1) Musab b. Sad përcjell nga babai i tij se shumë ajete të Kuranit janë shpallur në lidhje me të. Nëna e tij, Ummu Sad, ishte betuar se nuk do të fliste kurrë me të derisa ai të braktiste besimin e tij dhe se as nuk do të hante e as nuk do të pinte. Ajo tha: “Allahu të ka urdhëruar të sillesh mirë me prindërit e tu, dhe unë jam nëna jote dhe të urdhëroj të bësh këtë.” Ajo kaloi tri ditë në këtë gjendje, derisa ra pa ndjenja për shkak të urisë ekstreme dhe në atë moment djali i saj, emri i të cilit ishte Umarah, u ngrit dhe i dha të pinte ujë. Ajo filloi të mallkonte Sadin. Për këtë, Allahu i Lartësuar dhe i Lavdishëm shpalli këto ajete të Kuranit të Shenjtë: “Ne e kemi urdhëruar njeriun të sillet mirë me prindërit e tij, por nëse ata përpiqen të të detyrojnë që t’i bësh shok (Allahut) atë që ti nuk e di, atëherë mos i dëgjo; Sillu ndaj tyre me mirësi në këtë botë.” Ai gjithashtu tregoi se një herë Profetit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) i ranë pjesë plaçka të mëdha lufte dhe aty kishte një shpatë. E mora atë dhe shkova te Profeti i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe i thashë: “Ma jep këtë shpatë mua (si pjesën time nga plaçka e luftës) dhe ti e di gjendjen time.” Për këtë ai tha: “Ktheje atje ku e ke marrë.” U ktheva derisa vendosa ta hidhja atë në një magazinë, por shpirti im nuk më lejoi dhe u ktheva dhe i kërkova ta më jepte atë shpatë. Ai tha me zë të lartë që ta ktheja atje ku e kisha marrë. Në atë rast u shpall ky ajet: “Ata pyesin për plaçkën e luftës.” Ai më tej tha: “Një herë u sëmura dhe i dërgova një mesazh të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Ai më vizitoi dhe unë i thashë: ‘Më lejo të shpërndaj (në lëmoshë) pasurinë time sa të dua.’ Ai nuk pranoi. Pastaj kërkova për gjysmën e pasurisë, por ai (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) nuk pranoi. Thashë: ‘(Më lejo të shpërndaj) një të tretën’, dhe ai heshti. Pas kësaj (shpërndarja e një të tretës së pasurisë në bamirësi) u konsiderua e vlefshme.” Ai gjithashtu tha: “Shkova te një grup njerëzish nga Ensarët dhe Muhaxhirët dhe ata thanë: ‘Eja, që të të shërbejmë me ushqim dhe verë,’ dhe kjo ishte para se të ndalohej përdorimi i verës. Shkova te ta në një kopsht dhe kishin me vete kokën e pjekur të një deveje dhe një ujëmbledhës të vogël që përmbante verë. Hëngra dhe piva me ta dhe u diskutua për Ensarët dhe Muhaxhirët. Thashë: ‘Muhaxhirët janë më të mirë se Ensarët.’ Në këtë një person mori një pjesë të kokës (së devesë) dhe më goditi me të që më dëmtoi hundën. Shkova te Profeti i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe e informova për situatën. Për këtë, Allahu i Lartësuar dhe i Lavdishëm shpalli ajetet që lidhen me verën: “Dehja dhe lojërat e fatit dhe (flijimi për) gurët e ngritur dhe (ndarja me) shigjeta janë vetëm papastërti, vepër e shejtanit.”
2) Kabi (Allahu qoftë i kënaqur me të) përcjell: Thashë: “O Profeti i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), vërtet, pendimi im është se unë heq dorë nga pasuria ime si sadaka për (kauzën e) Allahut dhe të Dërguarit të Tij (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të).” Ai (Profeti, Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Mbaj disa nga pasuritë e tua. Kjo është më mirë për ty.” Unë thashë: “Do të mbaj për vete pjesën time në Hajberit.”