Të pushoheni papritur nga puna, nuk ka efekte vetëm psikologjike. Edhe trupi juaj reagon ndaj pushimit nga puna. Më poshtë janë disa këshilla psikologjike për ta rimarrë veten dhe për tu rikthyer në rrugën e duhur sa më shpejt të jetë e mundur.
Kushdo që është pushuar nga puna e di mirë (edhe nëse ka ndodhur vite e vite më parë, e mban mend si të ishte dje): efektet psikologjike të kësaj përvoje janë të shumta, dhe të gjitha negative. Fakti është se, siç është shpjeguar edhe nga studime të tjera, trupi gjithashtu vuan ndaj pushimit nga puna, duke shfaqur shenja të forta stresi në aspektin fizik.
Nëse jeni pushuar nga puna ka të ngjarë të keni shqetësime psikosomatike.
Siç thekson psikoterapistja dhe psikoanalistja Rossella Valdré: “Pushimi nga puna – përkufizohet si një ngjarje traumatike – shoqërohet nga një reagim psikologjik zemërimi, dekurajimi, humbje. Natyrisht, pasojat psikologjike të pushimit nga puna ndryshojnë në varësi të historisë dhe karakterit të personit, të burimeve personale dhe ekonomike, si dhe shkallës së rezistencës, ose aftësia për t’iu përshtatur statusit të ri (në këtë rast, i imponuar). Ata që hyjnë në një fazë depresioni post-pushim nga puna, do të vuajnë nga pagjumësia, përveç problemeve të tjera si çrregullimit gastrointestinal, migrena, shtimi dhe humbja në peshë. Secili ka një pikë të dobët nga pikëpamja fizike, në të cilën trauma e shkarkimit nga puna gjen mundësinë për të dalë në pah. Në këtë rast flitet për sëmundje psikosomatike, e cila gjithsesi nuk duhet të nënvlerësohet. Këshillohet që në këto raste të flisni me mjekun e familjes për të parandaluar përkeqësimin e shqetësimeve fizike.
Gabimet që duhet të shmangni në fazën e shkarkimit nga puna
Ekziston një pikë tjetër e rëndësishme për t’u marrë parasysh. Valdré shprehet se “një pjesë e madhe e njerëzve të pushuar nga puna ndjehen fajtorë. Edhe nëse objektivisht nuk kanë bërë asnjë faj, ata që janë pushuar nga puna ndiejnë se kanë gabuar diçka, ose gjithçka. Me pak fjalë, ndihen përgjegjës.
Një mekanizëm i ngjashëm psikologjik u ndodh edhe fëmijëve që rrihen apo abuzohen, të cilët ndihen në faj për të gjithë jetën, si të kishin kontribuar, në njëfarë mënyre, në atë ngjarje dramatike. Në këto raste, ia vlen të mposhtni krenarinë dhe të kërkoni ndihmë nga njerëzit e afërm, miqtë, , por, mbi të gjitha, psikologu.
Tundimi për t’u izoluar / apo pretendimi i të qenët i vetëmjaftueshëm, duke shmangur ballafaqimin me brishtësinë dhe botën e jashtme, është një mekanizëm mbrojtje që më shumë i bën dëm, se e ndihmon një person të pushuar nga puna. /BM/
