Një kontratë e mudarabah zakonisht supozon që mudaribi nuk ka investuar asgjë në mudarabah. Ai është përgjegjës vetëm për menaxhimin, ndërsa i gjithë investimi vjen nga rabb-ul-mal. Por mund të ketë situata ku mudaribi gjithashtu dëshiron të investojë disa nga paratë e tij në biznesin e mudarabah. Në raste të tilla, musharakah dhe mudarabah kombinohen së bashku.
Për shembull, A i dha B-së 100000 Rs. në një kontratë të mudarabah. B shtoi 50000 Rs. nga xhepi i tij me lejen e A-së.
Ky lloj partneriteti do të trajtohet si një kombinim i musharakah dhe mudarabah. Këtu mudaribi mund të caktojë për veten një përqindje të caktuar të fitimit për shkak të investimit të tij si sharik, dhe në të njëjtën kohë mund të caktojë një përqindje tjetër për menaxhimin dhe punën e tij si mudarib.
Baza normale për ndarjen e fitimit në shembullin e mësipërm do të ishte që B të siguronte një të tretën e fitimit real për shkak të investimit të tij, ndërsa dy të tretat e mbetura të fitimit do të ndaheshin midis tyre në mënyrë të barabartë. Megjithatë, palët mund të bien dakord për çdo përpjesëtim tjetër. Kushti i vetëm është që partneri pasiv të mos marrë një përqindje më të madhe se përpjesëtimi i investimit të tij.
Prandaj, në shembullin e përmendur, A nuk mund të caktojë për veten më shumë se dy të tretat e fitimit të përgjithshëm, pasi ai nuk ka investuar më shumë se dy të tretat e kapitalit të përgjithshëm. Për më pak se kaq, ata mund të bien dakord për çdo përpjesëtim. Nëse ata kanë rënë dakord që fitimi i përgjithshëm të shpërndahet në mënyrë të barabartë, kjo do të thotë se një e treta e fitimit do t’i shkojë B-së si investitor, ndërsa një e katërta e dy të tretave të mbetura do t’i shkojë atij si mudarib. Pjesa tjetër do t’i jepet A-së si “rabb-ul-mal.”
