Prof. Salman Sayyid
– Autori i shkrimit është autor i librit “Recalling the Califate” dhe profesor i Mendimit dhe Retorikës Dekoloniale në Universitetin Leeds, Mbretëri e Bashkuar.
Me një masë tjetër islamofobike, regjimi francez ka vendosur të krijojë një organ të ri për të menaxhuar popullsinë më të madhe muslimane në Bashkimin Evropian: Forumin Islam në Francë. Ky forum do të përbëhet nga njerëz të përzgjedhur nga Parisi, jo për të përfaqësuar komunitetin musliman, por për të ndihmuar Macron të formësojë Islamin në imazhin e vetë Francës, shkruan Anadolu Agency (AA).
– Franca laike financon shkollat e krishtera në vendet muslimane
Macron dhe ministrat e tij pretendojnë se forumi do të parandalojë ekstremizmin, do të frenojë ndikimin e fuqive të huaja në çështjet e pakicave fetare në Francë dhe do të sigurojë që muslimanët t’u binden pretendimeve të vendit për sekularizëm në jetën publike. Është e vështirë të merren seriozisht këto justifikime kur në të njëjtën kohë, regjimi francez do të dyfishojë financimin e shkollave të krishtera në vendet me popullsi shumicë muslimane.
Për një vend të vetëshpallur laik si Franca me financimin e shkollave të huaja të krishtera duket se bie ndesh me politikën e saj ndaj Islamit dhe muslimanëve në vend. Mjerisht, të gjithë jemi mësuar me standardet e dyfishta të fuqive perëndimore, saqë kontradikta të tilla rrallë na befasojnë më.
– Islamofobia bëhet një qëndrim standard
Fuqitë perëndimore kanë një histori të gjatë të predikimit të demokracisë në vend dhe të mbështetjes së tiranëve dhe banditëve jashtë vendit ndërsa disa mund të argumentojnë se Franca po angazhohet në këtë hipokrizi të zakonshme si e pavetëdijshme. Megjithatë, që nga fillimi i viteve 1990, regjimet e njëpasnjëshme në Francë kanë nisur një kryqëzatë kundër shprehjeve të muslimanizmit.
Shumë analistë supozojnë se islamofobia e Macronit është vetëm një dredhi elektorale. Megjithatë, kjo pikëpamje shpërfill faktin se si islamofobia nuk tërhiqet në nivelet parazgjedhore pas çdo fushate zgjedhore, por qetësohet dhe fushata pasuese e shtrin atë më tej.
Si rezultat i kësaj rritjeje të vazhdueshme, islamofobia është përhapur nga të qenit si diçka e rezervuar e partive të krahut të djathtë, deri në qëndrimet standarde të pjesëve të mëdha të shtetit dhe shoqërisë franceze në të gjithë spektrin politik.
– Islamofobia po përhapet në të gjithë botën
Efekti i këtij normalizimi të islamofobisë varion nga ngacmimi dhe dhuna policore ndaj muslimanëve, diskriminimi gjatë punësimit, proceset e shumta administrative për të ndaluar organizatat muslimane civile dhe të të drejtave të njeriut, përfshirë për shembull Kolektivin kundër Islamofobisë në Francë, i cili regjistroi dhe raportoi për racizmin e drejtuar ndaj muslimanëve. Pra, jo vetëm që establishmenti francez ka promovuar politika islamofobike, por ata janë përpjekur t’u mbyllin gojën atyre që luftojnë islamofobinë dhe të rrisin ndërgjegjësimin për pasojat e saj.
Do të ishte gabim të shihej intensifikimi i islamofobisë në Francë si episode të izoluara. Islamofobia po përhapet në të gjithë botën. Regjimet ultra-nacionaliste në mbarë botën po shprehin gjithnjë e më shumë frikën dhe dëshirat e tyre përmes gjuhës islamofobike. Ky integrim nënkupton rritjen e konvergjencës në arsyetimet që përdorin islamofobët për të shpjeguar veprimet e tyre diskriminuese.
Ajo që është veçanërisht e rrezikshme në lidhje me integrimin e islamofobisë në Francë nuk është vetëm se ajo kërcënon drejtpërdrejt jetesën e 6 milionë muslimanëve, por ajo është ushqyer për dekada në një demokraci të njohur liberale. Kështu, duke treguar se islamofobia nuk lidhet vetëm me diktaturat ushtarake, regjimet totalitare, kolonitë e kolonëve apo despotët dinastikë. Liberalizmi dhe demokracia kanë qenë bashkëpunëtorë me kolonializmin, racizmin dhe nuk ka asnjë arsye që nuk mund të jenë bashkëpunëtore me islamofobinë.
– Politikat islamofobike si formë racizmi
Islamofobia nuk ka të bëjë me urrejtjen kundër muslimanëve apo mosmarrëveshjet për çështjet e besimit. Ky është një lloj racizmi që synon sjelljet dhe grupet që perceptohen se shfaqin muslimanizëm. Islamofobia nuk ka të bëjë vetëm me sulmet ndaj muslimanëve në rrugë nga individë; ka të bëjë edhe me diskriminimin nga institucionet. Racizmi nuk është vetëm besime që njerëzit mbajnë në kokën e tyre. Përkundrazi, është një sistem sundimi. Ajo që është kryesore për të nuk është ekzistenca e “racave”, por procesi i racizalizimit.
Ky është një proces që konverton grupimet shoqërore në grupe biologjike të identifikueshme. Për shembull, kur muslimanët kalojnë nëpër aeroporte, ekziston një sistem i tërë mbikëqyrjeje që i identifikon ata sipas mënyrës se si vishen, si duken, vendet nga vijnë ose shkojnë, çfarë mbajnë në bagazhin e tyre, si flasin. Sistemi i mbikëqyrjes i identifikon muslimanët jo në bazë të statusit të devotshmërisë ose qëllimeve dhe karakteristikave individuale, por në bazë të faktit nëse ata mbajnë shenjat e muslimanizmit.
Megjithatë, muslimanizmi nuk është thjesht një çështje e hixhabeve, mjekrës dhe ushqimit hallall; ai shihet gjithnjë e më shumë si një identitet që është i lidhur në mbarë globin dhe jo si një shtet-komb. Figura e muslimanes paraqitet si antikombëtare, ajo është bërë shenjë e besnikërisë së dyfishtë, e huaj e pa përmirësueshme, shenjë se kombi nuk është i tërë.
– Nostalgjia koloniale
Laicizimi do të thotë zhbërje e muslimanizmit. Shekullarizimi nuk është ndarja e “kishës” nga shteti; në raport me muslimanët nënkupton aneksimin nga shteti të institucioneve islame kurse mjetet e tyre të nacionalizohen detyrimisht. Përpjekjet për të nacionalizuar muslimanët dhe për t’i shkëputur ata nga çdo ndjenjë solidariteti i ngjashëm me ummetin, është një tipar i regjimeve islamofobike në mbarë botën.
Nuk është besimi në sekularizëm që drejton regjimin francez, por nostalgjia koloniale. Parisi nuk mund të pajtohet me rënien e pozitës së saj në skenën botërore dhe sheh në këmbënguljen kokëfortë të muslimanizmit një fyerje ndaj ndjenjës së unit të saj të imagjinuar. Përparimi i islamofobisë në Francë si kudo në botë paralajmëron zëvendësimin e premtimit të shtetësisë gjithëpërfshirëse me aparteidin e sundimit kolonial.
Nëse Forumi Islam në Francë do të kishte të bënte me pajtimin e muslimanizmit me identitetin francez, ai do të kishte një strukturë që përfaqëson zërat e muslimanëve në vend që të jetë bashkëpunëtor me heshtjen e muslimanëve. Nuk do të ishte një organ i emëruar nga regjimi. Do të pranonte që islamofobia është problemi në Francë, jo muslimanizmi. Ajo do të pranonte që islamofobia është një lloj racizmi dhe duhet të refuzohet, jo të promovohet. Ajo do të pranonte se lufta kundër islamofobisë nuk është vetëm një luftë për drejtësi për muslimanët ose ata që perceptohen si muslimanë ose aleatë të muslimanëve, por është një luftë për të ruajtur dhe zgjeruar liritë e fituara me vështirësi për të gjithë./Anadolu Agency/
