Në një hadith të transmetuar nga Xhabir ibn Abdullah trajton çështjen e “Ushr-it,” një formë e veçantë e zekatit që lidhet me prodhimet bujqësore. Ai bën dallim ndërmjet metodave të ujitjes, duke përcaktuar detyrimet për çdo lloj kulture, në varësi të burimit të ujit që përdoret për rritjen e saj.
Nëse toka ujitet natyrshëm nga lumenjtë ose shiu, prodhuesi duhet të japë një të dhjetën e prodhimit si zekat. Nëse ujitja bëhet me mjete të tjera që kërkojnë përpjekje të veçanta, si p.sh. me devetë apo ndonjë burim tjetër mekanik, atëherë zekati është më i ulët – një e njëzeta e prodhimit.
Xhabir ibn Abdullah transmeton se i Dërguari i Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Në prodhimet që ujiten nga lumenjtë ose nga shiu, zekati që jepet është një e dhjeta (1/10), ndërsa në ato që ujiten me devetë duhet të jepet një e njëzeta (1/20).”
