Sistemet socioteknike e përfshijnë harduerin kompjuterik, softuerin, dhe njerëzit dhe ndodhen brenda një organizate. Ato projektohen për t’i përkrahur qëllimet dhe objektivat e organizatës apo të biznesit.
Faktorët njerëzorë dhe organizacionalë siç është struktura e organizatës dhe politika kanë efekt të konsiderueshëm në operimin e sistemeve socioteknike.
Vetitë emergjente të një sistemi janë karakteristika të sistemit si tërësi e jo të pjesëve përbërëse të tij. Ato përfshijnë veti si performansa, besueshmëria (mbështetshmëria), përdorshmëria, siguria fizike, dhe siguria e informatave. Suksesi apo dështimi i një sistemi shpesh varet nga këto veti emergjente.
Proceset themelore të inxhinierimit të sistemeve janë prokurimi/blerja e sistemit, zhvillimi i sistemit, dhe operimi i sistemit.
Prokurimi i sistemit i mbulon të gjitha aktivitetet e përfshira në vendosjen se çfarë sistemi të blihet dhe kush duhet ta furnizojë atë sistem. Si pjesë e procesit të prokurimit zhvillohen kërkesat e nivelit të lartë.
Zhvillimi i sistemit e përfshin specifikimin e kërkesave, projektimin, konstruktimin, integrimin, dhe testimin. Integrimi i sistemeve, ku nënsistemet nga më shumë se një furnizues duhet të bëhen të punojnë bashkë, është veçanërisht kritik.
Kur një sistem vihet në përdorim, proceset operacionale dhe vetë sistemi duhet të ndryshojë që t’i reflektojë kërkesat ndryshuese të biznesit.
Gabimet njerëzore janë të pashmangshme dhe sistemet duhet të përfshijnë barriera për t’i detektuar këto gabime para se ato të çojnë në dështimin e sistemit. Modeli i Djathit Zviceran i Reason-it e shpjegon se si gabimi njerëzor plus defektet e fshehura në barriera mund të çojnë në dështimin e sistemit.
Burimi: Ian Sommerville, Inxhinierimi i softuerit
