YLLI NUMER DY:
DUHET TË DISH TA UDHËHEQËSH ANIJEN TËNDE
“Nëse ndonjë mushkë do ta lëndonte këmben gjatë rrugës për në Irak, do të kisha frikë se mos Allahu do të më pyesë për të”. (Omer bin
el-Hattab r.a.)
Në thellësitë e detit të shpirtit, atje ku valët përplasen me njëra-tjetrën, në vendin ku zhvillohet beteja më e madhe në botë, njëra nga ato valë të thotë ty: “Kush je ti”? Vala tjetër të pyet: “Cili është roli yt në jete”? Ndërsa e treta të thotë: “Pse ke sjellje të këtillë”!? Anija jote e humb orientimin, nuk di se nga të shkojë. Në ato momente duhet të dish ta menaxhosh anijen tënde, anijen e ndjenjave kundruall përgjegjësisë, anijen e ndjenjave ndaj detyrimeve të cilat zakonisht duhet të kryhen medoemos. Nëse di ta menaxhosh anijen tënde, atëherë do të dish se si t’i ndihmosh dhe t’i udhëzosh edhe të tjerët.
KUR REALIZOHET UDHËHEQJA?
Behu i sigurt se nuk do të mund të bëhesh udhëheqës i të tjerëve, as i familjes tënde, as i birit tënd, as i mikut tënd, e as mos imagjino për një gjë të atillë. Për ta realizuar këtë, së pari medoemos duhet të përgatisësh një hapësirë të volitshme për një ndryshim më të mirë.
Ajo hapësirë e volitshme është që ti të jesh në gjendje ta udhëheqësh vetveten tënde, që të jesh në gjendje ta menaxhosh anijen tënde nga thellësitë e shpirtit tënd.
Pastaj, mos prit që do të të ndodhë diçka në një të afërme të shpejtë. Përkundrazi, fillo menjëherë, me vetëdije të plotë, me dëshirën që buron nga ndjenjat kundruall përgjegjësisë. Kjo udhëheqje është udhëheqje e vetëdijshme, e vendosur, e paluhatshme, e cila vjen nga brendia njerëzore, e assesi si reaksion. Pra, atëherë do të mund ta menaxhosh anijen tënde. “.. Allahu nuk e prish gjendjen e një populli (nuk ua largon të mirat) përderisa ata ta ndryshojnë veten e tyre…”. (er-Rad, 11).
Pasi që t’i tejkalosh valët e detit dhe pasi që ta orientosh anijen tënde dhe ta menaxhosh atë ashtu siç është më mirë, pikërisht atëherë do të mund të udhëheqësh punë të mëdha në botë, sepse, ai i cili udhëheq vetveten, ai udhëheq edhe botën. Tani do të mund të bëhesh ai person, i cili posedon aftësi mahnitëse.
Më e lehta është ajo që t’ua planifikosh dhe t’ua rregullosh jetën të tjerëve, e më pas të lejosh vërshimin dhe kataklizmin në zemrën tënde, t’i lejosh valët e detit të konfrontohen në thellësitë e shpirtit tënd. Si është e mundur që të tjerët t’i mësosh për të udhëhequr dhe për të menaxhuar, ndërsa, nga ana tjetër, të harrosh ta udhëheqësh
dhe ta menaxhosh anijen tënde? Dije mirë se anija jote është vetëm në duart e tua, e assesi në duart e ndonjë personi tjetër.
LOGJIKO ME MUA
Sjelljet tona janë rezultat i qëndrimeve dhe vendimeve tona, e jo rezultat i ndjenjave tona dhe ne mund t’i ndryshojmë dhe t’i menaxhojmë sjelljet tona. Natyrisht, kjo do të varet nga parimet tona dhe nga vlerat e vërteta. Gjithashtu, ne mund të vendosim për veprat tona dhe të përkujdesemi për ndjenjat tona.
Pra, ne jemi tepër përgjegjës për anijen tonë, sepse sjelljet tona burojnë nga vendimet tona. Pasi që unë ta bëj një vepër në ndonjë mënyrë të caktuar, atëherë pikërisht unë jam ai i cili kam vendosur që ta bëj atë në atë mënyrë. Atëherë duhet me përgjegjësi të them:
“Po, ndjenjat e mia të brendshme nuk janë në duart e mia, megjithatë veprat e mia, sjelljet e mia, anija ime, fati im, të gjitha këto janë në duart e mia”.
I Dërguari i Allahut, Muhamedi salallahu alejhi ue selem dinte edhe të hidhërohej, dhe një gjë e këtillë mund të vërehej në fytyrën e tij. Mirëpo, ai dinte ta tejkalonte hidhërimin e tij. Ai asnjëherë nuk e manifestonte hidhërimin e tij përmes veprave. Janë të shumta ato thënie (hadithe) të cilat flasin për këtë teme.
Atëherë pasi që të vëresh se mund t’i menaxhosh dhe të vendosësh për veprat e tua, do ta ndiesh edhe sfidën që lind ndjenjën e përgjegjësisë për sa i përket udhëheqjes së anijes personale, Prej këtu, tek ti do të paraqitet vendosmëria dhe vrulli entuziast, sepse ti je i gatshëm të marrësh vendim se cilën rrugë do ta zgjedhësh.
NE VËRTET KEMI LIRINË E ZGJEDHJES
Mos u bën njëri nga ata i cili e kalon kohën e tij në punë ose në ndonjë profesion në bazë të propozimit të ndonjë individi, ose duke shkuar pas përvojave të tjera, apo se ajo punë është e lehtë, apo për shkak të mungesës së alternativës, sepse qëndro i sigurt se ata që lejojnë që të tjerët ť’ua udhëheqin anijen e tyre janë njerëz të gjallë të cilët nuk kanë njohuri. Puna e tyre është zbatim i rëndomtë i urdhrit të cilin ata e përcjellin verbërisht, pa aspak ndjenjë dhe dituri për çështjen në fjalë.
Individi i cili nuk ka në plan ndonjë iniciativë, i cili nuk është optimist dhe i orientuar pozitivisht, si dhe individi i cili nuk ka liri, do t’ju lejojë shumë lehtë të tjerëve që ta menaxhojnë anijen e tij, madje ai do t’ju dorëzohet plotësisht atyre. Medoemos duhet ta dish se ti je pronar i suksesit tënd, medoemos duhet ta dish se ti je pronar i dëshirave dhe vullnetit tënd. Bëj që veprat dhe sjelljete tua të jenë shërbëtorë të parimeve dhe vlerave të vërteta, sepse ti je njeri i lirë, nuk
je rob i njerëzve, madje duhet të qëndrosh si rob i vërtetë vetëm ndaj Allahut të Lartëmadhëruar. Mësoni të tjerët për lirinë e zgjedhjes, për lirinë e kryerjes së veprave dhe sjelljeve, lirinë në menaxhimin dhe udheheqjen e anijeve të tyre.
TA DËGJOJMË SHPIRTIN TONË
Pasi që qëndrimet dhe sjelljet tona burojnë nga karakteri ynë, atëherë ne mundemi ta dëgjojmë fjalën e shpirtit tonë dhe ta njohim se me cilën gjuhë na flet.
Me gjuhën e kapitenit të anijes
- Unë mund të ndryshoj në më të mirë.
- Mund t’i sundoj ndjenjat e mia.
- Kërkojmë alternativë.
- Dëshiroj të vendos për veprat e mia.
- Me gjuhën e njerëzve të pavendosur dhe të luhatshëm
- Unë nuk mund të ndryshoj asgjë në të mirë.
- Të gjithë më provokojnë, kam humbur nervat dhe durimin.
- Thjesht, zgjidhje nuk ekziston, të gjithë janë kundër meje,
- profesori më rrëzoi më qëllim nga provimi.
- Eh, sikur ata ta kishin bërë atë…
- Eh, sikur ata ta kishin planifikuar atë…
Gjuha e të pavendosurve dhe e atyre që flasin me hamendje, në të vërtetë, është gjuha të cilën e kanë përsosur njerëzit e pasuksesshëm, njerëzit të cilët logjikojnë me kokat e huaja, ndërsa gjuha e kapitenit të anijes është gjuha e çdo njeriu të suksesshëm, gjuhë të cilën duhet ta mësojnë të gjitha gjeneratat e shekullit të njëzetenjëtë.
Pasi ta dëgjosh dhe ta pyesësh shpirtin tënd, qëndro i sigurt se do ta dish edhe përgjigjen e vërtetë! Atëherë do të mund ta menaxhosh anijen tënde. Megjithatë, pasi që ta mashtrosh shpirtin tënd, atëherë do të flasësh me gjuhën e njerëzve të pavendosur dhe të luhatshëm, kur do të gjesh edhe shkaqe dhe argumente të shumta vetëm e vetëm që ta mbrosh qëndrimin tënd. Me këtë rast, tek ti do të përforcohet ndjenja e papërgjegjësisë dhe do të bëhesh indiferent.
KATËR SHKATHTËSI ME NDIHMËN E TË CILAVE DO TË MUND TA UDHËHEQËSH ME SUKSES ANIJEN TËNDE
Ekzistojnë katër shkathtësi të cilat do të të ndihmojnë që ta udheheqësh dhe ta menaxhosh me sukses anijen tënde. Natyrisht, është e domosdoshme të arrihet përsosmëria në ato shkathtësi, me qëllim që kapiteni i anijes të jetë sa më i aftë dhe sa më i shkathët në udhëheqje.
Shkathtësia numër një: shkathtësia e transferimit nga qarku i përgjegjësisë në qarkun e zbatimit. Pra, çdo individ prej nesh i posedon dy qarqe. Ato janë:
Qarku i detyrimeve; ku bëjnë pjesë detyrimet dhe përgjegjësitë, siç janë familja, puna, pasuria, shëndeti, natyra dhe ambienti jetësor, etj.
Qarku i zbatueshmërisë së obligimeve, si dhe i përgjegjësive në fjalë.
Qarku i përgjegjësive është qarku për të cilin unë brengosem dhe përkujdesem, si dhe qarku me të cilin kam marrëdhënie reciproke dhe komunikim;
Qarku i zbatueshmërisë janë veprat të cilat mund t’i realizoj.
Me qëllim që ti të bëhesh udhëheqës i cili do të dijë të kalojë nga qarku i përgjegjësisë në qarkun e zbatimit, atëherë medoemos duhet të dish t’i realizosh ato vepra në mënyrë tepër efikase.
Të shumtë janë ata përtacë të cilët posedojnë karakteristikat e llomotitësve, vajtuesve, gjumashëve, etj., ndërsa udhëheqësit dhe kapitenët posedojnë karakteristikat e aftësisë për përpjekje, aktivitet dhe punë efikase, si dhe karakteristikën e vetëbesimit. Pasi që të ndiesh se ekziston ndonjë problem që nuk të takon, eh, atëherë ajo ndjenjë në të vërtetë është problem i vërtetë.
Shkathtësia numër dy: Ngrihu! Fillo prej vetes tënde, sepse ti nuk je pronar i njerëzve të tjerë. Fillo nga shpirti yt. Çdo individ prej nesh posedon anijen e tij personale, andaj lirohu nga ndjenja se nuk je në gjendje të bësh diçka. Pra, fillo, se ti mundesh dhe gjithnjë mbaji mend fjalët e të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem kur ka thenë: “Ngrihuni dhe preni kurbanet, e më pas rruajini kokat”.
Këto urdhra i Dërguari i Allahut ua drejtoi shokëve të tij me rastin e qëndrimit në Hudejbije. Mirëpo, asnjë prej tyre nuk ishte ngritur. Më pas Umu Seleme (ra.) i tha me shenjë të Dërguarit të Allahut që,së pari, ai ta bëjë vetë një gjë të atillë., gjë të cilën i Dërguari i Allahut e pranoi dhe e praktikoi menjëherë i pari. Pasi që sahabët e tij e vërejtën një gië të këtillë në praktikë, edhe ata menjëherë u ngritën për ta zbatuar urdhrin.
Me të vërtetë, të gjithë njerëzit e dinë atë që e bëjnë, megjithatë ekziston një numër i vogël i tyre që bëjnë atë që e dinë, sepse vetëm dituria dhe
njohja nuk do të mjaftonin, andaj duhet të fillohet në praktikë.
Shkathtësia numër tre: Të merret vazhdimisht ndonjë detyrim, madje le të jetë edhe me domethënie të vogël. Po qe se nuk bartim llogari për premtimet e dhëna, madje sado të parëndësishme të jenë, një gjë e tillë do të linte pasoja në aftësitë tona të cilat kanë të bëjnë me planifikimin e gjërave. Të përmbajturit ndaj detyrimeve dhe obligimeve të planifikuara dhe të premtuara ndaj vetes dhe ndaj të tjerëve, paraqet esencën e menaxhimit të anijeve tona dhe atëherë do të mund ta ndienim lirinë e vërtetë të shpirtit. Pikërisht konsistenca na jep aftësi dhe shkathtësi që ta vëmë me sukses kontrollin ndaj anijes tonë dhe ta udhëheqim me sukses atë.
Shkathtësia numër katër: Provimi i cili zgjat njëzet e një ditë. Ja, unë të thërras në një sfidë, të thërras ta provosh udhëheqjen e anijes tënde personale, për një periudhë prej njëzet e një ditësh, sepse ti je banor i shekullit të njëzetenjëtë. Përjetoje këtë provim lirshëm pa ndonjë ngarkesë dhe përcill me një kujdes të veçantë se çfarë do të ndodhë!
Përqendrohu në njëzet e një ditë, në gjuhën e kapitenit të anijes dhe orvatu që ta shfrytëzosh dhe t’i përmbahesh asaj. Behu ai i cili udhëheq, e
assesi mos u bëj gjykatës; bëhu shembull për të tjerët, e mos u bën kritikues; bëhu pjesë i ekipit që i zgjidh problemet, e mos u bëj pjesë i ekipit
qe paraqet problem. Orvatu në këtë provim në rrethin e detyrimeve dhe përgjegjësive të tua dhe mos i thekso mangësitë e të tjerëve. Po qe se e bën ndonjë gabim, atëherë pranoje atë dhe orvatu ta përmirësosh gabimin, madje edhe të marrësh mësim, e assesi mos u fut në kritika të
ndryshme, e kështu t’i akuzosh të tjerët. Pra, fillo prej vetes tënde dhe shiko me dhembshuri ndaj dobësive dhe mangësive të të tjerëve, e assesi
përmes kritikave dhe vërejtjeve. Dije se esenca nuk është ajo që ata nuk e kanë bërë, e as ajo që ata duhet ta bëjnë, përkundrazi, esenca je ti. Ti je epiqendra. Nëse konsideron se problemi qëndron tek të tjerët, në atë rast menjëherë ngrihu në vend, ndalu dhe freno, për shkak se mënyra e
atille e përsiatjes dhe e të kuptuarit është problem i vërtetë.
Me të vërtetë, të orvatesh që t’i mësosh njerëzit e tjerë se si duhet ta udheheqin anijen, e më pas të mos dinë ta menaxhojnë anijen e tyre, është një akt i pakuptimtë dhe i padobishëm, si dhe një tregues i dobësive të vërteta.
Dije se anija jote të takon vetëm ty. Prandaj, shpalle veten tënde si kapiten të anijes tënde, sepse vetëm ti je pronar i saj, e ajo të pret që ti ta
orientosh atë nëpër botë dhe drejt suksesit të shekullit të njëzetenjëtë.
TAKIMI I PARË…
Suksesi posedon të dashuruarit e tij, si dhe ithtarët e tij. Suksesi e posedon vulën që është e skalitur thellë në shpirtra. Ekzistojnë suksese të ndryshme, megjithatë suksesi i shekullit të njëzetenjëtë posedon një shije të veçantë, një aromë të këndshme. Prandaj, duhet të ndalemi pak me qëllim që shpirtrat tanë të pinë nga burimi i të suksesshmëve…
Do t’ua paraqesim alfabetin e suksesit përmes paqes së individëve të rëndësishëm, jeta e të cilëve mund të bëhet shembull për të gjithë ata që dëshirojnë sulkses (të mirëfilltë).
Takimi ynë i parë është me profesor Mensur bin Abdullah es-Seriun.
lu propozoj vëllezërve të nderuar, lexuesve të dashur të këtyre rreshtave, që së bashku me profesorin e nderuar të ecim drejt stacionit të të suksesshmëve…
Profesor Mensur bin Abdullah es-Seri ka thënë:
Të kuptuarit e suksesit sot perceptohet në mënyra të ndryshme.
Disa njerëze përkufizojnë suksesin në lavdi, ndërsa disa të tjerë janë të vendosur në qëndrimin se suksesi është në pasurinë e madhe; disa të tjerë pohojnë dhe janë të mendimit se suksesi qëndron në aritjen e postit më të lartë… Nga të gjitha këta shembuj ne mund të konkludojmë për një pikë të dhembshme dhe kyçe. Fjala është për perceptimin e ndryshëm të suksesit prej një individi në një tjetër, gjë që shpie drejt ndarjes në mendime dhe në ndarjen se si në të vërtetë duhet ndërtuar personaliteti dhe si duhet të sillemi ndaj të tjerëve. Çdo dukuri posedon normat dhe kornizat e saj, e ato vërehen nga aspekti i asaj se si do të arrihet deri te kënaqësia e Allahut të Lartëmadhëruar duke i shfrytëzuar mjetet dhe të mirat materiale, si dhe duke ndjekur shembullin e të Derguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem. Është e domosdoshme
që t’i zbatojmë fjalët e të Dërguarit të Allahut, Muhamedit s.a.v.s. i cili ka thenë:
“Ai i cili e arrin kënaqësinë e Allahut në llogari të pakënaqësisë së njerëzve, të atillin Allahu do ta mbrojë nga njerëzit, e kush arrin kënaqësinë e njerëzve në llogari të pakënaqësisë së Allahut, të atillit njerëzit nuk do të mund t’i ndihmojnë, e Allahu as që do ta mbrojë atë.”(Tirmidhiu, 2416 dhe ibn Hibbani, 1542)
Atëherë kur njeriu ta arrijë kënaqësinë e Allahut, mund të thuhet se ka arritur deri te norma e parë e suksesit.
Suksesi i ngërthen edhe pengesat e tij:
Pengesa e parë: është rrethi në të cilin gjendet njeriu. Rrethi mund ta bëjë njeri të rëndomtë i cili nuk kërkon sukses, e as që e di rrugën që do ta shpinte deri te suksesi.
Pengesa e dytë: është mosekzistimii organizimit, i institucioneve apo asociacioneve të cilat do të ndihmonin në ndërtimin e personalitetit që posedon talent dhe vetëm në këtë mënyrë do të mund të zhvilloheshin dhe do të përparonin të talentuarit, e kështu do t’ju ndihmohej atyre që ta gjenin rrugën drejt suksesit.
Pengesa e tretë: është njëra nga më të rëndat; fjala është për mosekzistimine shembullit të cilin do të duhet ta ndjekim në rrugën e suksesit, e shembullit të gjallë, e shembullit praktik të cilin do të mundemi ta shohim dhe ta dëgjojmë në sfera të ndryshme të suksesit.
Pika kyçe këtu është: Cilat janë ato kritere për përcaktimin e shembullit për të arritur sukses?
Është mjaft e rëndësishme që të përmenden edhe faktet të cilat të çojnë deri tek suksesi. Do t’i theksojmë disa prej tyre: qëllimi, të cilin njeriu dëshiron ta arrijë në të ardhmen, nuk duhet të jetë diçka fiktive, diçka që nuk mund të realizohet, përkundrazi, ai qëllim medoemos duhet të jetë real, i paramenduar mjaft mirë dhe
ura që të shpie drejt realizimit në fjalë është ambicia. Gjithashtu, unë rekomandoj edhe shprehinë për zhvillimin e karakteristikave të cilat
të çojnë drejt suksesit, siç është durimi, ëndrra për të arritur suksesin efikas dhe të mirëfilltë, mosdorëzimi ndaj epsheve, qetësis, përsiatja e thellë para se të merret ndonjë vendim. Në fund, do të orvatemi që gjeneratën e ardhshme ta bëjmë gjeneratë të suksesshme, që ta largojmë atë nga pakujdesia dhe përtacia, që të largojmë prej tyre brengat dhe barrën e rëndë, si dhe të mbjellim në shpirtrat e tyre ambiciet e shëndosha me qëllim që të ngremë një gjeneratë e cila do të synojë suksesin që mbështetet në kënaqësinë e Allahut dhe në pasimin e rrugës së Muhamedit salallahu alejhi ue selem.
Si të arrihet suksesi | Fejsal Omer Mahfuz Bashrahil
