Unë isha student i vitit të fundit në Oksford kur aeroplanët u përplasën me Kullat Binjake në New York City. Pasi dëgjova lajmin, takova një mik. Kishin planifikuar të shkonim gjetiu, për arsye shkollore e kulturore, por përkundrazi u përqafuam fort dhe u përlotëm.
Në atë moment, nuk e kuptova se do të përballesha me kohë më të vështira. Në ditët në vijim, amerikanët me origjinë muslimane, arabe dhe aziatike të Jugut, të cilët ishin ende duke mbajtur zi për bashkatdhetarët e tyre, u sulmuan vetë, u vranë dhe u fajësuan për këto sulme.
Në 19-vjetorin e asaj dite shkatërruese, një tragjedi e ngjashme shpaloset për amerikanët me origjinë kineze dhe Azisë Lindore. Këto komunitete përballen me sfidat dhe pasiguritë e një pandemie globale të shoqëruar me një “pandemi të dytë” të dhunës anti-aziatike.
Tentativë për vrasje dhe kërcënime me vdekje
Gati 2,600 incidente u raportuan midis marsit dhe fillimit të gushtit, duke përfshirë përpjekje për vrasje, kërcënime me vdekje, sulme verbale dhe një rritje të madhe të racizmit në internet në të gjithë Shtetet e Bashkuara. Gjatë kësaj pandemie, 31 përqind e amerikanëve me origjinë aziatike raportuan se ishin objekt i një fyerjeje ose shakave dhe 26 përqind të shqetësuar se mund të kërcënoheshin ose sulmoheshin fizikisht. Këto shifra janë më të larta se për çdo grup tjetër racor.
Ashtu si 11 Shtatori nxiti një ringjallje të Islamofobisë, kjo pandemi është një katalizator për një valë të re të Sinofobisë. Historianët e kanë regjistruar Sinofobinë amerikane në vitet 1850 me sanksionet qeveritare në një numër ligjesh, duke përfshirë Aktin Kinez të Përjashtimit nga 1882.
Ndërsa kjo është kryesisht rezultat i theksimit nacionalist të Presidentit Trump mbi origjinën e virusit corona dhe reagimit të vakët të Departamentit të Drejtësisë ndaj dhunës anti-aziatike, përqendrimi vetëm te këta aktorë na largon nga e vërteta e turpshme.
Miliona liberalë dhe konservatorë në të gjithë vendin, me vetëdije ose nënndërgjegjeshëm, kultivojnë ndjenja anti-kineze. Ata i perceptojnë njerëzit me origjinë kineze dhe amerikanët e tjerë me origjinë aziatike si kompetentë dhe të zellshëm, por edhe dinakë, njëdimensionaël dhe me mendje të mbyllur. Nëse virusi do të kishte origjinën në Suedi, a do të ishim dëshmitarë të të njëjtave sulme ndaj amerikanëve skandinavë?
Perceptimi i pafavorshëm i Kinës
Frekuenca dhe intensiteti i Sinofobisë ka ndryshuar me ndryshimin e marrëdhënieve politike, ekonomike dhe shoqërore midis Shteteve të Bashkuara dhe Kinës. Sipas një raporti të fundit nga Pew Research Center, 73 përqind e amerikanëve kanë një perceptim të pafavorshëm ndaj Kinës, nga 47 përqind në 2018. Ndërsa lufta tregtare u përshkallëzua, shkeljet e të drejtave të njeriut në Kinë dhe retorika e Trump nxiti këtë ndryshim.
Duke pasur parasysh perceptimin e kahershëm të amerikanëve me origjinë kineze si të huaj, pozicionet politike kundër Kinës shpesh kanë çuar në veprime negative kundër amerikanëve me origjinë kineze. Një fat i ngjashëm prek emigrantë të tjerë dhe njerëz me lëkurë të errët, të cilët me këmbëngulje i konsiderojnë ata të huaj, pavarësisht lidhjes dhe investimit të tyre në Shtetet e Bashkuara. Një nga vërejtjet më të dukshme është ai i 120,000 amerikanëve me origjinë japoneze të cilët u burgosën gjatë Luftës së Dytë Botërore nën dyshimin e besnikërisë së tyre.
Sinofobia është një nënprodukt i shtetit racist. Megjithëse historia dhe përvojat e kinezëve në Amerikë janë të ndryshme nga grupet e tjera racore, ndjenjat anti-aziatike formojnë një themel të fortë, vetë-rinovues që qëndron në themel të dhunës që ne shohim sot. Shumica prej nesh e hedh poshtë me gatishmëri paragjykimin anti-aziatik, por nuk e kemi pranuar përfshirjen tonë të heshtur. As nuk e kemi marrë seriozisht fuqinë dhe përgjegjësinë që kemi për ta parandaluar atë.
Njohja e Sinofobisë nuk mund të jetë në dëm të një përqendrimi të vonuar në racizmin anti-zi. Adresimi i të dyja këtyre çështjeve si pjesë e një plani më të gjerë zbulon origjinën e përbashkët të shtypjes racore. Ai bie në kundërshtim me narrativën mbizotëruese që nxit grupet e pakicave kundër njëri-tjetrit në vend që t’i bashkojë ata në solidaritet.
Nënshtrimi i një grupi njerëzish
Kundërshtimi i paragjykimeve kundër amerikanëve me origjinë aziatike ose ndonjë pakice tjetër racore është një detyrë shqetësuese. Për ta bërë këtë duhen tre gjëra: të pranosh paragjykimin dhe të njohësh që ato mund të ndryshohen; përfshirja e miqve, familjes dhe bashkëpunëtorëve të cilët ofrojnë rreziqe fyese dhe kundërshtimin e urrejtjes në publik; dhe identifikimin e racizmit institucional dhe kërkimin e ndryshimit nga shkollat, organizatat e medias dhe punëdhënësit.
Siç kanë treguar tragjikisht ngjarjet e muajve të fundit, dhuna me bazë racore është ende e pranishme në Shtetet e Bashkuara. Jo të gjitha format e racizmit janë të njëjta, por ato ndajnë qëllimin e nënshtrimit dhe çnjerëzimit të një grupi njerëzish.
Është koha të njohim forcat që duan të promovojnë pabarazinë dhe t’i kundërshtojmë ato, pa marrë parasysh se cili grup është. Kjo kërkon që ne t’i japim fund heshtjes, kudo që të ndodhemi. Ndërsa duket e rrezikshme të përfshihemi në këtë grindje, pasiviteti ynë i vazhdueshëm është edhe më i rrezikshëm. /tesheshi.com/
