1) Xhabir bin Abdullah transmeton se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Kush ka një partner në një banesë apo në një kopsht, nuk i lejohet ta shesë atë pa marrë leje nga partneri i tij. Nëse partneri jep pëlqimin, atëherë le ta blejë atë, dhe nëse nuk pajtohet, ai duhet ta heqë dorë nga ideja për ta shitur.”
Xhabir bin Abdullah tha se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka dekretuar të drejtën e përparësisë (el-shufa’) në çdo pronësi të përbashkët që nuk është e ndarë – qoftë banesë apo kopsht – dhe nuk i lejohet njërit partner ta shesë atë pa marrë pëlqimin e partnerit tjetër. Partneri ka të drejtë ta blejë atë nëse dëshiron dhe mund të heqë dorë nga blerja nëse preferon. Nëse një partner e shet pa marrë pëlqimin e partnerit tjetër, atëherë ky i fundit ka të drejtën më të madhe mbi pronën.
2) Sherid bin Suvejd transmeton: Unë i thashë të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të): Ka një tokë që nuk është e ndarë dhe që është vetëm në fqinjësi me një person. Ai (Profeti, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Fqinji ka të drejtën më të madhe për shkak të afërsisë së tij.”
3) Ibn Omeri transmeton: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Një person nuk ka të drejtë të kërkojë përparësi kundrejt një partneri tjetër nëse ky i fundit ka qenë i pari që e ka blerë atë. Po ashtu, një i mitur apo një person që nuk është prezent nuk kanë këtë opsion (për të blerë pronën fqinje).”
4) Xhabir transmeton: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka dekretuar të drejtën për të blerë pronën fqinje që aplikohet për çdo gjë që nuk është e ndarë. Por kur kufijtë vendosen dhe rrugët ndahen, atëherë nuk ekziston më e drejta e përparësisë (el-shufa’).
