Islami, si fe e rregullave të qarta dhe të drejtë, ka vendosur parime të përcaktuara për pasurinë dhe shpërndarjen e saj. Një nga këto parime është edhe zekati, i cili është obligim i domosdoshëm për ata që zotërojnë pasuri përtej pragut të caktuar (nisabit). Megjithatë, ky obligim lidhet ngushtë me kalimin e një periudhe specifike kohore. Po ashtu, Islami jep hapësirë për fleksibilitet, siç shihet nga lejimi i dhënies së sadakasë para kohe.
Aisheja (Allahu qoftë i kënaqur me të) transmeton: “E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) duke thënë: ‘Nuk ka zekat mbi pasurinë (mal) derisa të ketë kaluar një vit mbi të.’”
Ali bin Ebi Talib (Allahu qoftë i kënaqur me të) transmeton se Abasi (Allahu qoftë i kënaqur me të) e pyeti të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) nëse mund ta japë sadakanë para se t’i vinte koha. Ai (i Dërguari i Allahut) ia lejoi.
Këto hadithe në thelb tregojnë për përsosmërinë e sistemit të drejtë ekonomik islam. Ato përcaktojnë se zekati nuk është obligim i menjëhershëm, por i lidhur me plotësimin e kushteve të caktuara, si arritja e nisabit dhe kalimi i një viti. Nga ana tjetër, fleksibiliteti për dhënien e sadakasë para afatit tregon nxitjen për bamirësi dhe ndihmë ndaj të tjerëve.
