dëshiron mund ta marrë (mjaltin).”
2) Ibn Abbasi transmeton nga Sa‘b b. Xhathamah se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Nuk ka hima (tokë të mbrojtur) përveçse për Allahun dhe të Dërguarin e Tij.” Ibn Abasi tha: “Na ka arritur neve se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e shpalli el-Naki‘ si hima (tokë e mbrojtur), dhe Omeri shpalli as-Saraf dhe ar-Rabadha si hima (rezerva).”
Lejimi i Qiradhënies me Para të Gatshme
1) Abdullah b. al-Sa‘ib ka transmetuar: “Ne vizituam Abdullah b. Ma‘kil dhe e pyetëm për ndarjen e prodhimeve bujqësore, ku ai tha: “Thabit tregoi se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ndaloi muzara‘a-në dhe urdhëroi që toka të jepej me qira (për para) dhe tha: ‘Nuk ka asnjë të keqe në këtë.’”
2) Hanzala b. Kais transmeton se ai e pyeti Rafi b. Hadixh (Allahu qoftë i kënaqur me të) për qiradhënien e tokës, dhe ai tha: “I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ndaloi qiradhënien e tokës.” Unë i thashë: “A është e ndaluar (edhe nëse paguhet) me ar (dinar) dhe argjend (dirhem)?” Ai tha: “Nëse paguhet me ar dhe argjend, nuk ka asnjë të keqe në këtë.”
Hanzala b. Kais el-Ensari transmeton: “E pyeta Rafi b. Hadixh për qiradhënien e tokës për ar dhe argjend, dhe ai tha: ‘Nuk ka asnjë të keqe në këtë, sepse njerëzit lënë tokat pranë kanaleve dhe fundeve të përrenjve apo një pjese të fushave. (Por ndodhte) që ndonjëherë kjo shkatërrohej dhe tjetra shpëtonte, ose ndryshe ndodhte e kundërta dhe kështu nuk mund të paguhej qiraja përveç për këtë (tokë) që shpëtoi. Për këtë arsye ai (i Dërguari i Allahut, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e ndaloi këtë. Por nëse ka diçka të caktuar dhe të sigurt (p.sh. para), nuk ka asnjë të keqe.’”
3) Hanzala b. Kais transmeton: E pyeta Rafi b. Hadixh për qiradhënien e tokës. Ai tha se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ndaloi qiradhënien e tokës. Unë i thashë: “A është e ndaluar (edhe nëse paguhet) me ar (dinar) dhe argjend (dirhem)?” Ai tha: “Jo.” Ai vetëm ndaloi dhënien e tokës me qira për atë që prodhohej në të. Sa i përket arit dhe argjendit, nuk ka asnjë të keqe.”
Hanzala b. Kais transmeton: E pyeta Rafi‘ b. Hadixh për qiradhënien e tokës djerrë për ar dhe argjend. Ai tha: “Është e lejueshme; nuk ka asnjë të keqe në këtë. Kjo është e drejta e tokës që është e përcaktuar.”
Rafi‘ b. Hadixh transmeton se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) na ndaloi dhënien me qira të tokave tona, dhe në ato ditë nuk kishte ar apo argjend. Një njeri e jepte tokën e tij me qira për atë që rritej pranë kanaleve dhe rrjedhave të ujit ose për diçka të njohur (të përcaktuar nga pronari i tokës).
Traditat që i Referohen Lejimit Absolut
4) Mu‘adh b. Xhebel transmeton: Toka jepej me qira gjatë kohës së të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), Ebu Bekrit, Omerit dhe Uthmanit për një të tretën dhe një të katërtën e prodhimeve, dhe kjo praktikë vazhdon deri më sot.
5) Ibn Abbas transmeton: Kur i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) çliroi Haiberin, ai bëri një marrëveshje me ta (hebrenjtë) që e gjithë toka, ari dhe argjendi do t’i përkiste të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Njerëzit e Haiberit i thanë atij: “Ne jemi të aftë në (kultivimin e) tokës; kështu që na jepni këto toka që t’i punojmë dhe të marrim gjysmën e frutave si pjesën tonë dhe të lëmë gjysmën për ju.” Transmetuesi tregon: Ai ua dha tokat (e Haiberit) atyre (d.m.th. hebrenjve) me këtë kusht. Kur të korra e hurmave ishte gati, ai (i Dërguari i Allahut, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dërgoi Ibn Rawahan tek ata. Ai vlerësoi prodhimin (dhe njerëzit e Medinës e quanin këtë “hars”). Ai tha: Në këtë apo atë vend ka këtë sasi të caktuar për të paguar. Hebrenjtë i thanë Ibn Rawahas: Ti e ke vlerësuar më shumë prodhimin. Ibn Rawaha tha: “Unë korr prodhimin dhe ju jap gjysmën e asaj që vlerësova se do të jetë.” Për këtë ata thanë: “Kjo është e vërteta, dhe mbi të qëndrojnë qielli dhe toka.” Ata thanë: “Ne jemi dakord me atë që the.”
6) Ibn Omeri transmeton se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) bëri marrëveshje me njerëzit e Haiberit për (pemët) me kushtin që ai do të kishte gjysmën e prodhimit në fruta dhe të korra.
Ibn Omeri (Allahu qoftë i kënaqur me të) transmeton: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ua dorëzoi tokën e Haiberit (me kushtin) e pjesës së prodhimit të frutave dhe të korrave, dhe gjithashtu u dha grave të tij çdo vit njëqind wask, tetëdhjetë wask me hurma dhe njëzet wask me elb. Kur Omeri u bë halif, ai i shpërndau (tokat dhe pemët) e Haiberit dhe u dha grave të të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) mundësinë për të zgjedhur tokën dhe ujin ose për të qëndruar me wask-et (që merrnin) çdo vit. Ato ndryshuan mendim për këtë çështje. Disa prej tyre zgjodhën tokën dhe ujin, dhe disa prej tyre zgjodhën wask-et çdo vit. ‘Aisha dhe Hafsa ishin ndër ato që zgjodhën tokën dhe ujin.
Abdullah b. Omeri transmeton se kur u çlirua Haiberi, hebrenjtë i kërkuan të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) t’i lejonte të vazhdonin (kultivimin e atyre tokave) për gjysmën e prodhimit në fruta dhe të korrave, për çka i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Unë do t’ju lejoj të vazhdoni këtu, për aq kohë sa të dëshirojmë.” Pjesa tjetër e hadithit është e njëjtë, por me këtë shtesë: “Frutat do të ndaheshin në mënyrë të barabartë me gjysmën e Haiberit. Dhe nga gjysma e prodhimit të tokës, i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) mori të pestën.”
- Advertisement -