Përqindja e fitimit që do të shpërndahet midis partnerëve duhet të caktohet në momentin e lidhjes së kontratës së Musharakah. Nëse një përqindje e tillë nuk është përcaktuar, kontrata nuk është e vlefshme sipas Sheriatit.
Pjesa e fitimit për secilin partner duhet të përcaktohet në përpjesëtim me fitimin real të realizuar nga biznesi dhe jo në përpjesëtim me kapitalin e investuar prej tij. Nuk lejohet të caktohet një shumë fikse për asnjërin prej partnerëve, apo ndonjë normë fitimi e lidhur me investimin e tij.
Prandaj, nëse A dhe B hyjnë në një partneritet dhe bien dakord që A do të marrë Rs 10,000/- në muaj si pjesën e tij në fitim, dhe pjesa tjetër do t’i shkojë B-së, partneriteti është i pavlefshëm. Po ashtu, nëse bien dakord që A do të marrë 15% të investimit të tij, kontrata nuk është e vlefshme. Baza e saktë për shpërndarjen do të ishte një përqindje e rënë dakord e fitimit real të realizuar nga biznesi.
Nëse është rënë dakord për një shumë fikse ose një përqindje të caktuar të investimit për ndonjërin prej partnerëve, kjo duhet të përmendet qartë në marrëveshje që do të jetë subjekt i zgjidhjes përfundimtare në fund të periudhës, që do të thotë se çdo shumë e marrë nga ndonjë partner do të trajtohet si ‘pagesë e ndërmjetme’ dhe do të rregullohet me fitimin real që ai mund të meritojë në fund të periudhës. Por nëse nuk realizohet në fakt ndonjë fitim ose është më pak se sa pritej, shuma e marrë nga partneri do të duhet të kthehet.
