Është rënë dakord që forma e kurbave të ofertës dhe kërkesës siç paraqitet nga analiza konvencionale është e vlefshme, me kushtet e zakonshme. Por nuk mund të jepet miratim moral për çmimet e përcaktuara kështu, përveç nëse tregu është i lirë nga mashtrimi, përdorimi i dhunës, mbajtja, monopoli dhe të këqijat e ngjashme, dhe shpërndarja e të ardhurave dhe pasurisë është e drejtë. Vërehet se kushti i dytë nuk është plotësuar në asnjë shoqëri bashkëkohore. Duke supozuar që të dy kushtet janë plotësuar, çmimet që rezultojnë janë të pranueshme, por jo të paprekshme. Autoriteti social mund të ndërhyjë nëse kjo është e nevojshme për realizimin e qëllimeve sociale, por është e preferueshme të provohen mjete të tjera dhe të lejohet që kontrolli i çmimeve të jetë mjeti i fundit. Kjo do të përshtatej me objektivat e lirisë dhe efikasitetit, me përjashtim vetëm kur bëhet e nevojshme për të siguruar drejtësi dhe për të garantuar plotësimin e nevojave.
Ekonomistët myslimanë theksojnë ndikimin e vlerave islame në funksionimin e tregut dhe shpresojnë të shohin rezultate më të mira në lidhje me alokimin e burimeve dhe plotësimin e nevojave. Nuk janë bërë përpjekje për të mbështetur këtë pohim siç tregohet nga studimet e rasteve, duke përfshirë edhe ato nga historia e hershme islame.
