Dhënia e këshillës është një prej të drejtave të vëllezërve mes vete dhe është tregues për vëllazërinë e sinqertë. Madje kjo është prej përsosurisë së imanit, ngase imani nuk përsoset, derisa muslimani ta dojë dhe ta urrejë për vëllanë e vet atë që e do dhe e urren për vete.
Kështu që, dhënia e këshillës i ka disa rregulla e norma të përgjithshme me të cilat besimtari duhet të stoliset. Prej tyre theksojmë:
- Shtytës i dhënies së këshillës të jetë dashuria e hairit për vëllain e tij musliman dhe urrejtja që atë ta godasë ndonjë e keqe.
- Të jetë i sinqertë. Me anë të këshillës të synojë shpërblimin tek Allahu, e jo që të shfaqet më i lartë se vëllai i tij musliman.
- Këshilla të jetë e zhveshur nga mashtrimi dhe tradhtia.
- Të mos synojë me këshillën përçmimin e tjetrit.
- Këshilla të jepet me shpirtin vëllazëror, e jo duke u treguar i ashpër.
- Këshilla të bëhet me dije dhe argument.
- Këshilla të jetë në fshehtësi, e jo në publik, veç nëse ka ndonjë dobi të sigurt që ajo të jetë publike.
- Gjatë këshillës të përzgjedhen fjalët më të mira dhe më të buta.
- Këshilluesi të bëjë durim, nëse gjatë këshillës mund të has në ndonjë fyerje a lëndim.
- Para këshillës, të vërtetohet se vërtet vëllai ka bërë kështu a ashtu, e mos ta akuzojë vëllanë për diçka që s’e ka bërë.
- Ta zgjedhë kohën e përshtatshme për këshillë.
- Ai që këshillon, të veprojë sipas asaj që këshillon dhe të largohet nga ajo që i ndalon të tjerët.
Përktheu dhe përshtati: Burim Koçinaj
