Të gjitha mallrat që mund të jenë objekt shitjeje me fitim mund të jenë gjithashtu objekt i murabahah, pasi kjo është një lloj i veçantë shitjeje. Prandaj, aksionet e një kompanie të ligjshme mund të shiten ose blihen mbi bazën e murabahah, sepse, sipas parimeve islame, aksionet e një kompanie përfaqësojnë pronësinë proporcionale të mbajtësit në asetet e kompanisë. Nëse asetet e një kompanie mund të shiten me fitim, edhe aksionet e saj mund të shiten përmes murabahah. Por, është e vetëkuptueshme që transaksioni duhet të përmbushë të gjitha kushtet bazë, të diskutuara më parë, për vlefshmërinë e një transaksioni murabahah. Prandaj, shitësi duhet së pari të marrë në zotërim aksionet me të gjitha të drejtat dhe detyrimet e tyre, pastaj t’ia shesë ato klientit të tij. Një marrëveshje riblerjeje ose shitja e aksioneve pa i marrë ato në zotërim nuk lejohet fare.
Nga ana tjetër, murabahah nuk mund të zbatohet për gjëra që nuk mund të jenë objekt shitjeje. Për shembull, murabahah nuk është e mundur në shkëmbimin e valutave, sepse kjo duhet të ndodhë menjëherë ose, nëse shtyhet, sipas kursit të tregut në datën e transaksionit. Po ashtu, dokumentet tregtare që përfaqësojnë një borxh të arkëtueshëm nga mbajtësi nuk mund të shiten ose blihen përveçse me vlerën nominale, dhe për këtë arsye murabahah nuk mund të zbatohet për këto dokumente. Në mënyrë të ngjashme, çdo dokument që i jep mbajtësit të drejtën për të marrë një shumë të caktuar parash nga lëshuesi nuk mund të negociohet. E vetmja mënyrë për ta shitur atë është transferimi me vlerën e tij nominale. Prandaj, ato nuk mund të shiten mbi bazën e murabahah.
