1) Abdullah b. al-Sa‘ib ka transmetuar: “Ne vizituam Abdullah b. Ma‘kil dhe e pyetëm për ndarjen e prodhimeve bujqësore, ku ai tha: “Thabit tregoi se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ndaloi muzara‘a-në dhe urdhëroi që toka të jepej me qira (për para) dhe tha: ‘Nuk ka asnjë të keqe në këtë.’”
2) Hanzala b. Kais transmeton se ai e pyeti Rafi b. Hadixh (Allahu qoftë i kënaqur me të) për qiradhënien e tokës, dhe ai tha: “I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ndaloi qiradhënien e tokës.” Unë i thashë: “A është e ndaluar (edhe nëse paguhet) me ar (dinar) dhe argjend (dirhem)?” Ai tha: “Nëse paguhet me ar dhe argjend, nuk ka asnjë të keqe në këtë.”
Hanzala b. Kais el-Ensari transmeton: “E pyeta Rafi b. Hadixh për qiradhënien e tokës për ar dhe argjend, dhe ai tha: ‘Nuk ka asnjë të keqe në këtë, sepse njerëzit lënë tokat pranë kanaleve dhe fundeve të përrenjve apo një pjese të fushave. (Por ndodhte) që ndonjëherë kjo shkatërrohej dhe tjetra shpëtonte, ose ndryshe ndodhte e kundërta dhe kështu nuk mund të paguhej qiraja përveç për këtë (tokë) që shpëtoi. Për këtë arsye ai (i Dërguari i Allahut, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e ndaloi këtë. Por nëse ka diçka të caktuar dhe të sigurt (p.sh. para), nuk ka asnjë të keqe.’”
3) Hanzala b. Kais transmeton: E pyeta Rafi b. Hadixh për qiradhënien e tokës. Ai tha se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ndaloi qiradhënien e tokës. Unë i thashë: “A është e ndaluar (edhe nëse paguhet) me ar (dinar) dhe argjend (dirhem)?” Ai tha: “Jo.” Ai vetëm ndaloi dhënien e tokës me qira për atë që prodhohej në të. Sa i përket arit dhe argjendit, nuk ka asnjë të keqe.”
Hanzala b. Kais transmeton: E pyeta Rafi‘ b. Hadixh për qiradhënien e tokës djerrë për ar dhe argjend. Ai tha: “Është e lejueshme; nuk ka asnjë të keqe në këtë. Kjo është e drejta e tokës që është e përcaktuar.”
Rafi‘ b. Hadixh transmeton se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) na ndaloi dhënien me qira të tokave tona, dhe në ato ditë nuk kishte ar apo argjend. Një njeri e jepte tokën e tij me qira për atë që rritej pranë kanaleve dhe rrjedhave të ujit ose për diçka të njohur (të përcaktuar nga pronari i tokës).
Traditat që i Referohen Lejimit Absolut
4) Mu‘adh b. Xhebel transmeton: Toka jepej me qira gjatë kohës së të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), Ebu Bekrit, Omerit dhe Uthmanit për një të tretën dhe një të katërtën e prodhimeve, dhe kjo praktikë vazhdon deri më sot.
5) Ibn Abbas transmeton: Kur i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) çliroi Haiberin, ai bëri një marrëveshje me ta (hebrenjtë) që e gjithë toka, ari dhe argjendi do t’i përkiste të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Njerëzit e Haiberit i thanë atij: “Ne jemi të aftë në (kultivimin e) tokës; kështu që na jepni këto toka që t’i punojmë dhe të marrim gjysmën e frutave si pjesën tonë dhe të lëmë gjysmën për ju.” Transmetuesi tregon: Ai ua dha tokat (e Haiberit) atyre (d.m.th. hebrenjve) me këtë kusht. Kur të korra e hurmave ishte gati, ai (i Dërguari i Allahut, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dërgoi Ibn Rawahan tek ata. Ai vlerësoi prodhimin (dhe njerëzit e Medinës e quanin këtë “hars”). Ai tha: Në këtë apo atë vend ka këtë sasi të caktuar për të paguar. Hebrenjtë i thanë Ibn Rawahas: Ti e ke vlerësuar më shumë prodhimin. Ibn Rawaha tha: “Unë korr prodhimin dhe ju jap gjysmën e asaj që vlerësova se do të jetë.” Për këtë ata thanë: “Kjo është e vërteta, dhe mbi të qëndrojnë qielli dhe toka.” Ata thanë: “Ne jemi dakord me atë që the.”
6) Ibn Omeri transmeton se i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) bëri marrëveshje me njerëzit e Haiberit për (pemët) me kushtin që ai do të kishte gjysmën e prodhimit në fruta dhe të korra.
Ibn Omeri (Allahu qoftë i kënaqur me të) transmeton: I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ua dorëzoi tokën e Haiberit (me kushtin) e pjesës së prodhimit të frutave dhe të korrave, dhe gjithashtu u dha grave të tij çdo vit njëqind wask, tetëdhjetë wask me hurma dhe njëzet wask me elb. Kur Omeri u bë halif, ai i shpërndau (tokat dhe pemët) e Haiberit dhe u dha grave të të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) mundësinë për të zgjedhur tokën dhe ujin ose për të qëndruar me wask-et (që merrnin) çdo vit. Ato ndryshuan mendim për këtë çështje. Disa prej tyre zgjodhën tokën dhe ujin, dhe disa prej tyre zgjodhën wask-et çdo vit. ‘Aisha dhe Hafsa ishin ndër ato që zgjodhën tokën dhe ujin.
Abdullah b. Omeri transmeton se kur u çlirua Haiberi, hebrenjtë i kërkuan të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) t’i lejonte të vazhdonin (kultivimin e atyre tokave) për gjysmën e prodhimit në fruta dhe të korrave, për çka i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Unë do t’ju lejoj të vazhdoni këtu, për aq kohë sa të dëshirojmë.” Pjesa tjetër e hadithit është e njëjtë, por me këtë shtesë: “Frutat do të ndaheshin në mënyrë të barabartë me gjysmën e Haiberit. Dhe nga gjysma e prodhimit të tokës, i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) mori të pestën.”
