Duke iu referuar konsumatorit, konkluzionet kryesore kanë rezultuar si më poshtë:
- Abstenimi nga artikujt e ndaluar për konsum (p.sh., mish derri, verë, etj.), duke mos krijuar kërkesë në treg dhe për rrjedhojë, duke mos alokuar burime për prodhimin e tyre (duke anashkaluar kërkesën e konsumatorëve jo-myslimanë).
- Moderimi në konsum, duke shmangur shpërdorimin dhe duke reduktuar kërkesën për mallra luksoze. Shteti parashikohet të sigurojë një përzierje prodhimi që parandalon shpenzimin e burimeve për artikuj luksozë, të cilët mund të mos jenë të përshtatshëm për kushtet e një shoqërie të caktuar.
- Sjellja e konsumatorit është e orientuar drejt një funksioni mirëqenieje që përfshin mirëqenien në jetën pas vdekjes, duke nënkuptuar një shqetësim për mirëqenien e të tjerëve.
- Supozimi i racionalitetit ruhet, por modifikohet në përputhje me pikën (3) më sipër.
- Meqenëse mekanizmi i tregut u shërben vetëm atyre që kanë fuqi blerëse, nevojat e konsumatorëve që nuk kanë fuqi blerëse, veçanërisht kur bëhet fjalë për nevoja bazë për mbijetesë, kërkojnë veprim social. Kjo mund të marrë një ose më shumë nga format e mëposhtme:
- Transferimi i fuqisë blerëse nga të pasurit te të varfërit, drejtpërdrejt ose përmes shtetit.
- Subvencionimi i prodhimit të produkteve të nevojshme për të rritur furnizimin e tyre dhe/ose për të ulur çmimet.
- Kontrolli i çmimeve, racionimi dhe mjete të tjera të drejtpërdrejta për përmbushjen e nevojave.
Këto përfundime lidhen me komponentin e tretë të ekonomisë islame sipas skemës sonë. Kontributet që lidhen me komponentin e parë, objektivat dhe vlerat, janë të shumta në literaturë. Analiza e sjelljes së konsumatorit ashtu siç është, që përputhet me komponentin tonë të dytë, nuk ka ndonjë ndryshim të rëndësishëm nga analiza konvencionale. Në fakt, deri tani i është kushtuar shumë pak vëmendje pavarësisht ndjesisë së përgjithshme se analiza konvencionale anashkalon sjelljen altruistike dhe ndikimin e zakoneve dhe traditave.
Në lidhje me transformimin e realitetit ekzistues në një rend të dëshiruar islam, theksi vihet te edukimi dhe ngulitja e vlerave islame tek individët, veprimi vullnetar nga grupet dhe institucionet përkatëse në shoqëri, si dhe veprimi shtetëror përmes informimit, drejtimit, planifikimit dhe ndërhyrjes së drejtpërdrejtë. Mungojnë detaje të mëtejshme për shkak të neglizhimit të përbërësit të dytë: analizës së sjelljes ekzistuese të konsumatorëve në shoqëritë myslimane.
