Ebu Hurejra përcjell se një person erdhi te i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe tha: “Jam i kapluar nga uria.” Profeti i dërgoi një mesazh njërës prej grave të tij (për të siguruar ushqim për të), por ajo tha: “Pasha Atë që të ka dërguar me të Vërtetën, nuk kam asgjë tjetër përveç ujit.” Ai (Profeti) më pas e dërgoi të njëjtin mesazh tek një tjetër, por edhe ajo dha të njëjtën përgjigje. Kështu vazhdoi deri sa të gjitha gratë e tij dhanë të njëjtën përgjigje: “Pasha Atë që të ka dërguar me të Vërtetën, nuk kam asgjë tjetër përveç ujit.” Atëherë i Dërguari i Allahut tha: “Allahu do të ketë mëshirë për atë që do ta presë këtë mysafir sonte.”
Një burrë nga Ensarët u ngrit dhe tha: “O i Dërguari i Allahut, unë do ta pres.” Ai e çoi mysafirin në shtëpinë e tij dhe e pyeti gruan e tij: “A ke ndonjë gjë për t’i shërbyer mysafirit?” Ajo u përgjigj: “Jo, përveç ushqimit që kemi për fëmijët tanë.” Ai tha: “Largoju vëmendjen me diçka dhe kur të hyjë mysafiri, fik dritën dhe lëre të mendojë se po hamë bashkë me të.” Kështu u ulën, dhe mysafiri u ngop me ushqimin e tyre.
Në mëngjes, burri shkoi te i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), i cili i tha: “Allahu ishte i kënaqur me atë që ju të dy bëtë për mysafirin tuaj gjatë natës.”
Ebu Hurejra përcjell gjithashtu se një mysafir kaloi natën me një nga Ensarët, i cili nuk kishte asgjë përveç ushqimit të mjaftueshëm për veten dhe fëmijët e tij. Ai i tha gruas së tij: “Vëri fëmijët të flenë, fike llambën dhe shërbeja mysafirit atë që kemi.” Në këtë rast, zbriti ky ajet kuranor:
“Ata i vënë nevojtarët përpara vetes së tyre, edhe pse ata vetë janë në nevojë të madhe.” (Kurani, 59:9)
